قدس آنلاین: عاقبت انتظارها به سر آمد و چند روز پیش توافق‌نامه میان اشرف غنی و دکتر عبدالله، دو رقیب اصلی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان به امضا رسید. از ایران تا آمریکا و اروپا و سازمان ملل و بسیاری ممالک و مراکز دیگر از این اتفاق استقبال شایانی کردند. در کابل نیز به ناگاه لحن خصمانه دو رقیب و اردوگاه‌هایشان نسبت به عملکرد و تصمیمات یکدیگر، به صدور بیانیه‌هایی نرم و امیدبخش انجامید. بسیاری از ناظران و کارشناسان مسائل این کشور در منطقه و جهان نیز این خبر را دستاوردی مهم در جهت ثبات افغانستان ارزیابی کرده و تحلیل‌هایی عمدتاً سرشار از پیش‌بینی‌های مثبت و اوضاع رو به بهبود ارائه دادند.

به گمان این قلم اما امضای این توافق‌نامه بعید است انتظاراتی را که عموم از آن دارند برآورده کند و به زبان ساده‌تر، باید شوربختانه پذیرفت که چه بسا اتفاقات بعدی برخلاف رویه مورد انتظار پیش برود.

این کشمکش دست‌کم برای چند ماه بسیاری از طرف‌ها و چهره‌های سیاسی درگیر در افغانستان را در حالتی از بلاتکلیفی و سکون و سکوت نگه داشته بود، اما اکنون آنان ناچار به تعیین و افشای موضع خود در قبال این مسئله شده و این اعلام مواضع، اعم از آن‌ها که رسمی و آشکارا منتشر یا آن‌ها که تلویحی و با کنایه ارائه شدند، چندان خوشایند نبودند. در قدم نخست بسیاری از متحدان دکتر عبدالله، همین ابتدای کار علیه او شوریده‌اند؛ حزب جمعیت اسلامی که خاستگاه وی است، توافق‌نامه را محکوم و از پذیرش آن خودداری کرده است.

ژنرال دوستم که اعطای درجه مارشالی به او جزو مفاد توافق‌نامه و شروط دکتر عبدالله بود، تلویحاً این حرکت را نمایشی خوانده و در فضای مجازی اعلام کرده این درجه و مقام را (که با امضای دکتر غنی محقق شد) نه یک شخص، بلکه مردم افغانستان به‌خاطر خدماتش به او اعطا کرده‌اند. باری قصد برشمردن یکایک چهره‌های نزدیک و متحدان و دوستان نزدیک دکتر عبدالله که به‌سختی با این توافق مخالفت کرده‌اند را ندارم، اما شکی نیست، نخستین شکاف‌ها که عمیق هم به نظر می‌رسند در ریتم ثبات و همگرایی پیدا شده و پس از نزدیک به ۶ ماه کشمکش و رسیدن به توافقی دشوار، چندان ثبات و همگرایی قابل اعتنایی در این تیم باقی نمانده است.

شگفت‌آور آن است که دشمنان دکتر عبدالله نیز دقیقاً موضع مشابهی گرفته‌اند. طالبان در قدم اول توافق را رد کرده و مدعی شده ریاست عبدالله را بر شورای مصالحه نپذیرفته و او به عنوان یک فرد می‌تواند در مذاکرات حاضر باشد. گلبدین حکمتیار، قدیمی و مهم‌ترین حزب رقیب حزب جمعیت و مخالف دکتر عبدالله نیز به‌شدت مخالفت خود را اعلام کرده است.

دکتر عبداللطیف پدرام که به هیچ کدام از طرفین نزدیک نیست هم مخالفتش را اعلام کرده... با تأسف عین این ماجرا در اردوگاه اشرف غنی رخ داده است. هیچ‌کدام از دو معاون او در محفل امضای توافق‌نامه شرکت نکردند و حتی زمزمه‌های مخالفت و عصبانیت امرالله صالح به رسانه‌ها راه یافت. متحدان غنی می‌گویند اگر تو پیروز انتخابات بوده‌ای و بیشتر از ۵۰ درصد آرا را کسب کرده‌ای و آن هم در حالی که کشور و ارتش و بخش امنیت کاملاً در اختیارت نیز هست، چرا ۵۰ درصد قدرت و کابینه را به رقیبی که مدعی باخت و شکست وی هستی داده‌ای؟ همین سؤال را متحدان عبدالله از او می‌پرسند که اگر تو به تقلب با آن همه اسناد و پافشاری ایمان داشتی، چرا اتحاد با یک سیاستمدار متقلب را پذیرفتی؟ جان کلام اما آن است که کیک قدرت در کابل روز به روز کوچک‌تر شده و جدال‌ها برای کسب سهم بیشتر بالا می‌گیرد.