قدس آنلاین: نامش با مدال طلا و قدرت‌نمایی بر روی تخته گره‌خورده است. زمانی که در سن جوانی در سیدنی ۲۰۰۰ چهره شد و رکورد بزرگان جهان را جابجا کرد کارشناسان رشته وزنه‌برداری انگشت به دهان ماندند. آن زمان یک ایرانی پس از سال‌ها به سلطه روس‌ها در دسته سنگین وزن پایان داد و تا زمان بازنشستگی و حتی تا سال‌ها بعد عنوان قوی‌ترین مرد جهان را در اختیار داشت. او برای وزنه‌زدن بالاترین میزان تمرکز را داشت. برخلاف بسیاری از وزنه‌برداران رکوردهای تخته او بیشتر از رکوردهای تمرینی بود.
هرچند که حدود ۱۵ سال از بازنشستگی هرکول اردبیلی می‌گذرد اما خاطرات افتخارآفرینی این ورزشکار هنوز در ذهن مردم نقش بسته است. تعطیلات نوروز بهانه‌ای شد تا پای صحبت‌های یکی از قوی‌ترین وزنه‌برداران تاریخ ایران بنشینیم. ساده و خودمانی حرف می‌زند از خاطراتش می‌پرسم نوروز و تعطیلات آن، برای او مانند هر ایرانی یک نوستالژی است و می‌گوید: مسابقات قهرمانی آسیا به‌طور معمول در فروردین برگزار می‌شد و ما در برخی از مواقع در اردوی تیم ملی بودیم. پیش می‌آمد که تا پایان تعطیلات از خانواده دور بودیم؛ اما نوروز همیشه برای من مانند هر ایرانی یک حس خوب دارد. آداب و رسومی که در دل این عید باستانی است بخشی از فرهنگ ایرانی - اسلامی به شمار می‌رود. دید و بازدید، صله‌رحم و رفع کدورت از زیبایی‌های نوروز به شمار می‌روند.
با رضازاده که هستی نمی‌توانی به گذشته‌ها سفر نکنی؛ گذشته‌هایی که وی در آن صاحب اسم و عنوان بود. عنوانی که موجب شد تا هنوز بسیاری از بزرگان وزنه‌برداری جهان با وی در ارتباط باشند. او می گوید: در کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا صاحب کرسی هستم و از این کرسی در جهت تقویت تعامل ایران با جهان استفاده می‌کنم. این تعامل درنهایت به توسعه وزنه‌برداری کمک خواهد کرد.
دوست داشتم یک ایرانی رکورد مرا بشکند// به داودی امیدوارم
دلش برای کار در این رشته تنگ‌شده است و اظهار می‌کند: هرچند که بیرون از فدراسیون هستم اما بدون شک تمام ذهنم به سمت‌وسوی وزنه‌برداری است و هر کمکی که بتوانم به جوانان این رشته خواهم کرد.
تعصب ایرانی دارد و آرزو می‌کند که روزی یک ایرانی بتواند در سنگین‌وزن رکورد غول گرجستانی را بشکند. دارنده ۲ مدال طلای المپیک می‌گوید: «لاشاتالاخادزه» را به‌خوبی می‌شناسم یک ورزشکار فنی و تلاشگر است و از لحاظ اخلاقی نیز می‌تواند الگو باشد. از شکستن رکوردم توسط او ناراحت نشدم اما دوست داشتم یک ایرانی این رکورد را از آن خود کند. البته همچنان امیدوارم که جوانان ایرانی بتوانند از رکورد غول گرجستانی عبور کنند. «علی داودی» در این دسته یک استعداد به شمار می‌رود و می‌شود به او امید داشت؛ البته داودی در ابتدای راه است و باید تلاش خود را بیشتر کند.
