به گزارش خبرنگار بین الملل قدس آنلاین؛ از آغاز ورود نیروهای ارتش ترکیه به خاک سوریه در روز چهارشنبه تاکنون سازمان ملل  و کشورهای بسیاری در مورد کشته شدن شهروندان غیرنظامی در جریان درگیری‌های جاری هشدار داده‌اند. این در حالی است که شورای امنیت سازمان ملل متحد هم نتوانست حتی یک بیانیه علیه حملات ترک‌ها در شمال سوریه صادر کند. بر پایه گزارش‌ها در پی این حملات تاکنون چند صد نفر از دو طرف کشته شده‌اند وهزاران نفر مجبور به ترک خانه‌هایشان و فرار از منطقه شده‌اند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد نیز گفته ، تنها در «تل ابیض» و «رأس العین» در پی افزایش خشونت‌ها بیش از ۷۰ هزار نفر از ساکنان آواره شده‌اند.

انفعال اروپا

صرف نظر از این آمار و ارقام آنچه در این بین بیش از همه خودنمایی می‌کند، بی‌عملی اتحادیه اروپا در قبال حمله نظامی ترکیه به مناطق کردنشین شمال سوریه است. این انفعال اما زمانی نمود بیشتری پیدا می‌کند که در سال‌های گذشته بارها شاهد حضور هیئت‌هایی از اتحادیه اروپایی و دیگر مراکز و نهادهای سیاسی به این مناطق بوده‌ایم؛ سفرهایی که همواره با تأکید اروپاییان بر حمایت از کردها در زمینه‌های حقوق بشری و حمایت‌های غیررسمی آن‌ها از مواضع کردها مبنی بر ایجاد نظام‌های خودمختار در این منطقه بوده است.

در پی بروز بحران در سوریه و حملات گروه تروریستی داعش نیز بارها شاهد حمایت‌های کاخ سفید و شرکای اروپایی آن‌ها از کردهای سوریه تحت عنوان متحدان منطقه‌ای غرب بوده ایم؛ حمایتی که با دعوت برخی سران کشورهای اروپایی از مقامات حزب اتحاد دموکراتیک سوریه موسوم به پ.ی.د و در ادامه با حمایت‌های تسلیحاتی آلمان و برخی کشورهای اروپایی در ماجرای عین العرب(کوبانی) و مستحکم‌تر از گذشته می‌نمود.

این روزها اما پس از صدور فرمان خروج نیروهای نظامی آمریکا توسط ترامپ و چراغ سبزی که به این ترتیب ترکیه برای آغاز حملات به خاک سوریه دریافت کرد، دیگر هیچ اثری از آن حمایت‌ها نیست. امروز که نیروهای کرد زیر آتش حملات ترکیه  قرار دارند، دیگر خبری از سخنرانی‌های آتشین فرماندهان زن کرد در کاخ الیزه و حمایت‌های کشورهای اروپایی نیست و محکم‌ترین موضع اتخاذ شده از سوی اتحادیه اروپا از سوی سوئد مطرح بود که خواستار تحریم تسلیحاتی ترکیه از سوی اتحادیه اروپایی شد که البته آن هم بعید است رنگ واقعیت به خود بگیرد.

خطای راهبردی کردها در فاصله‌گیری از دمشق

نیروهای کرد امروز پی به این واقعیت تلخ برده‌اند که ایالات متحده و اتحادیه اروپا حداقل به این زودی‌ها اقدام عملی قاطعی در قبال حملات ترکیه انجام نخواهند داد؛ در واقع همزمان به ضرر کردهای سوریه که در یک خطای راهبردی از دولت مرکزی فاصله گرفته و به آمریکا اتکا کردند، در جریان است. در حالی حمله ارتش ترکیه به کردها با واکنش‌ها و انتقاد شدید مقامات اروپایی روبه‌رو شده که آنکارا را به واکنش های مختلف از تحریم تسلیحاتی و اقتصادی گرفته تا کاهش همکاری‌ها و حتی مداخله نظامی احتمالی در سوریه تهدید کرده‌اند، اما واقعیت آن است که این کشورها در تقابل امروز کردها و ترکیه، دست بسته‌ای دارند. بدان معنا که نه به راحتی می‌توانند علیه ترکیه عضو ناتو اقدام های سخت انجام دهند و نه در برابر چراغ سبز آمریکا به این حمله کار زیادی انجام دهند. سفر روز گذشته استولتنبرگ دبیرکل ناتو به ترکیه و دیدار وی با مقامات ترکیه و سخنرانی وی درباره اهمیت و جایگاه ترکیه در ناتو به خوبی نشان داد که پشت «محکوم کردن‌های قاطعانه» نخست وزیران اروپایی هیچ نیست.

در حالی که سیاست‌ خارجی این روزهای ایالات متحده در قبال متحدانش را ملغمه‌ای از منفعت طلبی‌های ترامپ و پشت کردن‌های خلق الساعه تشکیل می‌دهد و از این منظر حرجی بر آمریکا وارد نیست، واکنش منفعلانه اروپایی‌ها را در وهله نخست باید در حمایت پشت پرده ترامپ از اردوغان و آگاهی اروپایی‌ها از حمایت آمریکا از عملیات ترکیه در شمال سوریه و در ادامه نگرانی‌های اروپایی‌ها در قبال سرنوشت میلیون‌ها مهاجر سوری مستقر در ترکیه و بازگشت هزاران زندانی داعشی اروپایی به خانه‌هایشان در قاره سبز جست‌وجو کرد. دلایلی که به خوبی گواه این مدعی هستند که نیروهای کرد دست کم نباید در کوتاه مدت منتظر کمکی از ایالات متحده و شرکای اروپایی ترامپ داشته باشند.

انتهای پیام/