ماجرای بازگشت غواصان شهید و دست بسته را یادمان هست چه عاشورایی خلق کرد در جامعه و چه سان همه افراد را با هر نگاه پای کار آورد و لشکری فراهم ساخت از هنرمندان تا بهرسا ترین و جهانی ترین زبان، به روایت کربلای ۴ بپردازند؟ یادمان هست ماهی هایی بال بسته، چهره های رها در آب.

پرواز ماهی و ده ها تصویر دیگر که خلق شد؟ یادمان هست مراسم تشییع شهدا در بلوار معلم مشهد که یک شهر را در کلاس بزرگ ترین معلم ها نشاند؟ حالا هم باز دارد همان اتفاق در گونه ای دیگر تکرار می شود. ۱۹۲ شهید تازه دارند در دهه کرامت، ایران را عطر افشانی می کنند و در این قافله بزرگ، شهید بزرگی است که انگار به رسالتی بزرگ هم مبعوث شده است تا دگر باره نشان دهد قدرت ابطال سحر شیاطین را آنان که آرزو مندان تفرقه اند و دست در دامان پر از بذر نفرت می کنند و این بار اختلاف سلاح مخربی است که در دست گرفته اند؛ اختلاف! این هم بذری است که دشمنان می کوشند در مزرعه ذهن  ایرانی و افغانی بکارند تا در جغرافیای واسط این دو ملت به بار بنشیند.

دو ملتی که فقط یک خط جبری جغرافیایی میان شان حائل است والا به زبان و دین و فرهنگ، اشتراکاتشان تا مرز یگانگی است. رسانه های بیگانه نیز با پروپگاندا می کوشند شکاف نبوده را ایجاد و به فاصله ای هولناک تبدیل کنند اما در زمانه ای چنین یک اتفاق می افتد.

یک نفر می آید که شکاف را بپوشاند. صدایش را باید شنید و به گوش همه رساند؛ نسیم افغانی. شهیدی که باز آمدنش، پس از ده ها سال یک موج بلند ایجاد می کند که دیگر امواج غیر واقعی را می خواباند. او اگر چه از جمله شهدایی است  که در تفحص های تازه پیدا و وارد کشور شده اما می توان او را متمایز ترین و ممتاز ترین چهره ای دانست که به موقع تر از همیشه خود را به میان معرکه رساند. او آمد تا به یاد بیاوریم که ما از یک پیکریم. بگوید ما برادرانیم. برادران خونی و حقیقی. برادران همیشه. سردار باقر زاده شهید را ۳۱ سال و عضو لشکر پنج نصر اعلام کرد که "خانواده" ندارد اما دو ملت ایران و افغانستان، یک خانواده صد و چند میلیونی برای او به شمار می روند و خانه نداشته اش هم به اندازه همه جغرافیای ایران و افغانستان است. می آید و میهمان همیشه امام رضا(ع) می شود تا خود وصیتی باشد از او برای ما که باید حول محور امامت و ولایت برادر وار بمانیم.

سید زهیر مجاهد، فعال فرهنگی افغان هم  در مراسم بازگشت نسیم، هنرمندانه یک تصویر را بازخوانی می کند؛ دست هایی از ارتش و سپاه که برای تبرک یافتن به شهید افغان از هم سبقت می گیرند. و این یعنی شهید نماد وحدت و نتیجه نیز روشن است؛ شکست اختلاف و ارتقای همدلی ایرانی و افغانی.

انتهای پیام/