قدس آنلاین: به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، بخشی از صحبت‌های سجادی در محورهای مختلف مالی این بنیاد به این شرح است:

در امور مالی، شفاف‌سازی ماهیانه، انتشار گزارشات عملکرد مالی در سال‌جاری و سال گذشته به‌صورت فصلی و نیز انتشار گزارش کامل‌تر به شکل سالانه از اتفاقات مهم این سال‌ها در بنیاد سینمایی فارابی است.   شفاف‌سازی‌هایی که از سوی سازمان سینمایی صورت می‌گیرد، این حسن را دارد که سبب می‌شود ما با دقت بیشتری گزارشات و اطلاعات مالی را تهیه و ارائه دهیم. ذکر این نکته مهم است که گزارش‌دهی مالی باید مبنای سیاستگذاری و تصمیم‌گیری‌ باشد، نه محل تسویه‌حساب‌های شخصی و سیاسی. من این را با نگاه حرفه‌ای می‌گویم. این را هم باید متذکر شوم که برای تدوین اطلاعات مالی، «سال‌مالی» تعریف شده است که یکی از مفروضات حسابداری است. «سال‌مالی» ارزیابی یک دوره‌ کامل است. همان طور که بودجه برای یک سال نوشته می‌شود نه برای یک ماه، پاسخگویی هم برای یک سال باید انجام بشود. در واقع انتشار گزارش‌های مالی بعد از آن که صورت‌های مالی تهیه و حسابرسی هم انجام شد، کاربردی‌تر است. در واقع پیشنهاد مشخص من برای جلوگیری از برخوردهای مغرضانه، سیاسی و زرد، این است که اطلاعات مالی به‌صورت سالیانه، هم در تناسب با بودجه هر سال و هم با سال گذشته مقایسه ‌و منتشر شود.

هزینه‌کرد مطالبات معوق

عمده‌ مطالبات معوق بنیاد سینمایی فارابی، از محل تسهیلاتی است که در مقاطع زمانی مختلف، توسط بنیاد سینمایی فارابی به شکل مستقیم پرداخت شده و در قبال آن چک و سفته اخذ شده است، تضمین‌هایی که خیلی محکم نبوده‌اند و چون همه اهالی سینما، از یک خانواده هستند، معمولا کسی نمی‌آید و یک چک را برگشت بزند و... بالاخره بنیاد سینمایی فارابی در مواجهه با مثلا تهیه‌کننده‌ای که وام گرفته، نمی‌تواند روش‌های خیلی شدیدی را به کار بگیرد و او را به دادگاه بکشاند و ... این کارها واقعا اتفاق نیفتاده و امکان آن هم نبوده است. مطالبات باقی مانده از گذشته، رقم خیلی بالایی است که در صورت‌های مالی هر سال، نمایش داده می‌شود. این ارقام، مطالبات معوق و درواقع راکد بنیاد است. برای ساماندهی به این مطالبات، یک کارگروه تشکیل و ضوابطی ـ با هماهنگی هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی ـ تدوین شده تا نسبت به تعیین تکلیف آنها اقدام ‌شود. سازمان سینمایی در سال ۹۸، بخشنامه‌ای جدید برای تعیین‌تکلیف این مطالبات ارائه داد که ما برای اجرای آن وقت گذاشتیم و در آن، راهکارهای خوب و مناسبی برای نحوه‌ تعیین تکلیف مطالبات راکد پیش‌بینی شده است. البته تعیین‌تکلیف، فقط این نیست که برخوردهای خشن برای بازپس‌گیری مطالبات صورت گیرد بلکه روش‌های مختلفی وجود دارد و در راستای شفافیت مالی در حال انجام است. البته برخی از تهیه‌کنندگانی پا را از جاده انصاف فراتر گذاشته‌اند و در اظهارات خود، طلبکارانه در مورد عملکرد بنیاد سینمایی فارابی حرف می‌زنند که خودشان جزو خوش‌حساب‌های سینما نیستند. متاسفانه می‌بینیم به بهانه انتشار عملکرد مالی یک ساله بنیاد، برخی افراد در فضای مجازی با کلی گویی و نسبت‌های ناروا، فرار به جلو را انتخاب کرده‌اند، اما می‌دانند که باید نسبت به تعیین تکلیف حساب‌های قبلی خود، حتما اقدام کنند و با فضاسازی و انحراف موضوع نمی‌توان از بار پاسخگویی مالی و انجام تعهدات سابق شانه خالی کرد.

