مهدیه‌قمری/

برگزیده دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در بخش «سرامیک» در خصوص این هنر می‌گوید: هنر سرامیک قدمت تاریخی دارد، سرامیک امروز به تمام صنایعی گفته می‌شود که به نحوی از روش‌هایی با مواد اولیه سیلیکاتی ساخته شده، سپس در درجات حرارت معین پخته و محکم شده باشد و معنی عام دارد. چینی، شیشه، بلور، سفال و ... از صنایع سیلیکات همه جزو فن سرامیک محسوب می‌شوند، اما سرامیکی که با هنر تلفیق می‌شود برای مردم بیشتر جنبه تزئینی دارد و از این حیث مشتریان زیادی دارد.

کاظم ابراهیمی که از سال ۸۹ در رشته میراث‌فرهنگی تحصیلات دانشگاهی خود را در بیرجند آغاز کرده، پیش از تحصیل در این رشته هیچ شناختی درباره هنر سرامیک نداشت و پس از ادامه تحصیل در رشته هنرهای اسلامی در مقطع کارشناسی ارشد، هنر سرامیک را ادامه داد. همچنین او در کنار تولید آثار سرامیکی، ساخت مجسمه، دکوراسیون داخلی و طراحی صحنه نیز انجام داده است. این هنرمند علاوه بر شرکت در جشنواره شیخ‌بهایی و برگزاری تعدادی نمایشگاه انفرادی و گروهی، با پیگیری آثار برگزیده جشنواره هنرهای تجسمی در سال‌های گذشته، تصمیم به ارسال اثر برای دوره دوازدهم این جشنواره گرفته است.

تجسم مرگ آب با هنر سرامیک

این هنرمند در خصوص اثر ارسال شده خود به دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر بیان می‌کند: موضوع اثر مرگ آب بود، سعی کردم در این اثر نشان دهم آب حتی اگر سرجای خود قرار بگیرد باز هم ممکن است قابل استفاده نباشد. در ساخت این اثر از تکنیک و قالب‌گیری خاصی استفاده کردم که به نوعی ایده جدیدی است.

ابراهیمی در پاسخ به این پرسش  که فکر می‌کردید در این جشنواره برگزیده شوید، می‌گوید: جشنواره فجر به دنبال نوع‌آوری‌ها و ایده‌های جدید در آثار تولید شده است، بنابراین اثر من نیز که دارای یک ایده جدید با موضوع مرگ آب است، احتمال دیده شدن و برگزیده شدن را داشت.

این هنرمند به کنسل شدن مراسم افتتاحیه و اختتامیه دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: برگزاری نمایشگاه‌های هنری حاصل از این جشنواره و گردهم جمع شدن هنرمندان در فضای این رویداد هنری می‌تواند سبب شنیدن نقدها و توجه به نقاط  قوت و ضعف آثار ارسال شده به جشنواره شود، زیرا هنرمندان درباره آثار با هم گفت وگو می‌کنند و هر هنرمند نقاط ضعف اثر خود را متوجه شده و سعی می‌کند در دوره‌های بعدی جشنواره این موضوع را رفع کند، اما شیوع ویروس کرونا سبب کنسل شدن همه این موضوعات شد.

کاسبی در برگزاری نمایشگاه‌ها

ابراهیمی یکی از مهم‌ترین جنبه‌ها در معرفی یک اثر را انجام تبلیغات می‌داند و می‌گوید: در حیطه هنر تبلیغات لازم انجام نشده است، زیرا اثر هنری لازم است پیش از فروش به مردم معرفی شده تا شناخته شود. اگر مخاطب از وجود چنین آثار هنری بی‌اطلاع باشد، نسبت به خرید آن اقدامی انجام نمی‌دهد.

وی معتقد است: هنرمندان زیادی در هنرهای مختلف فعال هستند، اما فقط تعداد کمی با تلاش و پشتکار بسیار توانسته‌اند در جامعه شناخته شوند. از سوی دیگر متولیان هنرهای تجسمی همچون میراث‌فرهنگی لازم است اولویت‌های هنرمندان و دغدغه‌های آن‌ها از جمله بیمه، درآمدزایی و امنیت خرید اثر هنری در کنار ارائه خدمات مناسب برای حضور هنرمند در نمایشگاه‌های ملی و استانی را در نظر گرفته و از هنرمندان در این زمینه‌ها حمایت کند.

به گفته این هنرمند درست است که هنرمندان باید به دغدغه مهم خود که رونق اقتصادی هنر است توجه کنند، اما هم‌اکنون بسیاری از نمایشگاه‌های هنری برای هنرمندان کاسبی شده و از جنبه هنری و اصلی خود خارج شده است.

وی نسبت به برگزاری نمایشگاه‌های مجازی که به دلیل شیوع بیماری کرونا از سوی برخی از گالری‌ها در کشور اجرا می‌شود نظر مثبتی دارد و معتقد است این موضوع سبب دیده شدن آثار برای مخاطب می‌شود.

ابراهیمی پیشنهادی نیز در خصوص برگزاری نمایشگاه‌های مجازی دارد و توضیح می‌دهد: اگر سازمان‌هایی همچون میراث فرهنگی چنین نمایشگاه‌هایی را در سایت خود برگزار کنند، بهتر است، زیرا آثار هنرمندان را جمع‌آوری کرده و به صورت گروهی در سایت خود که برای عموم امکان بازدید وجود دارد قرار می‌دهند و با این کار به دیده شدن و معرفی آثار هنرمندان کمک می‌کنند.

وی معتقد است: در شهرهای کوچکی مانند بیرجند نه‌تنها بازار هنری بلکه بازار تخصصی هنر وجود ندارد. همچنین هنرمندان از طریق معرفی دوستان و کوچک بودن شهر می‌توانند برای آثار جدید سفارش بگیرند و آثار خود را به علاقه‌مندان بفروشند.