پایگاه اینترنتی العهد لبنان در یادداشتی نوشت: آمریکا در تجاوزی جدید علیه نیروهای مردمی عراق، مواضع دو تیپ چهل و پنجم و چهل و ششم را در شهرستان القائم نزدیک مرز عراق و سوریه هدف قرار داد که بر اثر آن ده‌ها تن از نیروهای مردمی از جمله چند فرمانده مهم میدانی به شهادت رسیدند یا زخمی شدند.

این سیمای کلی اتفاقی است که روی داد و صد البته اولین باری نیست که چنین اتفاقی می‌افتد، بلکه بارها و بارها با همان سناریوی یکسان و با ابزارها و وسایل مشابه تکرار شده است. حتی گاهی اوقات رژیم اشغالگر اسرائیلی نیز در اقدامی بی‌سابقه به طور مستقیم وارد میدان شده و بُعد دیگری به رویارویی داده است.

با این حال، تفاوتی میان تجاوز اخیر آمریکا با تجاوزهای پیشین آن وجود دارد که باید با دقت بیشتری مورد توجه قرار گیرد و همچنین باید به گام‌های آتی که ممکن است به عنوان واکنشی برای اتفاق اخیر باشد، توجه شود.

این بار آمادگی مراکز تصمیم‌سازی سیاسی، نظامی و اطلاعاتی آمریکا بسیار گسترده و وسیع بود و به نظر می‌رسد پیش از آن، پیامدهای احتمالی این تجاوز ارزیابی شده و مورد بررسی قرار گرفته است، به گونه‌ای که جلساتی در سطوح بالا تحت نظارت شخص دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، و همچنین کنفرانس‌هایی خبری برای مسئولان رده بالای دولت آمریکا از جمله مایک پمپئو، وزیر امور خارجه، مارک اسپر، وزیر جنگ، و فرماندهان نظامی و امنیتی بلندپایه آمریکایی برگزار شد که همگی به این تجاوز اذعان کردند و برای آن دلایل و بهانه‌هایی آوردند.

به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، علاوه بر آن، واشنگتن بالاترین حالت احتیاط را در نظر گرفت، به ویژه در رابطه با سفارت آمریکا در بغداد و کنسولگری‌های این کشور در برخی از استان‌های عراقی. واشنگتن همچنین با هشدار دادن به اتباع خود درباره احتمال خطر حملات انتقام‌جویانه در عراق، از آنان خواست به این کشور سفر نکنند و علاوه بر آن، اقدام به تخلیه ده‌ها یا صدها تن از کارمندان غیرنظامی از داخل سفارت کرد. البته ممکن است اقدامات محتاطانه و چگونگی تعامل آمریکا پس از اتفاق اخیر، نشان‌دهنده سردرگمی و نگرانی واقعی از پیامدهای این اتفابه در همین حال سطح نگرانی و اضطراب و سردرگمی آمریکا با گسترش دایره واکنش‌های مخالف این حمله و محکوم کردن حمله به نیروهای مردمی، افزایش یافت. در حالی که در حملات پیشین، واکنش‌ها تنها به برخی از نیروهای مردمی و طرف‌های نزدیک به آن محدود می‌شود، این بار واکنش‌ها به تجاوز اخیر دامنه بسیار گسترده تری داشت، به گونه‌ای که رؤسای سه قوه عراق، عادل عبدالمهدی، برهم صالح و محمد الحلبوسی این اقدام را محکوم کردند. گروه‌های سیاسی در پارلمان نیز همین موضع را داشتند و شخصیت‌ها و جریان‌هایی دیگر خارج از چارچوب نیروهای مردمی نیز با ابراز انزجار خود، اقدام واشنگتن را به شدت محکوم کردند.

فراتر از همه اینها، حتی مواضع تند و روشنی از میدان‌های تظاهرات اعلام شد که بر حمایت از نیروهای مردمی و مخالفت قاطع با تجاوزهای آمریکایی-صهیونیستی تاکید داشت و هیچ شکی نیست که مواضع میدان‌های تظاهرات دلالت‌های خاص و مهمی دارد که باید به آن توجه شود.

فراتر از همه اینها، مخالفت‌ها و ابراز انزجارها و محکومیت‌ها به سطح منطقه‌ای و بین‌المللی نیز کشیده شد تا میزان و حجم تجاوزهای آمریکا بیشتر بروز پیدا کند. این در حالی است که برخی از طرف‌های منطقه‌ای مانند نظام بحرین (در موضعی همسو با اسرائیل) از اقدام واشنگتن استقبال کرد. همچنین اسرائیل این تجاوز آمریکا را نقطه عطفی در ماهیت نزاع در منطقه دانست.

در حالی که این تجاوز باعث پدید آمدن موضع سیاسی و مردمی عمومی در مخالفت با سیاست‌های آمریکا و همه اشکال حضور نظامی آمریکا در عراق شد، بار دیگر درخواست‌هایی با صدایی رساتر و متحدتر برای لغو توافق امنیتی به امضا رسیده با واشنگتن و تصویب قانونی در مجلس عراق برای پایان دادن به حضور نظامی خارجی در عراق به گوش می‌رسد و آن طور که از ظواهر امور بر می‌آید، به نظر می‌رسد این بار جدی‌تر از دفعات قبل باشد.

مسئله دیگری که باعث نگرانی واشنگتن، همپیمانان و پیروان آن است، احتمال گسترده‌تر شدن دامنه رویارویی از طریق حمله به منافع، توانمندی‌ها و مواضع نظامی، اقتصادی و سیاسی آمریکا و اسرائیل است؛ زیرا با توجه به گفته آمریکایی‌ها، باید در نظر داشته باشند که میدان نزاع و نبرد و رویارویی و پاسخ، تنها به خاک عراق محدود نمی‌شود، به ویژه آنکه مقاومت اسلامی در لبنان، جنبش انصارالله در یمن و طرف‌هایی سیاسی و نظامی در سوریه نیز هدف حملاتی مشابه قرار گرفته‌اند و علاوه بر آن اسرائیل نیز همواره جنبش‌های مقاومت فلسطین و غیرنظامیان را در نوار غزه و دیگر شهرهای فلسطینی هدف قرار داده است.

در انتهای این مطلب آمده است: به طور خلاصه می‌توان گفت واشنگتن پس از حماقت اخیر خود علیه نیروهای مردمی، ممکن است با اوضاع سخت و بسیار خطرناکی روبرو و مجبور به یافتن راه‌های مناسب برای بیرون رفتن از این بحران خفه‌کننده و در حال رشد شود؛ راه‌هایی که کمترین خسارت‌ها و خطرات را در پی داشته باشد. اما اگر واشنگتن تصمیم بگیرد به گزینه استفاده از نیروی نظامی روی آورد، مشقت و بار سنگینی برای آمریکا خواهد داشت، اگر چه در سایه وجود گرایش‌ها و ذهنیت‌های متهورانه و بوالهوسانه در کاخ سفید و دیگر مراکز تصمیم سازی در آمریکا، روی آوردن به این گزینه بعید به نظر نمی‌رسد.

انتهای پیام/