تحولات لبنان و فلسطین

ﺩﺭ ﺍﯾﺎﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ، ﺣﺮﻣﺖ ﺯﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﺒﻮﺩ، ﻟﺬﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺗﻮﻗﻊ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﺴأﻟﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺯﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺆﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺳﻬﻤﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ است.

زن وارسته ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻟﮕﻮیی برای همه ﻣﺮﺩﻡ باشد

یکی از نکات مهم قرآنی این است که ﻧﻮﻉ ﮐﻤﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﺫﮐﺮ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﯾﮏ ﺧﻄﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﮑﻨﺪ، ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ؛ ﻣﺜﻼً ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﮎ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺮﮎ، ﺁﯾﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺎﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ، ﺣﺮﻣﺖ ﺯﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﺒﻮﺩ، ﻟﺬﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺗﻮﻗﻊ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﺴأﻟﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺯﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺆﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺳﻬﻤﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ است.
ﺯﻥ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺩﯾﻦ

ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺴأﻟﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﺘﻢ، ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﮕﻮ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺳﺘﻢ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ، ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺯﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ؛ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﯽ، ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﻭ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ. ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﺯﻥ ﺑﺎ ﻭﺿﻊ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﯾﺎﻓﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻮﺳﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺖ: «ﺍﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﻦ» (قصص/11). ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮔﻔﺖ: «ﻧﮑﺸﯿﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﯾﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ» (قصص/9)؛ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﺯﻥ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺴﺎﻁ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮ ﭼﯿﺪﻩ ﺷﺪ؛ لذا ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ مبارزه با ستم، ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺍﺩﯾﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻤﯽ ﻋﻬﺪﻩ‌ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﺍﻭﻻً ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩ ﺯﻥ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺛﺎﻧﯿﺎً ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﻨﻬﻨﺪ ﻭ ﺛﺎﻟﺜﺎً ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ؛ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺭﺯﯾﺎﺑﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺯﻥ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺮﺩ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ.

ﺑﺨﺶ ﺩﯾﮕﺮ ﺍین است ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻟﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻤﻮﻝ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩ است. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﻗﻄﻌﺎً ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﻣﺸﻘﯽ ﻧﯿﮑﻮﺳﺖ» (احزاب/21). ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﯿﺎﻥ ﺷﺪ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﺎﻭﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻭﺭﻩ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺩﻩ ﻧﺎﺱ ﺍﺳﺖ؛ پس ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻭ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻟﻪ، ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻠﯿﻞ(ع) ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺳﻮﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ است. ﺍﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ؛ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺯﻧﺎﻥ.

ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻟﮕﻮ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ

ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺩﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﮕﻮ ﺫﮐﺮ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ؛ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻓﻀﯿﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻟﻪ آنها ﺭﺍ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻤﺎﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﻣَﺜَﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺑﺴﺎﺯ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭﺵ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺮﻫﺎﻥ» (تحریم/11). ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﯾﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: ﺯﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﯾﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﺍﻟﮕﻮ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺱ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺏ ، ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺳﺖ.

ﻧﻤﻮﻧﻪ دومی ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺮﯾﻢ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧ‌ﻬﺎﯼ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﯾﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﺍﻣﯿﺪﺍﺷﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺎﺹ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﻭ ﻣﺮﯾﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﮐﺪﺍﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﻣﯿﺪﻡ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭘﯿﺸﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩ» (تحریم/12). ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﯾﻢ، ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺯﻥ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﯾﮑﺠﺎ ﺫﮐﺮ ﻧﮑﺮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺁﯾﻪ ﺟﺪﺍ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ.

ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺮﯾﻢ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺣﺼﺎﻥ، ﺻﯿﺎﻧﺖ، ﻋﻔّﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﻏﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﮐﺘﺎﺑ‌ﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭘﯿﺸﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺻﺪّﯾﻘﻪ ﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺼﺪّﻗﻪ، ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺻﺪﯾﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺻﺪّﯾﻖ ﺍﺳﺖ. ﺻﺪّﯾﻘﯿﻦ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺒﯿﺎ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﯿﻦ ﻭ ﺷﻬﺪﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻫﻢ‌ﻗﺎﻓﻠﻪ‌ﺍﻧﺪ؛ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﻗﺎﻓﻠﻪ‌ﺳﺎﻻﺭ ﮐﻮﯼ الهی‌اند.

ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻠﯿﻞ(ع) ﻫﻤﺎﻥ‌ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻠﯿﻞ‌ﺍﻟﻠّﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ‌ﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ‌ﺩﺍﺭﺩ، ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ‌ﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ اله ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﭘﯿﺮﯼ ﺧﻠﯿﻞ‌ﺍﻟﻠّﻪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﺩﺍﺩ؛ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺍﻟﻬﯽ، ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻼﻍ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ، ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺍﻋﻼﻡ ﮔﺮﺩﯾﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ، ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﻧﯿﺰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺭﺯﯾﺎﺑﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭﺣﯽ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﯿﻞ، ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺻﺤﻒ ﺧﻠﯿﻞ ﺍﻟﻠّﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩن ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩن، ﺳﺨﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺬﺍشتن، ﻭ ﺳﺨﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻥ، ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ‌ﻫﺎ ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﯼ، ﺑﺎ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﺪ، ﻣﺎﺩﺭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺭﺩ؛  ﻟﺬﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﯾﻢ ﻭ ﯾﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﯾﻢ ﺭﺍ ﺟﺰﻭ ﺁﻝ‌ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﺍﺻﻔﯿﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.