به گزارش قدس آنلاین به گفته‌ی رئیس بیمارستان امام رضا(ع)، بیمار مذکور که ۹۱ سال سن داشته به دلیل بیماری‌ حاد ریوی و قلبی در قسمت جنرال بخش داخلی این بیمارستان بستری بوده و در روز حادثه، در حالی که اقوام و بستگان بیمار، در حال ملاقات و عیادت او بوده‌اند، بیمار ناگهان دچار یک حمله‌ی قلبی می‌شود.

دکتر علی خرسند به وب‌دا گفت: متعاقب ایست قلبی بیمار و مطلع شدن پرسنل بخش، آنها بلافاصله، کار احیای بیمار را آغاز می‌کنند و در همان حال، رزیدنت مقیم بخش را از وضعیت بیمار مطلع می‌سازند.

وی خاطر نشان کرد: متأسفانه در ساعت ملاقات رخ داده و چندین نفر از اقوام و همراهیان بیمار، در اتاق وی حضور داشته و مستقیما شاهد عملیات احیای بیمار بوده‌اند.

دکتر خرسند یادآور شد: چون عملیات احیا بیش از زمان عادی به طول می‌انجامد، پزشک و پرستاران از همراهان بیمار می‌خواهند که اتاق را ترک کنند که فضا آرام‌تر شود و آنها بتوانند به وظایف خود رسیدگی کنند و به همین جهت مأموران حفاظت فیزیکی، تلاش می‌کنند که همراهان بیمار را از اطاق خارج کنند اما موفق نمی‌شوند بنا بر این در محل می‌مانند تا دست کم نظم و آرامش اتاق را حفظ کنند.

رئیس بیمارستان امام رضا که دقایقی پس از پایان درگیری فیزیکی به محل رسیده، ادامه داد: وقتی ما به محل رسیدیم درگیری با تلاش مأموران حراست بیمارستان، تقریبا پایان یافته بود و همکاران‌مان آماده می‌شدند که به کلانتری و پزشکی قانونی بروند و پیگیر شکایت‌شان باشند.

دکتر مهدی شاد، رزیدنت داخلی بیمارستان که در این حادثه مصدوم شده، اظهار کرد: در بررسی پرونده پزشکی دریافتم که بیمار دچار ادم و نارسایی ریوی و نیز نارسایی قلبی بوده و احیانا به خاطر شنیدن مباحثی که در بین همراهان بیمار مطرح بوده، به ناگاه دچار حمله‌ی قلبی شده است.

وی افزود: با وجود این، من به محض رسیدن، کار احیا را آغاز کردم و به اتفاق پرستار بخش، حدود ۴۵ تا ۵۰ دقیقه به طور نوبتی، کار ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی را ادامه دادیم. اما از برگشت علائم حیاتی در بیمار خبری نبود و تقریبا هیچ نتیجه‌ای نگرفتیم.

وی یادآور شد: در حالی که ما مشغول احیا بودیم، هر کدام از همراهان، نظری می‌داد و مطلبی له یا علیه ما و بیمار می‌گفت و در کار درمان مداخله می‌کرد شرایط بسیار بدی بود و متأسفانه دوستان حراست هم نتوانستند از حضور همراهان و ملاقات کنندگان ممانعت کنند. اتاق بسیار شلوغ بود و ما چاره‌ای بجز ادامه‌ی کار در آن شرایط نداشتیم.

دکتر شاد گفت: با وجود حدود یک ساعت تلاش، وقتی مطمئن شدیم که دیگر بیمار برگشتی ندارد، دست از احیا کشیدیم و با اعلام فوت به اطرافیان بیمار، به آنها تسلیت گفتیم و آماده شدیم که از اطاق خارج شویم.

وی افزود: متأسفانه همراهان بیمار که حدود ۱۵ یا ۲۰ نفر مرد و تعدادی خانم بودند پس از اینکه متوجه شدند بیمارشان فوت گردیده، با عصبانیت، سر و صدا، گریه و پرخاش به سمت ما حمله‌ور شده و من و پرستار بخش و کمک بهیار را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

دکتر شاد گفت:‌ آنها با فحاشی و پرخاشگری، با مشت و لگد به جان ما افتادند و در حالی که می‌گفتند شما بیمار ما را کشته‌اید، با ضربات مشت، صورتم را خونی کردند و بینی‌ام را شکستند. وقتی یکی از آنها با اشاره به من گفت او مسؤولیتی نداشته و پرستار بخش مسؤولیت دارد، همراهان بیمار به سمت پرستار حمله ور شده و تجهیزات و وسایلی که در آنجا بود را به سمت من و ایشان پرتاب کردند و به ضرب و شتم ما ادامه دادند و در همین حال، مأمورین حراست بیمارستان به موقع رسیدند و آنها را دستگیر کردند.

رئیس بیمارستان امام رضا(ع) در گفتگو با وب‌دا گفت: این گونه رفتارهای خارج از عرف، علاوه بر ایراد خسارات جانی و مالی به بیمارستان و تیم پزشکی، سلامت سایر بیماران و ساکنان بخش و بیمارستان را به مخاطره می‌اندازد.

