قدس آنلاین: پس از یادداشت مربوط به خبر «ماجرای هریرود» در مرز ایران و افغانستان، بسیاری پیام دادند که بیشتر و مفصل‌تر در این باره بنویسم. فقط این را می‌گویم که گفتنی‌های شگفت‌انگیز و قابل تأمل بسیارند، اما هدف به چالش کشیدن روابط برادرانه دو ملت نیست. هدف رسوا کردن دشمنان این رابطه است. در صورت ضرورت باز هم درباره آن‌ها خواهم نوشت. آنکه کاسه‌ای زیر نیم کاسه‌اش نباشد، از حقیت نمی‌گریزد. بگذریم.
امروز می‌خواهم برایتان از یک موضوع تعجب و تأسف‌آور دیگر در این سرزمین بنویسم. سال ۵۷ و در اوج انقلاب، یکی از مهم‌ترین شعارهای انقلابیون، در کنار برچیدن فساد موجود، حمله به قمارخانه‌ها به عنوان نماد معصیت و بی‌بند و باری بود. چه بسیار از آن‌ها را که آتش زدند. اکنون در پی گذشت بیش از چهار دهه از آن ماجراها، چند سالی است که به روش‌های مختلف، قماربازی به انواع و اقسام رایج شده و رسانه‌ها در خصوص ارقام گردش مالی آن، مبالغ هولناکی را ذکر می‌کنند. حیرت‌آور آنکه تبلیغ این سایت‌های قمار که خدا می‌داند چه خانواده‌هایی را به خاک سیاه نشانده است، در بسیاری از رسانه‌های حتی معتبر و متعهد داخلی تا مدت‌ها انجام می‌شد و برخی هنوز هم ادامه دارد. نوعی از آن در رسانه ملی و برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های وابسته رایج بود و آش چنان شور شد که حتی مقام‌های ارشد نظام تذکر دادند. پس از آن کمی فیتیله فروکش کرد و اما اندکی بعد بار دیگر ماجرا با حضور بسیاری از چهره‌های معروف هنری و یا برخی نام‌های معروف به شاخ اینستاگرام، بازارش داغ شد.
حالا دیگر همه می‌دانندکه گردانندگان این قمارخانه‌های آنلاین زیر پوشش شرط بندی، اغلب در کشور ترکیه ساکن بوده و به لطایف الحیل در فضای مجازی تبلیغات کرده، گفت‌وگوهای لایو می‌روند و از چهره‌های مختلف و حتی گاه سرشناس و متدین برای این مقاصد بهره می‌برند. پول‌های پارو شده به حساب‌های معرفی شده واریز و سپس در این وانفسای اقتصاد مملکت به ارز تبدیل شده و با کمک صرافی‌های خاص از کشور خارج می‌شوند. شگفت‌آور آن است که بسیاری از این سایت‌ها به طور رسمی و بدون فیلتر در دسترس و دایر هستند و همه نمادهای اصلی و رسمی را نیز دارند.
با تأسف این رویه فقط به قمار محدود نمی‌شود. مثلاً تبلیغات در شبکه‌های ماهواره‌ای ممنوع است، اما دنیایی از کالاهای قاچاق و تقلبی در این شبکه‌ها با ذکر شماره تلفن‌ها و شماره حساب‌های داخلی تبلیغ و ترویج و برای سراسر کشور ارسال می‌شوند. بسیاراند شبکه‌های ماهواره‌ای که به طرق مختلف از مردم در داخل ایران کلاهبرداری می‌کنند، حال آنکه دفاتر، خطوط تلفن و حساب‌های بانکی و نماینده‌هایشان همه در ایران مستقر هستند. مثلاً مبالغ کلان می‌گیرند و از پشت تلویزیون خلق‌الله را درمان می‌کنند. یا پول‌های هنگفتی برای ارائه ویزای کشورهای اروپایی و آمریکایی می‌گیرند و ملت ساده‌دل و نگون‌بخت را برای گرفتن ویزا از مثلاً سفارت آمریکا در ارمنستان و گرجستان و ترکیه و دبی و عمان و غیره به این ممالک می‌فرستند و در آنجا این‌ها را آواره می‌کنند، در حالی‌که پول را قبلاً از طریق واریز به حسابی در همان ایران از این‌ها گرفته‌اند.
برخی از این‌ها آشکارا دلالی مدارک و کارت‌های رسمی شناسایی مورد نیاز و غیره را از این راه با مبالغی انجام می‌دهند. باری من هم نظیر شما شک ندارم این‌ها کلاهبردارند و قادر به انجام هیچ یک از این قول‌هایی که می‌دهند، نیستند، اما آیا این مملکت صاحب ندارد تا وقتی سایت‌های قمار یا این شبکه‌ها آشکارا شماره حساب‌ها، شماره تلفن‌ها، آدرس دفاتر و حتی نفرات و نماینده‌هایشان را اعلام می‌کنند، پیگیری نمایند که این‌ها چه کسانی هستند و به کجا وصل‌اند که از آن سوی مرزهای کشور به این راحتی کار بانکی می‌کنند و سال‌های سال است دزدی و جرمشان نیز ادامه دارد؟ مگر پیگیری چند آدرس و شماره تلفن و شماره حساب و مسدود کردن آن‌ها چقدر کار دارد؟ این‌هاست که آدم را نگران می‌کند که این جماعت به کجا وصل‌اند که برخلاف تمام قوانین با شغل خلاف و خانه خراب کنشان، این همه سال دوام آورده‌اند؟
نظر شما