تحولات لبنان و فلسطین

ریشه‌های این موضوع که چرا سینمای ایران نسبت به واقعه تاریخی ۱۵ خرداد سال ۴۲ بی‌توجه بوده است را باید در نحوه مدیریت فرهنگی و هنری جست‌وجو کرد. در اینکه فیلمساز و مخاطب چگونه باید با تاریخ انقلاب‌اسلامی مواجه شوند؟ ب

قدس آنلاین: ریشه‌های این موضوع که چرا سینمای ایران نسبت به واقعه تاریخی ۱۵ خرداد سال ۴۲ بی‌توجه بوده است را باید در نحوه مدیریت فرهنگی و هنری جست‌وجو کرد. در اینکه فیلمساز و مخاطب چگونه باید با تاریخ انقلاب‌اسلامی مواجه شوند؟ به نظرم سیاست‌گذاری فرهنگی که در سه دهه اخیر توسط دولت‌های سازندگی، اصلاحات و تدبیر و امید انجام شد، از مخرب‌ترین سیاست‌گذاری‌ها در حوزه فرهنگ و هنر کشورمان بود. فیلم‌هایی که در این دولت‌ها ساخته شد از انقلاب‌اسلامی فاصله زیادی داشتند و در تراز انقلاب‌اسلامی نبودند، در حالی که جهانیان مشتاق شنیدن عقبه انقلاب‌اسلامی هستند. فیلم‌سازان و مدیران عالیرتبه فرهنگی باید نسبت به این رفع این عطش فرهنگی ورود پیدا کنند و به نیاز فکری مخاطبان پاسخ دهند، ولی در این حوزه کم‌کاری کردیم.

سیاست‌های فرهنگی که درباره انقلاب‌اسلامی و دفاع‌مقدس به‌ویژه از نیمه دوم دهه ۷۰ شکل گرفت، نقطه شروع انحراف اصلی از مفاهیم انقلاب‌اسلامی بود. مثلاً در سال ۷۶ حدود  ۲۴ فیلم در حوزه دفاع مقدس تولید شده بود، ولی در سال‌های پایانی دهه ۷۰ این تولیدات به کمتر از انگشتان یک دست رسید. چه اتفاقی افتاد که چنین انحرافی رخ داد؟ درباره واقعه ۱۵ خرداد سال ۴۲ هم این بی‌توجهی صورت گرفته است. در رسانه ملی چندین فیلم و سریال ساخته شده است ولی کافی نیست. پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهایی که درگیر این جنگ بودند به این واقعه تاریخی پرداختند و با تحریف‌هایی که داشتند، خودشان را منزه کردند. ولی سینماگران و متولیان فرهنگی ما در حوزه امام و انقلاب خیلی کم‌کاری کرده‌اند در حالی که انقلاب و دفاع ما مقدس بود. مؤسسه تنظیم و نشر آثار  امام‌خمینی(ره) سفارش ساخت فیلم  سینمایی «فرزند صبح» و سریال «آفتاب و زمین»   را داد که یکی با استقبال مخاطبان شبکه دو مواجه شد و دیگری در سینما، هو شد. مؤسسه‌ای که متولی ترویج نگاه انقلابی حضرت امام(ره) است در عقب‌ترین جایگاه قرار دارد و کمتر نشانه‌ای از ساخت آثار تلویزیونی و سینمایی را درباره امام‌خمینی(ره) از سوی این مؤسسه شاهدیم.

شکاف فرهنگی که در سیاست‌های اجرایی ما وجود دارد به نگرش آن دسته از سیاست‌گذاران فرهنگی برمی‌گردد که سکولاریستی و لیبرالیستی فکر می‌کنند. انقلاب‌اسلامی موجی نبوده که در سال ۵۷ تمام شود، هنوز ادامه دارد و آثار و برکات آن را در این چهار دهه می‌بینیم.

باید منتظر ماند و دید با اتفاقات خوبی که در ترکیب مجلس شورای اسلامی رخ داده است، تغییرات قانونی در بخش فرهنگی هم رخ بدهد و نمایندگان ملت، مطالبات رهبری را از رسانه ملی و وزارت ارشاد پیگیری کنند. در حوزه انقلاب‌اسلامی و دفاع‌مقدس، آن طور که باید کار نشده است. این فرهنگ غنی اقیانوسی است که باید از آن بیشترین بهره را برد. رمان‌هایی که در حوزه انقلاب‌اسلامی نوشته شده است در خور تولید آثار تصویری است که جذابیت‌های بصری بالایی دارد. تمام مسیرها برای ساخت اثر تصویری درباره واقعه ۱۵ خرداد ۴۲ گشوده است. اطلاعات و امکانات موجود است، ولی متأسفانه اثری تولید نمی‌شود. اولویت‌های ساخت جابه‌جا شده است. اگر فیلم‌های سیاه‌نمایی ساخته نشود، هیچ اتفاقی در سینما نمی‌افتد! اگر سریال‌هایی که در شبکه نمایش خانگی  علیه روابط خانوادگی تبلیغ می‌کنند ساخته نشود، اتفاقی نمی‌افتد! این فیلم‌ها و سریال‌ها با چه پول و امکاناتی ساخته می‌شوند؟ پول و امکانات وجود دارد، ولی مدیران ما پاشنه کفششان را بالا نمی‌کشند که اثری در حوزه انقلاب‌اسلامی تولید کنند. با مرور تاریخ ۱۵ خرداد ۴۲ می‌بینید که چقدر حوادث این واقعه جذاب است و ظرفیت‌های بالایی برای درام‌سازی دارد. هنوز هیچ کاری نکردیم، به عنوان مدیر هنری و هنرمند باید شرمنده باشیم که نتوانستیم برای انقلاب‌اسلامی که زیر سایه‌اش نفس می‌کشیم، کاری کنیم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.