هیچ نقشی در ناکامی علی حسینی نداشتم
قهرمان المپیک آتن از گذشته گفتنی‌های زیادی دارد که برخی از آنها به ناملایماتی برمی‌گردد؛ ناملایمتهایی که شاید داستان رسانه‌ها باشد. از او می‌پرسم «سعید علی‌حسینی» خداحافظی کرد؛ وزنه‌برداری که برخی تصور می‌کردند شما در ناکامی‌های او نقش داشتید. جواب می‌دهد: چرا باید از شکسته شدن رکوردم توسط یک جوان ایرانی نگران باشم مگر زمانی که «بهداد سلیمی» رکورد یک‌ضرب من را شکست ناراحت شدم؟ من همواره دوست داشتم ایرانی‌ها صاحب رکورد باشند. علی حسینی در دام مواد نیروزا افتاد و با قانون آن زمان فدراسیون جهانی مادام‌العمر محروم شد؛ اما این قانون امروز دیگر وجود ندارد و اصلاح‌شده است. من هیچ نقشی در ناکامی علی حسینی نداشتم و برای رفع مشکل او نیز وکیل گرفتم اما مثبت شدن دوباره تست دوپینگ او عامل این ناکامی‌ها بود. البته علی‌حسینی زود تصمیم به بازنشستگی گرفت. اگر ادامه می‌داد بدون شک می‌توانست یک مدال المپیکی را برای کاروان ایران به ارمغان آورد.
رستمی می‌تواند در ۲۰۲۰ برای ایران افتخار آفرینی کند
داستان «کیانوش رستمی» و ورزشکار سالاری او از دیگر مباحث قهرمان فوق سنگین جهان است. او می‌گوید تیم وزنه‌برداری در المپیک لندن بهترین نتیجه تاریخ را کسب کرد. اما بعد از آن برخی از ورزشکاران خواستار برکناری «کوروش باقری» مربی تیم شدند. چه کسی در دنیا موفق‌ترین مربی را اخراج می‌کند. البته آن اعتراضات مدیریت شد اما در دوران مدیریت جدید فدراسیون، جدایی‌طلبی کیانوش شروع شد و این تصمیم موجب شد تا این نابغه وزنه‌برداری ایران در برخی از مواقع ناکام باشد. کیانوش استعداد زیادی دارد و می‌تواند در توکیو ۲۰۲۰ برای ایران افتخارآفرینی کند.
رضازاده در سال ۱۳۹۸ نامزد ریاست فدراسیون وزنه‌برداری شد اما انصراف داد. وی در این زمینه می‌گوید: به یک جمع‌بندی رسیده بودیم که کوروش باقری را برای ریاست معرفی کنیم اما در نهایت به «سجاد انوشیروانی» رسیدیم که او هم نتوانست رای لازم را کسب کند.
حالا که سیاستمداران وارد ورزش می‌شوند، ما هم به سیاست خواهیم رفت
داستان ورودش به شورای شهر و برچسب سیاسی‌کاری از دیگر بحث‌هایی بود که قهرمان المپیک سیدنی به آن پاسخ داد. می‌گوید من یک ورزشکارم و از سیاست تقریبا دور هستم اما حالا که دیگر سیاسیون گام به ورزش می‌گذارند، ما ورزشکاران نیز به سیاست خواهیم رفت (با خنده). البته شورای شهر سیاسی نیست و من در بخش اجتماعی آن فعال بودم. در تهران صدها مکان ورزشی و اجتماعی وجود دارد که من برای آنان برنامه‌ریزی کردم و بر این مکان‌ها نظارت داشتم.
او بر روی تخته تمرکز داشت و با فریاد یا ابوالفضل (ع) پشت وزنه قرار می‌گرفت. در این زمینه باور دارد در رشته قدرتی وزنه‌برداری تمرکز ذهنی از آمادگی جسمانی مهمتر است. زمانی که روی تخته حاضر می‌شدم تمام تمرکزم برای غلبه بر وزنه بود و در این زمینه نیز به ائمه توسل می‌جستم. به خاطر این کار بود که توانستم روی تخته، ۲.۵ کیلوگرم بیشتر از رکورد تمرینات وزنه بزنم.
انتهای پیام/
نظر شما