به گزارش قدس آنلاین برای زائرانی که برای نخستین بار و شاید پس از سال‌ها انتظار، فرصت زیارت فرا رسیده است، زائرانی که اگرچه پا به سن گذاشته و کهولت مجال گشت‌وگذار در صحن و سرای حضرت رضا(ع) را از آنان گرفته اما به‌لطف صاحب‌خانه، میهمان شده‌اند تا با پای دل به طواف امام رئوفشان بیایند.
زائرانی با جسم‌هایی خسته که مسافت 1600کیلومتری از استان آذربایجان شرقی را پیموده‌اند و خود را به بهشتی‌ترین نقطه زمین رسانده‌اند. صبح یک روز سرد پاییزی است و رواق امام خمینی(ره) جای سوزن انداختن ندارد، سرتاسر رواق مملو از زائرانی است که غالب آنها برای اولین بار به بارگاه منور رضوی مشرف شده‌اند. چهره‌های خندان و شاید گریان آنان نشان از دلی تنگ دارد.
جوان‌ترین آنها پنجاه و سه، چهار ساله و کهنسال‌ترین آنها در آستانه 93سالگی است. امروز عزم والای خیرین با همکاری آستان قدس رضوی بر آن شده تا 5 هزار محروم از استان آذربایجان شرقی به آستان باصفای حضرت رضا(ع) مشرف شوند. به‌سراغ آنها می‌رویم، تا حال‌وهوای خوش زیارتشان را برایمان توصیف کنند.
حاج احمد طوسی، پیرمرد باصفایی که با لهجه شیرین آذری‌اش از علاقه خود به حضرت رضا(ع) می‌گوید و اینکه از آخرین زیارتش چند سالی می‌گذرد. او که 10 سال است تنها زندگی می‌کند، می‌گوید: 3 پسر و 2 دختر دارم که همه آنها مشغول زندگی و کار هستند.
حاج احمد ادامه می‌دهد: اگرچه هیچ دردی سخت‌تر از تنهایی نیست، اما اینکه نتوانی سالی یک‌بار به زیارت آقا مشرف شوی سخت‌تر است. آرزو داشتم که دوباره مثل گذشته خانوادگی به زیارت مشرف شویم اما امان از پیری و ناتوانی!...
مداح که نوحه‌خوانی می‌کند اشک‌های همه سرازیر می‌شود و بابی می‌شود برای درددل و مناجات با امامی که سال‌ها از راه دور سلامش داده‌اند و آرزو داشتند روزی در صحن و سرایش قدم بزنند.
65ساله است و قد خمیده و فرتوت دارد، نه گوش‌هایش خوب می‌شنود و نه سویی در چشمانش مانده. به‌سختی فارسی حرف می‌زند و جوانی که همراه‌مان هست حرف‌های پیرمرد را ترجمه می‌کند و می‌گوید: از شهرستان بناب برای اولین بار به مشهد مقدس آمده است. وقتی اتوبوس‌مان از روستا به راه افتاد، همه التماس دعا می‌گفتند. "اولین خواسته‌ای که از حضرت داشتم دعا کردم تا این سفر نصیب همه‌شان شود."
او که هنوز غبار خستگی راه بر سر و رویش مشاهده می‌شود، ادامه می‌دهد: این سفر یک سفر معنوی است و با سفرهای دیگر خیلی فرق دارد. سختی و راه دراز سفر کمی برایم دشوار بود اما اینجا که آمدم حال خوشی دارم و احساس می‌کنم چند سالی جوان‌تر شده‌ام.
تشرف این گروه از زائران به مشهدالرضا(ع)، به‌منزله عبور از کوچه پس‌کوچه‌های دلتنگی است، دلتنگی برای امامی که هرچند از نظر مسافت، مرقدش از آنها دور است، ولی قلب مهربانش همواره در سختی‌ها همراه آن‌هاست.
اشک‌هایش گرمابخش صورت سفید و چروکیده‌اش می‌شود. تکتم جهانبخش می‌گوید: این بهترین سفر زندگی‌ام بود. سال‌ها پیش که مادرم از دنیا رفت، من ماندم تک و تنها. با اینکه نمی‌توانستم حرم امام رضا(ع) بیایم، هر بار که به مشکلی برمی‌خوردم، آقا را صدا می‌زدم و از او کمک می‌خواستم.
در حالی که دست‌هایش را رو به آسمان بلند کرده، می‌گوید: از خدا می‌خواهم همه کسانی که بانی این کار خیر شدند در آخرت با حضرت رضا(ع) محشور شوند. اگر کمک آنها نبود، آرزوی دیدن این حرم به دلمان می‌ماند.
نگاه پر از شوق پیرزنان و پیرمردان و اشک‌هایی که از گونه‌های آنان آرام آرام سرازیر می‌شود و مداحانی که با مدیحه‌سرایی حال همه را دگرگون می‌کند، حال خوشی است که قسمتی از آن نصیب دیگر زائران هم می‌شود و آنان نیز از این حال خوش فیض می‌برند.
5 هزار نفر از محرومان تحت حمایت کمیته امداد استان آذربایجان شرقی با همکاری و مساعدت معاونت محرومیت‌زدایی آستان قدس رضوی در قالب طرح «مهر درخشان رضوی» از شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی راهی مشهد شده و به‌مدت 3 روز میهمان آستان قدس رضوی شدند تا از فیوضات معنوی زیارت حضرت ثامن الحجج(ع) بهره‌مند شوند.
منبع: تسنیم
نظر شما