قدس آنلاین: تسهیل فضای کسب و کار و رونق تولید از جمله مهم‌ترین دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب است به نحوی که در بیانات خود سهم قابل‌توجهی برای این موضوع‌ها قائل می‌شوند. اما با وجود تأکیدات رهبر و دولت‌ها بر تسهیل فضای کسب و کار و عبور از موانع، چرا نتیجه لازم کسب نمی‌شود باید گفت: این موضوع را از دو منظر می‌توان مورد بررسی قرار داد. به عبارت دیگر هنگامی که درباره کسب و کار و عوامل تضمین‌کننده موفقیت یا شکست آن سخن می‌گوییم، باید ببینیم روی کدام صندلی نشسته‌ایم، صندلی دولت یا تولیدکننده؛ چرا که هر کدام موضوع را از دید و نقطه‌نظرات خود دنبال می‌کنند.
وقتی روی صندلی دولت نشسته‌ایم از دید دولت متوجه عوامل درون تولید می‌شویم، یعنی دولت معتقد به عدم‌شناسایی درست فرصت‌ها توسط بنگاه اقتصادی است. دولت صاحب بنگاه اقتصادی و تولیدکننده را متهم به بی‌نظمی مالی و حساب و کتاب‌های غلط در امر تولید می‌کند و موضوع‌های دیگری از این دست...، اما هنگامی که روی صندلی کسب‌وکار و تولیدکننده نشسته‌ایم، از منظر تولیدکننده این دولت است که بسترهای لازم مورد نیاز محیط کسب و کار را فراهم نکرده است. مالیات، بیمه، شهرداری و حتی سازمان محیط زیست چالش‌هایی پیش پای تولیدکننده قرار می‌دهند که طاقت را از تولیدکننده می‌گیرد. در یک نگاه کلی دیدگاه هر دو طرف صحیح است، منتها دیدگاه‌های دو طرف باید جابه‌جا شود، یعنی دولت باید دغدغه دیدگاه‌های تولیدکننده را داشته باشد و تولیدکننده و صاحب کسب و کار موارد مورد نظر دولت را در فضای کاری خود به کار بگیرند. بی‌شک جابه‌جایی نگاه و دیدگاه دو طرف اشاره شده موضوعی است که منجر به شکست کسب و کار در ایران و عدم‌رونق‌گیری تولید شده است.
دولت موفق و صاحب کسب و کار موفق هر کدام در مسیر پیش‌رو باید بهترین شرایط و آسان‌ترین را دنبال کنند، ناظر بر این موضوع مهم که صاحب کسب و کار و تولید به هیچ‌وجه نباید از موانع پیرامونی محیط خود بهراسد بلکه باید به کفش آهنین و بسیار مقاوم با مشکلات روبه‌روی خود دست و پنجه نرم کند؛ چرا که در مسیر پیش‌رو تا زمانی که مشکلات حوزه کسب و کار به خوبی رفع نشود همچنان با مسائلی چون عدم‌اعطای سریع مجوز، فشارهای مالیاتی و سخت‌گیری‌ها و سنگ‌اندازی‌ها و انحصارهایی روبه‌رو می‌شود که ممکن است اشتیاق او را برای ادامه دادن مسیر کاهش دهد. در این راه مشکلات مختلف، بهانه‌گیری‌ها و سنگ‌اندازی‌های مختلفی دیده می‌شوند؛ بنابراین تولیدکننده باید در وهله نخست وارد یک کارزار جنگی بین ماندن یا رفتن شود. اگر صاحب کسب‌و کار کوتاه بیاید و خسته شود و با سنگ‌اندازی‌ها مقابله نکند، قطعاً شکست می‌خورد و نمی‌تواند گام‌های بعدی را برای انجام کار بردارد.
اگر صاحب تولید و کسب و کار در برابر مشکلات موجود دوام بیاورد و حساب کتاب خود را درست کند، هر چند سیاست‌های بی‌ثبات ارزی و اقتصادی دولت در این موضوع محل بحث است، اما در شرایط ثبات ارزی آن هنگام موفقیت تولیدکننده تضمین می‌شود.
بنگاه اقتصادی موفق بنگاهی است که بتواند زمان و مکان دقیق و نقشه راه و الگوی دقیقی برای تولید و کسب و کار داشته باشد؛ بنابراین در راه رشد اقتصادی غر زدن و بهانه‌گیری هر چند واقعی باشد هم قابل پذیرش نیست؛ چرا که بسیاری از تولیدکنندگان موفق همین مشکلات را داشته و با ایستادگی آن‌ها را پشت سر گذاشته‌اند؛ بنابراین تولیدکننده باید از فرصت‌ها به بهترین نحو ممکن استفاده کند. مثل کسب وکارهای خانگی یا اینترنتی یا تغییر خط تولیدی‌هایی که در فضای کرونایی خود را با شرایط موجود وفق دادند. مثل شرکت آمازون که در این شرایط ۱۰۰هزار نفر را استخدام کرد، در حالی که بسیاری از کسب و کارها ورشکست شدند. هر چند این توجیه عنوان َشود که جنس بیزینس آمازون کار غیرحضوری بوده، اما قابل تأکید است که تولیدکننده و صاحب کسب و کار باید آگاه به مسائل و اتفاقات جامعه باشد و از فرصت‌ها به خوبی بهره‌مند شود.
به‌روز کردن کسب و کار با شرایط جدید یک استعداد و توانایی ویژه در صاحب کسب و کار است؛ بنابراین با وجود مشکلات کلی نباید از این مهم غفلت کرد؛ چرا که موفقیت اتفاقی نیست. در شرایط خطیر امروزی باید روی پای خودمان بایستیم و با تمام عوامل خلل‌آفرین بجنگیم، پافشاری کنیم تا دوام بیاوریم، در غیر این صورت موانع موجود که بخشی از آن قانونی و سیاست‌گذاری و برخی هم سنگ‌اندازی صاحبان قدرت و ثروت برای منفعت هر چه بیشتر خود از اقتصاد است، مانع حرکت تولیدکننده و گسترش و افزایش کیفیت و کمیت تولید و کسب و کار می‌شود.
نظر شما