در تمام سال های کار در رسانه های ورزشی همیشه با خودم جنگیده ام که در فوتبال ایران ، ما و هواداران اصلا سرکار نیستیم. با خودم جنگیده ام که فوتبال واقعا در مستطیل سبز نتایجش معلوم می شود.اما هر چه می گذر بیشتر به این نتیجه می رسم که ما تنها و تنها تماشاگر نمایشی هستیم که دیگران بیرون از مستطیل سبز آنرا طراحی و هدایت می‌کنند. این یعنی تمام آن شعارها ، گریه ها ، شادی ها ، غصه ها، بغض ها و حتی فحش ها باد هواست و ما سالهاست آب در هاون می کوبیم که فلان تیم دربی را برد و فلان تیم قهرمان شد و سرما بی کلاه ماند.
این روزها وزیر ورزش عملا آستین بالا زده و کمر به اثبات این بدبینی های لعنتی بسته است. در ماجرای استقلال و استراماچونی کار را تا وزیر و سفیر و رئیس بانک مرکزی پیش بردند و حتی تحریم ها را دور زدند. در ماجرای پرسپولیس هم تیم یک شهر و استان را به ورطه نابودی بردند تا پرسپولیس به سامان برسد. 
بدتر اینکه در مورد یحیی گفته می شود نه یک وزیر که دو وزیر کابینه شهر خودرو را محاصره کردند تا فرمانده اش را تحویل پرسپولیس دهد. وزیر اولی طبیعتا وزیر ورزش است که این خبر تایید هم شد اما وزیر دوم وزیر صنعت و معدن بوده که از سوی منابع غیر رسمی سفارشات وی به مالک باشگاه صنعتی تایید شد.
  طعنه آمیز اینکه درست یک هفته مانده به بازی پلی آف تیم شهرخودرو در آسیا سرمربی این تیم را با چماق و هویچ از این باشگاه جدا می‌کنند و دم از تدبیر و امید و عدالت اجتماعی می زنند. 
آیا خون استقلالی ها و پرسپولیسی ها برای وزارت ورزش رنگین تر از خون مشهدی هاست که با هزار خون دل تیم شان را به آسیا رساندند؟ مگر «شهرخودرو» نماینده همین مرزو بوم نیست؟ مگر موفقیت «شهرخودرو» تعداد سهمیه های ایران در مراحل بالاتر جام باشگاههای آسیا را افزایش نمی دهد؟ مگر همین تیم هزاران هزار جوان را در روزهای تعطیل و حتی وسط هفته به استادیوم شهر مشهد نمی کشاند؟ وزرای نازنین، مگر مشهد و استان خراسان رضوی تکه ای از ایران نیست که احساسات مردمش و سرنوشت جوانانش برای شما محلی از اعراب ندارد؟
کاش برای اینکه خیال همه راحت شود اسم وزارت ورزش و جوانان را بگذارند «وزارت استقلال و پرسپولیس» تا همه تیم های شهرستانی باور کنند که در لیگ برتر باید برای قهرمانی از سد وزارت بگذرند نه از سد رقبای درون زمین.
متاسفانه باید با تمام خوش بینی مان قبول کنیم که فوتبال دولتی نتایجش درون اتاق های وزارت تعیین می شود و بخش خصوصی و مردم سایر شهرها تنها عروسک خیمه شب بازی هستند که باید برای گرم شدن سر پایتخت نشینان و شادی هواداران دو سوگلی تهران هر فصل قربانی شوند.
در این بین نجیب تر از مردم مشهد پیدا نکرده اند. ورزش این شهر نه تنها مثل اصفهانی ها و تبریزی ها از صنایعی که در این استان آب و هوا و محیط زیست را آلوده می کنند بهره ای در ورزش نمی‌برند که سالهاست با بخش خصوصی به جنگ غول دولت می روند و هنوز سراپا مانده اند. اتفاقی که امروز برای شهرخودرو در آستانه بازی های آسیایی افتاد احتمالا برگ زرینی خواهد بود بر کارنامه وزارتی که نتوانست در دیپلماسی ورزشی خوب عمل کند و تیم های ملی اش دچار هزاران مشکل شد ، میلیاردها تومان سرمایه بیت المال را هزینه بی تدبیری ها در قرادادهای سرمربیان خارجی کرد و در ورزش همگانی و خصوصی سازی ورزش نمره مردودی گرفت. راستی استیضاح را برای چه زمانی در قانون تعریف و گنجانده اند؟