سید جلال فیاضی/

حضور نداشتن احزاب سیاسی واقعی و بالغ در سازوکار رقابت انتخابی کشور آسیبی محسوس است. احزاب واقعی تشکل‌های سیاسی باز، فراگیر وشناسنامه داری هستند که رأس هرم سازمانی آن‌ها با انتخاب قاعده هرم واز پایین به بالا برگزیده می‌شود و با سازماندهی تشکیلاتی اعضا و هواداران خود، برای ارتقای سطح فکری و سیاسی آن‌ها در جهت تحقق اهداف و آرمان‌های حزب تلاش می‌کنند و با ارائه برنامه عملیاتی وقابل ارزیابی در چارچوب مصالح و منافع ملی از طریق انتخابات در ساختار اداره کشور حضور می‌یابند و با شفافیت مالی نسبت به عملکرد خود پاسخگو هستند. در غیاب احزاب واقعی و بالغ معمولاً «باندهای سیاسی» میداندار می‌شوند. باندهای سیاسی تشکل‌های بسته، محدود و وابسته به کانون‌های قدرت هستند که با شعار «هرکس با ما نیست برماست» به میدان رقابت می‌آیند و بدون ارائه برنامه عملیاتی و در چارچوب منافع باندی و گروهی خود در ساختار اداره کشور با شیوه‌های نامتعارف حضور می‌یابند. در قاموس باندهای سیاسی «قدرت» جایگزین «خدمت» می‌شود و «خدمتگزاری» به حاشیه رانده شده و «قدرت طلبی» در متن قرار می‌گیرد.

در چنین شرایطی «ثروت اندوزی» هدف می‌شود و از آنجا که در شیوه‌های باندی «هدف وسیله را توجیه می‌کند» به سرعت به فساد آلوده می‌شوند.

«قدرت» و «ثروت» دو آفت رقابت انتخاباتی است که متأسفانه گاهی توسط برخی جریان‌ها و اشخاص در برخی حوزه‌های انتخابیه شاهد آن هستیم.

«قدرت طلبان» در روند انتخابات از تخریب رقیب پرهیز نمی‌کنند و «ثروت اندوزان» حربه «پول» را وارد سازوکار رقابت انتخاباتی می‌کنند. تبلیغات اغواگرانه و گران، توزیع پول و سفره‌های آنچنانی انتخاباتی از مشخصه رقابت بر محور پول است.

رقابت مبتنی بر «پول» علاوه بر آنکه اهانت به شخصیت مردم و رأی دهندگان است، قطعاً تخلف انتخاباتی و عبور از قانون را نیزدر پی دارد. گزارش‌هایی که در انتخابات‌های پیشین در مورد خرید رأی یا ورود پول کثیف به رقابت انتخاباتی منتشر شد- اگرچه معدود ومحدود بود- از چنین گرایشی در رقابت انتخاباتی پرده برمی‌دارد که مردم باید هوشیارانه برای شناخت این‌گونه روش‌ها و گرایش‌ها تلاش کنند والبته مجریان و ناظران انتخابات نیزنباید از آن‌ها غافل شوند.

نامزدهایی که با رقابت بر مدار «پول» به صحنه انتخابات آمده‌اند، اگر خود صاحب ثروت هستند، نمی‌توانند مشکلات اقشار متوسط و محروم جامعه را درک کنند و در صورت راهیابی به نهاد قانون‌گذاری نقش مؤثری در تصویب قوانینی که بتواند مشکلات مردم را حل کند، ایفا نخواهند کرد و اگر پول‌های کلان هزینه رقابت‌های انتخاباتی خود را با ائتلاف با ثروت‌اندوزان فراچنگ بیاورند، بی‌تردید وامدار آن‌ها می‌شوند ودر صورت پیروزی در انتخابات باید حافظ منافع سرمایه‌داران باشند. همچنان‌که قدرت طلبان در صورت راهیابی به پارلمان همه تلاش خود را برای تحکیم پایه‌های قدرت خویش از طریق بده بستان‌های سیاسی و اقتصادی به کار خواهند گرفت و از خدمت به مردم غافل خواهند شد.

«سیاست ورزی» در جمهوری اسلامی که باید بر اساس آموزه‌های امام راحل با «دیانت و اخلاق» آمیخته باشد، درقامت «خدمتگزاری» و «نوکری» مردم نمود می‌یابد وکسانی که با بداخلاقی سیاسی و انتخاباتی واصالت بخشیدن به «قدرت» و نیز بر مدار «پول» راهیابی به پارلمان را جست‌وجو می‌کنند، یقیناً نمایندگان شایسته ای برای ملت انقلابی، شریف، بزرگوار، صبور ووفادار ایران نیستند و اندیشمندان، دلسوزان ومعتمدان مردم باید به رأی دهندگان برای شناخت سره از ناسره در این کارزار حساس کمک کنند.

انتظار می‌رود مردم بصیر وآگاه کشورمان که تجربه چندین انتخاب را در ۴۰ سال گذشته دارند، با برگزیدن نمایندگانی مؤمن، انقلابی، متعهد، توانمند، کاردان، جوان، خدمتگزار و پاکدست، مجلس آینده را به مجلسی برای خدمت در تراز انقلاب اسلامی و توانمند برای پیشرفت و تعالی کشور و شجاع در دفاع از عزت و سربلندی ایران عزیز رقم بزنند.