عباسعلی سپاهی یونسی

صبح زود باید از خانه بیرون بزنم برای کاری که در یکی از دفاتر پیشخوان دولت دارم. برای همین بی‌خیال دوچرخه می‌شوم و به اجبار با ماشین از خانه بیرون می‌زنم. البته با مقداری الکل برای ضد عفونی، ماسک و دستکش. ماسکی که می‌دانم غیر استاندارد است. با بی‌اعتمادی کامل آن را به صورتم زده‌ام و بیشتر حکم دلخوش‌کنک دارد.

ساعت ۷ و ۲۰ دقیقه است که می‌رسم به دفتر. آقا و خانمی در ایستگاه اتوبوس نشسته‌اند. ماشین را پارک می‌کنم و از آقا درباره ساعت کار دفتر سؤال می‌کنم که متوجه ماشین راهنمایی و رانندگی می‌شوم که پشت سرم ایستاده است. برمی‌گردم و می‌بینم افسر دارد پلاکم را یادداشت می‌کند. جلو می‌روم و دلیل جریمه شدنم را می‌پرسم و پلیس راهنمایی و رانندگی جواب می‌دهد در محدوده ایستگاه اتوبوس توقف کرده‌ام.

می‌گویم ایستگاه که تعطیل است، اما از نظر ایشان خلاف کرده‌ام. دوباره توضیح می‌دهم که حتی برگه‌ای روی شیشه ایستگاه چسبانده‌اند که به علت شیوع کرونا اتوبوسرانی تا اطلاع ثانوی تعطیل است. اما گوش جناب سروان بدهکار نیست و به تابلوی پارک ممنوع اشاره می‌کند و اینکه من باید قانون را رعایت کنم. سؤالم درباره اینکه وقتی اتوبوسرانی و ایستگاه اتوبوس تعطیل است چرا باز هم باید این محدوده خالی بماند؟ مگر این تابلو را اینجا نصب نکرده‌اند که اتوبوس بتواند راحت خدمت‌رسانی کند و حالا اصلاً اتوبوس‌ها کار نمی‌کنند، بی‌جواب می‌ماند. افسر همچنان مشغول نوشتن است و من بدون اینکه افسر چیزی بگوید ماشینم را جلوتر می‌برم و برمی‌گردم و افسر سرانجام جریمه‌اش را می‌نویسد و می‌رود.

در این فاصله دو سه نفر دیگر به آدم‌های منتظر باز شدن دفتر اضافه می‌شوند. یکی از آن‌ها علت جریمه شدنم را می‌پرسد. وقتی می‌گویم به گفته افسر در محدوده ایستگاه اتوبوس توقف کرده‌ام، او با تعجب پاسخ می‌دهد: ایستگاه که تعطیل است!

افسر که می‌رود با خودم فکر می‌کنم اگر چه ۳۰ هزار تومان جریمه مبلغ زیادی نیست اما، چون ازنظر خودم خلافی مرتکب نشده‌ام و جناب پلیس به چشم یک متخلف به من نگاه کرده است اعصاب خردکن است آن هم برای منی که همیشه سعی کرده‌ام دوچرخه سوار شوم، شهروند قانون‌مداری باشم و امروز هم با علم به اینکه اتوبوسرانی تعطیل است در محدوده خط کشی شده ایستگاه اتوبوس پارک کرده‌ام.

با خودم فکر می‌کنم وقتی امنیت یک دوچرخه را نمی‌توانیم تأمین کنیم و شهروند را به این سمت هل می‌دهیم که ماشین سوار شود که هزار و یک ضرر برای خودش و شهرش دارد، جریمه دادن برای این شهروند اتفاق زجرآوری است هر چند مبلغ جریمه کم باشد.