قدس آنلاین:  دویدن، پریدن، توپ بازی و خلاصه اینکه آزادانه به هر طرف رفتن و کودکی کردن شادمانه‌ای ساده اما ماندگار است که هر انسانی دوست دارد در دوران کودکی از آن بهره‌مند شود.

اما متأسفانه بسیاری هستند که تنها خاطره دوران کودکی آن‌ها تماشای حسرت‌آلود بازی همسالان است و هیچ‌گاه لذت فرار کردن را تجربه نکرده‌اند و این سرنوشت تلخ گاهی مادرزادی است و گاهی هم یک سانحه دنیای یک نفر را دگرگون می‌کند.

خلاصه اینکه می‌شود ساعت‌ها از غم سنگین کودکان و نوجوانانی گفت که به هر دلیلی قادر به انجام ابتدایی‌ترین کارها و بازی با دوستان خود نیستند و وقتی این غم سنگین‌تر می‌شود که بدانند امکان درمان بیماری آن‌ها وجود دارد، ولی نیازمند اندکی پول که متأسفانه جای همان مقدار پول هم خالی است.

پرانتزی که همه چیز را بست

با این مقدمه کوتاه می‌خواهم داستان نوجوانی را بگویم که با حسرت‌ها و ای کاش‌ها سال‌های عمرش را گذرانده و البته رؤیای روزهای خوب را هم هرشب مرور می‌کند تا شاید بتواند غم تمام نداشته‌هایش را فراموش کند و در حالی به خواب برود که در خیال خود مشغول بازی فوتبال است.

حسین اهل یکی از شهرهای خراسان شمالی است که 13بهار از عمرش گذشته، اما فصل‌ها برای او هیچ تفاوتی ندارند، چراکه عارضه مادرزادی او را از نعمت به ظاهر ساده دویدن و بازی کردن محروم کرده است.

ژنوواروم یا همان پای پرانتزی نام معلولیت اوست که البته خواهر بزرگ‌ترش هم 20 سال با همین مشکل زندگی می‌کرده و پدرش مجبور شده تمام دارایی خود را که چندین رأس گوسفند بوده بفروشد تا او را درمان کند.

پدرش که از خانواده‌ای عشایری است، می‌گوید: ازدواج فامیلی موجب شده تا فرزندانم با این عارضه به دنیا بیایند و هزینه درمان آن‌ها آن‌قدر زیاد بوده که نزدیک به 200رأس گوسفند را فروختم و مدتی برای دیگران چوپانی می‌کردم.

او می‌گوید: داروهای مقابله و درمان پوکی استخوان همیشه قیمت‌های بالایی داشتند، اما در چند سال اخیر به صورت سرسام‌آوری بالا رفته و مجبور بودم هر 45 روز حدود یک میلیون تومان پول دارو بدهم تا از شکنندگی استخوان بچه‌ها جلوگیری شود، ولی با این حال بارها و بارها دچار شکستگی استخوان شده‌اند.

این مرد میانسال می‌افزاید: تابستان امسال حدود 50 میلیون تومان هزینه عمل جراحی دخترم را از طریق فروش آخرین داشته‌هایم و گرفتن وام پرداخت کردم، ولی دیگر پولی برای عمل پاهای حسین ندارم و متأسفانه بیمه هم نیستیم.

حسین که نگاهی سنگین به پاهای خود دارد، می‌گوید: درد زانو و برخی مشکلات دیگر در مدرسه موجب شده تا ترک تحصیل کنم و تنها تفریح من نشستن در کنار محوطه مجتمع مسکونی و تماشای توپ بازی بچه‌هاست من هم دلم می‌خواهد فرار کردن و بازی فوتبال را مانند دوستانم تجربه کنم.

غم ترک تحصیل

او که همیشه از جمله دانش‌آموزان خوب و درسخوان کلاس و مدرسه‌اش بوده با بغضی سنگین غم ترک تحصیلش را پنهان می‌کند تا عذاب وجدان پدرش به خاطر ناتوانی در تأمین هزینه درمان او بیشتر نشود، ولی در نگاه هر دوی آن‌ها می‌شود تمام حسرت‌ها را دید.

هرچند می‌دانم این روزها حال و روز اقتصادی بسیاری از ما مثل سال‌های قبل نیست، ولی باور دارم با قطره قطره مهربانی هموطنانم می‌توانیم حسین را به آرزوهایش برسانیم.

افراد مبتلا به پای پرانتزی احتمال بیشتر ابتلا به آرتروز زانو در سنین پایین را دارند به ویژه اگر سابقه خانوادگی آرتروز زانو را نیز داشته باشند.

وقتی فردی مبتلا به زانوی پرانتزی است، حالت بدن موجب فشار غیرعادی به مفاصل زانو و مچ پا می‌شود که این خود سبب التهاب مفصل می‌شود. چنین چیزی می‌تواند غضروف و بافت‌های اطراف مفصل زانو را از بین ببرد و منجر به مشکلات راه رفتن شود.

اشخاص مبتلا به زانوی پرانتزی علاوه بر آرتروز در معرض دردهای مزمن و التهاب مچ پا، زانو و لگن نیز قرار دارند که می‌تواند به اختلالات در راه رفتن و حالت بدن منجر شود از این رو درمان به موقع پای پرانتزی در زمان مناسب از اهمیت بسزایی برخوردار است .