قدس آنلاین: با وجود اینکه فعالان بازار کار انتقادات جدی به کارفرمایان دارند و بنده هم همواره این موضوع را تأکید می‌کنم، اما شرایط حال حاضر کشور به گونه‌ای است که نمی‌توان توقع چندانی از کارفرمایان در حمایت هر چه بیشتر از کارگران داشت. تعطیلی کارگاه‌ها، گران‌شدن مواداولیه و عدم‌حمایت دولت در شرایطی که کرونا بار مضاعفی به کارفرمایان وارد کرده، نمونه‌هایی هستند که امروز کارفرمایان نیز همانند کارگران نیازمند حمایت‌های حداکثری دولت هستند.

در سال جهش تولید و سالی که رونق و جهش تولید می‌تواند به یاری اقتصاد کشور بیاید، بخش مهمی از حل مشکلات تولید و افزایش بهره‌وری کار، منوط به ایجاد رضایت شغلی در کارگران است. بی‌توجهی به معیشت کارگران آثار وخیمی بر اقتصاد کشور به جا می‌گذارد که جبران آن بسیار سخت و هزینه‌زاست. ایجاد فضای درون‌سازمانی در محیط کار برای افزایش رضایت کارگران نیز زمینه بهره‌وری و افزایش کیفیت تولید را رقم می‌زند. بی‌شک ایجاد رضایت نسبی در کارگران به شرطی حاصل می‌شود که حمایت از خانواده‌های کارگری در رأس حمایت‌ها قرار داده شود.

از سوی دیگر چالش مدیریت انسانی در کارگاه‌ها و واحدهای تولیدی باید یک بار برای همیشه برطرف شود؛ به این نکته ضروری باید توجه کرد که کارفرمایان نمی‌توانند دستمزد کارگران را ساعتی یا صرفاً محدود به ساعات کار او کنند و در ازای ساعت کار مبلغی به عنوان حقوق و دستمزد به کارگر پرداخت کنند. نظریه‌های بزرگ سازمانی که سال‌های سال است در بهترین دانشگاه‌های دنیا تدریس می‌شوند، بر ابعاد مختلف حمایت روان‌شناختی و جامعه‌شناختی کارفرمایان و دولت‌ها از نیروی کار تأکید دارند، چرا که بی‌توجهی به این موضوع مهم بار مسائل و چالش‌های اصلی اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی کشور را افزایش می‌دهد و  مدیریت منابع‌انسانی را ناکارآمد می‌کند.

 در حوزه نیروی کار باید به این موضوع مهم توجه شود که بهره‌وری کار بسته به عوامل مختلفی است که یکی از آن‌ها، ایجاد فضای دوستانه و محیط آرامش‌بخشی برای حضور کارگران است. اگر نیازهای معیشتی و نیاز به آرامش کارگر در محیط کار فراهم نشود و کارگر با دغدغه تأمین معیشت خانواده در محیط کار حاضر شود، نه‌تنها بهره‌وری در کار حاصل نمی‌شود بلکه از تمامی زوایا چالش‌هایی دامن اقتصاد و اجتماع را می‌گیرد که حل آن زمانبر و فائق‌آمدن بر آن، هزینه بیشتری به جامعه و اقتصاد تحمیل می‌کند.