قدس آنلاین: محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:

"در جلسه دیروز شورای عالی انقلاب فرهنگی، آقای رحیم پور دعوت نشده است". پیگیری بیشتر، حاکی از این بود که برای رحیم پور  پیامک دعوت به جلسه  ارسال شده، اما یکی دو ساعت بعد، تماس گرفته و گفته اند پیامک برای شما اشتباها ارسال شده  است"!

آقای روحانی در آخرین جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، گزارشی اقتصادی و بنزینی را به شکل کاملا خلاف واقع ارائه کرده بود. این رفتار با اعتراض آقای ازغدی مواجه می شود که چرا گزارش خلاف می دهید؟ چرا مردم را غافلگیر و ناراضی می کنید؟ چرا با آنها گفت و گو نمی کنید و  هزینه می تراشید؟

پاسخ روحانی به سیاق برخی جلسات مشابه، خشم و پرخاش و اهانت بوده؛ و البته دعوت نکردن عضو منتقد به جلسه بعدی شورایی که ازغدی، عضو حقوقی آن است.

روحانی قبلا همین رفتار را در جلسه شورای عالی فضای مجازی، با آقای ضرغامی مرتکب شده بود. به تواتر معلوم شده او در جلسات جدی کارشناسی که محل بحث و گفت و شنید است، تحمل کمترین انتقادی را ندارد و بلافاصله، اقدام به حذف غیر قانونی اعضای جلسه می کند.

نحوه تصمیم گیری کدخدامنشانه روحانی در جلسه پارسال تعیین نرخ ارز هم معروف است که چگونه با وجود مخالفت مدیران ارشد دولتی، قیمت را تعیین می کند و خسارت های بعدی به دنبال می آید.

این شیوه حکمرانی، نسبتی با اقتضائات مدیریت موفق و کارآمد ندارد. خسارت های شش سال خودرایی این چنین، گسترده تر و متنوع از آن است که بتوان انکار کرد.

امیر مومنان (ع) فرمود "آلَةُ الرئاسةِ، سَعَةُ الصَّدرِ". ابزار لازم برای ریاست، سعه صدر است. کسی که فاقد سعه صدر و روحیه نقد شنوی است، از مدیریت حکیمانه ناتوان می شود. خودکامگی، سمّ قاتل برای یک مدیر است.

آقای روحانی باید فکری برای خود بکند. تحمل نکردن و حذف، بیش از آن که اهانت و تخفیف صاحب نظران باشد، ضربه به خود وی است. و البته خسارت برای کشور.

امیر مومنان(ع) مردی را دید که علیه دیگری می کوشد، اما به خود آسیب می زند. فرمود "إِنَّمَا أَنْتَ کَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِیَقْتُلَ رِدْفَهُ". مانند کسی که نیزه را به خویش می‏ زند، تا به آن که پشت سرش سوار است، آسیب بزند.