محمد کهندل/

 هنگامی که فعالیت‌های غیراقتصادی مالی سودآور در هیچ جا ثبت نمی‌شود و مالیاتی از دلالان و سودجویانی که سودهای کلانی به جیب می‌زنند گرفته نمی‌شود؛ فرار مالیاتی و عدم توجه سرمایه‌گذاران به بخش تولید بسیار افزایش می‌یابد.

 ردیابی فرارهای مالیاتی یا ثبت درآمدهای افراد، موضوعی است که دولت‌ها از سال‌های پیش اهتمام جدی در عملیاتی کردن زیرساخت‌های آن را از خود نشان نداده‌اند؛ آنچه دراین باره در سایر کشــورها دنبال شده ردیابی مجموعه فعالیت‌های اقتصادی است؛ فعالیت‌های اقتصادی که به نوع خود در پرداخت مالیات سهمی دارد، غیر از تولید که بنا به نوع تولید متفاوت است.

 تولیدکننده ایرانی از هفت‌خان رســتم باید بگذرد؛ علاوه بر مصائب دریافت مجوزهای تولیدی، مراجعه به تأمین اجتماعی، دریافت کد مالیاتی و مسائل مربوط به وزارتخانه‌های اقتصاد و دارایی و ســود بانکی با مســئله مالیات روبه‌رو میشود. آنچه به عنوان هفت خان رســتم در پیش پای تولیدکننده ایرانی قرار دارد در هیچ یک از کشــورهای دنیا دیده نمی‌شود؛ در حالی که انتظار می‌رود فرارهای مالیاتی و درآمدهایی در معرض دید نظام مالیاتی و کارگزاران آن قرار گیرد که مولد نیســت و اقتصاد کشور را دچار ضرر و زیانه‌ایی کند.

 رقــم دریافتی از تولیدکننده ایرانی به عنوان مالیات رقم قابل توجهی اســت که حتی مقایسه کشورهای همسایه با ایران گویای تفاوت این ارقام است. دست به دست هم دادن شرایط از قبیل بی‌ثباتی نرخ ارز، سود بانکی بالا و مالیات منجر به افزایش مشکلات تولید شده به نحوی که تولیدکننده از خیر آن می‌گذرد.

 عدم مشــارکت بانکی در تولید و تعیین سودهای کلان برای تولید همه و همه موانعی هســتند که در کنار مالیات راه را بر استقبال سرمایه‌گذار یا تولیدکننده از رونق تولید بسته است. درحالی که با کاهش چشمگیر «مالیات از تولید» می‌توان زمینه‌های مشارکت ســرمایه‌گذاران خرد و کلان را در رونق تولید و رفع معضل بیکاری و کاهش درآمد و مشکلات معیشتی فراهم نمود.