دکتر خورسند اضافه کرد: در آن روز، چندین بیمار در این بخش بستری بوده‌اند که با سر و صدا و فحاشی که توسط همراهان این بیمار صورت گرفته، و با شرایط اضطراب‌آلودی که ایجاد شده، همگی دچار سراسیمگی و آسیب روحی و جسمی شده و وضعیت بیماری‌شان بدتر شده است.

وی ضمن اشاره به این موضوع که سطح اضطراب اجتماعی، تندخویی، پرخاشگری و عصبانیت عمومی بالاست گفت: افراد و خانواده‌هایی که به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مراجعه می‌کنند باید بدانند که به‌جز بیمار آنها ده‌ها و صدها نفر دیگر نیز در این مراکز درمانی در حال درمان هستند و بیمارستان، تنها در اختیار بیمار آنها نیست.

وی خاطر نشان کرد: بیمارستان امام رضا(ع) که قدیمی‌ترین مرکز درمانی استان و یکی از قدیمی‌ترین‌های کشور است سالانه به ده‌ها هزار نفر از زائران و مجاوران امام هشتم(ع) و سایر بیماران داخلی و خارجی خدمات درمانی می‌دهد و تنها در بخش اورژانس این مرکز، ماهانه ۲۰ هزار نفر از سراسر استان، خدمات درمانی و بهداشتی، دریافت می‌کنند.

وی تأکید کرد: این انصاف نیست که عده‌ای افراد که از سر ناآگاهی و تصورات اشتباه، گمان می‌کنند که به بیمارشان رسیدگی نمی‌شود، دست به اقدامات مخرب و مجرمانه بزنند و علاوه بر اینکه خودشان و تیم پزشکی را دچار مشکل کنند، در پرسنل بیمارستان، استرس و ناراحتی ایجاد کنند و باعث افت خدمات به سایرین بشوند.

دکتر خورسند گفت:‌ به هر حال آن روز درگیری رخ داده و تعدادی از پرسنل مصدوم شده‌اند و شکایتی شده و قانون هم پیگیری خواهد کرد. اما آنچه در بیمارستان رخ داده این است که تعدادی از پرسنل پزشکی و پیراپزشکی که در بخش حضور داشته‌اند با این حرکات نامعقول، دچار استرس زیادی شده و سایرین نیز با شنیدن این موضوع، دچار اختلال در روحیه و ارائه‌ی خدمت به سایرین می‌شوند بنا بر این باید دقت داشته باشیم که رفتارهای ما تا چه اندازه ممکن است در سایر افراد جامعه و بخصوص پرسنل بخش‌هایی که خدمات حیاتی به شهروندان ارائه می‌کنند تأثیر منفی بگذارد و سلامت دیگران را به مخاطره اندازد.

رئیس بیمارستان امام رضا(ع) همچنین از یک حادثه‌ی مشابه در سه ماه پیش یاد کرد و گفت: در آن ماجرا نیز یک بیمار سرطانی حاد و وخیم که حتی اطرافیانش به خاطر وضعیت نامساعد بیمار مصر بودند که بستری نشود توسط تیم پزشکی، بستری گردید و پس از اینکه فوت کرد، اطرافیان وی، اقدام به تخریب بیمارستان و شکستن شیشه‌ها کردند که مطمئنا نتیجه‌ی ناآگاهی و البته میزان بالای استرس و اضطرابی است که در مردم وجود دارد و در این موارد، فرصتی برای تخلیه و بروز می‌یابد.

رزیدنت بیمارستان امام رضا که در این حادثه دچار مصدومیت شده و از صدمه‌زنندگان و فحاشان، شکایت کرده است گفت: هر چند در این مورد، هیچ‌گونه قصور یا کوتاهی از سوی تیم پرستاری یا پزشکی صورت نگرفته اما متأسفانه وقتی یک نفر از همکاران پزشک یا تیم درمان در یک موضوع، دچار یک خطای کوچک می‌شوند رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شروع به بازپروری موضوع می‌کنند و هر چه می‌توانند علیه پزشکان و مراکز درمانی، جوسازی می‌نمایند ولی حالا که این حادثه از طرف همراهان بیمار و به خاطر ناآگاهی و کم‌اطلاعی از وضعیت بیمار و درمان وی، رخ داده، هیچ‌ رسانه‌ای واکنش نشان نداده و موضوع مورد توجه افکار عمومی قرار نگرفته است.

دکتر شاد تأکید کرد: باید انصاف داشته باشیم و در مقابل انبوه خدمات جامعه‌ی پزشکی، مسؤولانه‌تر برخورد کنیم. زیرا اگر پزشک و پرستار احساس کنند به کار و وظیفه‌شناسی آنها بی‌حرمتی می‌شود و تلاش آنها برای بهبود بیماران ناچیز شمرده می‌شود، مطمئنا دلسرد خواهند شد و این امر، کیفیت خدمات بهداشتی درمانی را کاهش می‌دهد هر چند ما برای رضایت خدا و رعایت شئونات انسانی کار می‌کنیم و این مسائل، کوچک‌ترین خللی به تلاش من و همکارانم در نجات جان بیماران و بهبود بیماری‌های آنان وارد نخواهد کرد.