ساماندهی تسهیلات

از سال ۹۶ که امور مربوط به تسهیلات، به سمت صندوق اعتباری هنرمندان رفت، تفاهمنامه به این صورت تنظیم شد که هر مبلغی که بنیاد سینمایی فارابی به عنوان آورده نزد صندوق اعتباری هنرمندان تودیع می‌کند سه برابر آن اعتبار ایجاد می‌شود که در فرآیند مربوطه تهیه‌کنندگان برای ساخت فیلم به صندوق معرفی می‌شوند و بعد از طی مراحل اداری تکمیل مدارک توسط صندوق اعتباری هنرمندان، به صندوق کارآفرینی امید معرفی و تسهیلات به آنها پرداخت می‌شود. یک ویژگی‌ مهم این شیوه (که بر اساس ضوابط و آئین‌نامه‌های مربوطه جلو می‌رود) آن است که منابع مالی افزایش می‌یابد و مهم‌تر از آن وصولش است چرا که آنها از ابزار و تضامین کافی برای این اقدام برخوردارند و دیگر بنیاد سینمایی فارابی نیستند و با کسی هم تعارف ندارند. ضمن آن که وقتی درخواست‌ها، در شورای تخصصی تصویب می‌شود، به شورای تولید (که این شورا هم براساس آیین‌نامه‌های بنیاد سینمایی فارابی ایجاد شده) می‌رود و پس از تصویب نهایی در این شورا، به صندوق اعتباری هنر معرفی می‌شود. ادامه ماجرا، بر اساس ضوابط صندوق است که متناسب با آن، صاحب اثر پول را می‌گیرد و طبق شرایطی هم باید نسبت به بازپرداخت پول اقدام کند.

کاهش هزینه‌کرد در جشنواره‌ها

علی‌رغم برخی جوسازی‌ها، کاهش هزینه‌کرد در جشنواره‌هایی که توسط بنیاد سینمایی فارابی برگزار می‌شود، با وجود تورم، مشهود است. کافی است هزینه‌های سال‌های گذشته جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان را با دوره اخیر مقایسه کنید تا مشخص شود این جشنواره با افزایش هزینه برگزاری روبه‌رو نشده است. منابع ما در بنیاد، نسبت به سال‌های خیلی گذشته محدود است. وقتی که منابع محدود می‌شود باید مدیریت هزینه خیلی دقیق‌تر اتفاق بیفتد. برای جشنواره‌ها، اعتقادمان این است که باید با یک حواس جمع پیش برویم. در جشنواره‌ کودک سال ۹۸، دبیر جشنواره و تیم اجرایی جشنواره همه‌ بسیج شدند و برای هر اقدامی، از قبل قرارداد بستیم. قرارداد یعنی اینکه نگاه می‌کنیم چقدر بودجه داریم، از قبل با هم به توافق برسیم که آیا می‌توانیم این کار را انجام بدهیم یا نمی‌توانیم، با چه قیمتی و... می‌نشینیم با هم صحبت می‌کنیم و می‌گوییم ما اینقدر منابع داریم و نباید به سمت انجام کاری برویم که توان مالی انجامش را نداریم. ما در حین کار و قبل از جشنواره، خیلی واضح می‌دانستیم که چقدر پول لازم داریم و منابع چقدر است و برای تمام کارها قرارداد بستیم. یعنی اگر کسی برای سه روز می‌خواسته به اصفهان بیاید، از قبل می‌دانستیم که چقدر باید پرداخت داشته باشیم. قرارداد بستیم که دیگر شبهه‌ای وجود نداشته باشد. در جشنواره فیلم فجر هم به همین صورت است و دبیرهای دو جشنواره ملی و جهانی، با دقت‌نظر ویژه‌ای هزینه کرده‌اند. با وجود افزایش شدید نرخ تورم، منابع جشنواره‌ها امسال نسبت به سال گذشته، افزایشی نداشته است. البته با شیوع کرونا، رویکردهای نوینی برای برگزاری این رویدادها متناسب با پروتکل‌های بهداشتی پیش‌بینی شده است.

