«حاج قاسم سلیمانی» که در «حیات» خویش جان بر کف نهاد و بی‌پروا به خدمت ملت‌ها قامت بست، با «شهادت» خود در قامت «قیامت ملت‌ها» قیام کرد.

از بغداد و کاظمین تا نجف و کربلا، از اهواز و مشهد تا تهران و قم با بدرقه پیکر مطهر او و همرزمان شهیدش و از لبنان تا سوریه، از فلسطین تا یمن، از پاکستان تا افغانستان و از هند تا هرجا که آوازه آزادگی به گوش می‌رسد، در سوگواری ماتم او، مردم «قیامت» به پا کردند و فریاد «انتقام! انتقام!» بر فراز جهان طنین افکند.

من که در ۴۰ سال پس از انقلاب تقریباً در همه راهپیمایی‌ها و اجتماعات عظیم مشهد حضور داشته‌ام، شهادت می‌دهم که مشهد در این چهار دهه هرگز چنین حماسه‌ای رابه یاد ندارد؛ جمعیتی چند میلیونی، متراکم و به هم پیوسته، که با عشق و از عمق وجود با چشمانی بارانی همه فریاد می زدند: «من قاسم سلیمانی هستم». و امروز این حماسه با شکوهی مضاعف در زادگاه سردار دل‌ها - کرمان- تکرار خواهد شد.

زلزله‌شهادت «حاج قاسم» آغازی بر پایان حضور تجاوزکارانه آمریکا در منطقه شد و پس لرزه‌های آن ترامپ را به گزافه گویی واداشت و از ماهیت داعشی او پرده برداشت؛ تهدید به تهاجم علیه اماکن فرهنگی که یادآور جنایت‌های داعش علیه مظاهر تمدن و فرهنگ کشورها بود، نشان داد رئیس جمهور کشوری چندصدساله- که فاقد نمادهای فرهنگی، تمدنی وتاریخی است- از نمادهای فرهنگی و تاریخی چند هزار ساله ایران که پرورش دهنده شیرمردانی چون «سردار قاسم سلیمانی» است، هراس دارد. در واکنش به این تهدید سفیر چین درایران نوشت: «میراث فرهنگی متعلق به تمام بشریت است».

واژه‌هایی که فرهیختگان جهان در تقبیح اقدام تروریستی رئیس جمهورآمریکا به کار بردند، نام «ترامپ» را مترادف با تروریست، کودک آزار، نژاد پرست، دغل کار، بزدل، دروغگو، متقلب و جنایتکار در تاریخ ثبت کرد؛ مرگان فریمن، بازیگرو کارگردان مطرح سینمای آمریکا پس از این واژه ها نوشت: «دونالد ترامپ رئیس جمهور من نیست».

سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان «کفش حاج قاسم» را برتر از سرترامپ دانست و اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس برای اخراج کامل آمریکایی‌ها از منطقه در برابر پیکر مطهر شهیدان مدافع ملت‌ها پیمان بست.

پارلمان عراق خروج کامل سربازان آمریکا از عراق را تصویب کرد و به تعطیلی پایگاه‌های آمریکا در این کشور رأی داد و دولت عراق با سرعت اجرای این مصوبه را آغاز کرد.

حاکمیت «دوگانه» در آمریکا بیش از هر زمان دیگری آشکارشد و بسیاری از سیاستمداران و مقامات آمریکا در برابر اقدامات تروریستی دیکتاتورکاخ سفید واکنش تند نشان دادند.

قیامت مردم در بدرقه «سردار محبوب دل‌ها» برای کارگزاران، مسئولان، سیاستمداران، سیاست ورزان و مدیران جمهوری اسلامی نیز پیام عبرت‌آموزی داشت؛ مردم با حضور عاشقانه و میلیونی خود نشان دادند با هر تفکر سیاسی وبا همه دلخوری‌ها، ایران را دوست دارند، فدایی وطن هستند وعاشق خدمتگزاران صدیق ایران هستند. و اگر سلوک «حاج قاسم» را از مسئولان شاهد باشند، محبت آن‌ها رانیزبه دل می گیرند. «حاج‌قاسم» که عمر خود را در کارزاربا دشمن خارجی سپری کرد، در عرصه داخلی هرگزدر قاب کوچک «جناح‌بندی‌های سیاسی» نگنجید و درسیاست ورزی کسی را -حتی مخالف خود را- رقیب ندانست که پنجه در چهره او کشد، او به دام منازعات سیاسی نیفتاد و همواره به منافع ملی و مصلحت مردم و ایران اندیشید. عاشق مردم بود و خدمتگزاری و نوکری را در عمل، با اخلاص و در زیباترین شکل نشان داد. حتی در مسائل اجتماعی و فرهنگی هم به اکسیر «محبت» باور داشت و همه جوانان ایران را فرزندان خود می‌دانست. با همه این احوال آرزو داشت که در بدرقه او پس از شهادتش مردم گواهی دهند که؛ اوآدم خوبی بود. و امروز مردم این گواهی که: «حاج قاسم آدم خوبی بود» را با اشک‌های چشم خویش امضا کردند.

«حاج قاسم» افسانه نیست، او در میان ما و در زمان ما زیست و ثابت کرد می‌توان انسانی به بزرگی «حاج قاسم سلیمانی» بود، اما مهربانی با مردم را به اوج رساند و هرگز بر روی مردم چهره درهم نکشید و با آن‌ها صادق و بی‌ریا بود. مسئولان و سیاست ورزان کشور «سلوک حاج قاسم» را الگو قرار دهند، تاحدی که اطمینان یابند مردم در تشییع آن‌ها گواهی خواهند داد: «آدم خوبی بود!».