مفهوم هزینه بنیاد فارابی برای حضور بین المللی سینمای ایران

بازار فیلم برلین و بازار تخصصی و سال‌های سال است (تا پیش از شیوع کرونا) که در کنار جشنواره بین‌المللی فیلم برلین و کن برگزار می‌شود و به‌صورت حرفه‌ای هم محل دیدار و گفت‌وگوی فعالان عرصه سینما در اروپا و جهان به‌شمار می‌رود. در این بازارهای معتبر، شرایط برای عرضه محصولات سینمای ایران فراهم می‌ شود. بنیاد سینمایی فارابی و همچنین سازمان سینمایی بیش از دو دهه است که با برپایی چتر سینمای ایران این امکان را فراهم می‌کنند که پخش‌کننده‌ها و فعالان حوزه سینما در عرصه پخش و توزیع فیلم، بتوانند در اینجا حضور داشته باشند و محصولات خودشان را ارائه بکنند. خوشبختانه سال ۹۸ هم این مهم، برای چندمین سال پیاپی محقق شد و تعداد زیادی از فعالان سینمایی در چتر سینمای ایران حضور داشتند و مباحثی در کنار عرضه محصولات و ارائه آثار فرهنگی و حضور جشنواره‌ای، بحث تلاش برای فروش فیلم‌ها و محصولات ایرانی به متقاضیان و خریداران آثار بود که از این باب، اتفاق بسیار مهمی و نوید بخشی است. در کنار این‌ها مباحث حوزه تولید مشترک با شرکت‌ها و مؤسسات سینمایی که پروپوزال‌های آنها در این مکان محقق شد. همچنین در خصوص عرضه تجاری و این‌که چگونه سینمای ایران می‌تواند بیشتر در این حوزه و در بازارهای جهانی سهم بیشتری دریافت بکند؛ با فعالان و صاحب‌نظران خارجی بحث و گفت‌وگوی  مفصلی صورت می‌گیرد. اهمیت حضور  بازار جهانی مانند برلین و کن مکانی برای دیدن و دیده‌شدن آثار و محصولات سینمایی، شرکت‌های تولید فیلم و مؤسسات سینمایی است. از این بابت، حضور سینمای ایران بسیار حائز اهمیت است. کاری که بنیاد سینمایی فارابی در حقیقت به‌عنوان تسهیل‌گر این حوزه، انجام می‌دهد این است که هزینه‌های برپایی چتر سینمای ایران را متقبل می‌شود و این امکان را فراهم می‌کند که بیشتر، بخش خصوصی و فعالان این عرصه بتوانند در اینجا حضور داشته باشند و از حضور در این بازار، بتوانند بهره کافی و وافی را ببرند و این یکی از وظایف اصلی است. آثار سینمایی با اسم ایران و با پرچم ایران در چتر سینمای ایران حضور دارند و این یک اتفاقی است که باید تلاش شود تا  امکان دیده شدن هر چه بیشتر محصولات و آثار سینمایی فراهم شود. اگر به هر دلیلی این امکان سلب شود؛ به تبع آن هدف اصلی که دیده‌شدن آثار و در حقیقت حضور بیشتر فرهنگی  و تجاری سینمای ایران در عرصه بین‌المللی است، میسور نمی‌شود. با نادیده گرفتن این امر اهدافی که برای رسیدن به بازارهای جهانی گذاشته شده است، قابل دسترس نخواهد بود.

هزینه‌کرد برای کاهش نیروها

کاهش نیروی انسانی در پنج سال اخیر با توجه به دیجیتالی شدن سینما و تغییر در برخی از مأموریت‌های بنیاد سینمایی فارابی، خود هزینه‌های عمده‌ای را برای این بنیاد به همراه داشته است. بنیاد سینمایی فارابی از دهه‌ ۶۰ یعنی ۳۸ سال است که ایجاد شده و سن و قدمت آن بالا است. نیروی انسانی در هر مجموعه، یکی از آیتم‌هایی است که هزینه‌ بالایی به خود اختصاص می‌دهد و هزینه‌ حقوق و دستمزد نیروی انسانی در اینجا، یک هزینه‌ ثابت است. از آن سو، طبیعتا چون میزان سنوات افراد شاغل در بنیاد بالا بوده، همین رقم هزینه‌کرد را در زمان تعدیل یا بازنشستگی بالا می‌برد. بسیاری از نیروهایی که در بنیاد سینمایی فارابی، استخدام شدند، در چند سال اخیر بازنشسته شده‌اند و این به آن معناست که برای آنها  ۳۰ سال بیمه رد شده (ممکن است بخشی از رقم بیمه در جاهای دیگر رد شده باشد و مابقی در فارابی). در نهایت آن فرد، ۳۰ سال بیمه داشته و سن‌اش هم به حدی رسیده که می‌تواند بازنشسته شود. بازنشستگی کارکنان بنیاد در دو، سه سال اخیر، موجب شده که از تعداد نیروهای شاغل در بنیاد به شکل قابل‌توجهی کاسته شود و حذف هزینه‌ حقوق و دستمزد آنها اتفاق بیفتد، اما به هر حال سنوات آنها براساس قانون پرداخت شده است. وقتی که این بخش از همکاران ما، بازنشسته می‌شوند، باید یک رقم سنگین بابت سنوات آنها پرداخت شود و در گزارشات پایان سال مالی نمایش داده می‌شود. این رقم‌های سنگین، هزینه‌های پشتیبانی را افزایش می‌دهد و راه گریزی هم از آن نیست.

انتهای پیام/