قدس آنلاین: حجت الاسلام عیسی رجبی کارشناس امور مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار قدس آنلاین به بیان وقایع پس از عاشورا و پرچم داری نهضت امام حسین(ع) به دست حضرت زینب(س) پرداخت و گفت: اگر قیام حضرت اباعبدالله(ع) را به دو فصل تقسیم کنیم، فصل اول آن تا بعد از ظهر عاشورا بدست خود امام حسین(ع) رهبری شد و فصل دوم به دست حضرت زینب کبری(س) به بهترین شکل انجام شد.

حجت الاسلام رجبی افزود: حضرت زینب(س) چند کار بزرگ را انجام دادند؛ کارهایی کلیدی و اساسی که پس از عاشورا موجب عظمت این نهضت شد. اولین کار رساندن پیام عاشورا و نهضت، دوم حفظ جان امام و سوم معرفی امام(ع) بود که هر کدام از این سه کار بزرگ توضیحاتی دارد. حضرت زینب(س) با انجام چندکار پیام عاشورا را به جهان منتقل کردند. اول بنا نهادن بنیان روضه‌های علنی، دوم بنیان توبه اجتماعی، سوم بنیان قیام و چهارم سست کردن پایه‌های حکومت اموی.

کارشناس امور دینی توضیح داد: امام حسین(ع) وظیفه‌ای داشت که به بهترین شکل انجام شد، اما فصل دوم نهضت برعهده حضرت زینب(س) بود که ایشان در این راستا اولین کاری که کردند بنای بنیان روضه علنی بود. یعنی ما پیش از امام حسین(ع) روضه علنی نداریم اما حضرت زینب(س) پس از واقعه عاشورا از همان ابتدا از قتلگاه تا کوفه و رسیدن به شام و در مجلس یزید شروع به روضه خوانی می‌کنند و سخنرانی ایشان ممزوج با روضه خوانی می شود، به طوری که مردها و زنان مانند فرد فرزند از دست داده شروع به گریه کردن و اشک ریختن می‌کنند. ایشان در مسیر شام به گونه‌ای عمل کردند و پیام عاشورا را رساندند که گویا دشمن ناخواسته یک کاروان تبلیغی عاشورایی بوجود آورده بود. درست است که به ظاهر اسارت و مصیبت است اما در باطن همه در راستای اهداف اباعبدالله(ع) است. اگر این تبلیغ اجباری صورت نمی‌گرفت و بنیان روضه گذاشته نمی‌شد عاشورای امام حسین(ع) از بین می‌رفت.

وی گفت: دومین کاری که جزو مهمترین کارهای حضرت زینب(س) بوده است، بنیاد توبه اجتماعی بود. پس از به شهادت رسیدن امیرالمؤمنین(ع)، حضرت زهرا(س) و امام حسن(ع) با اینکه مردم مقصر بودند در به شهادت رسیدن ایشان، اما پس از آن رفتند سراغ زندگی خود، یعنی به سمت توبه اجتماعی و در ادامه حرکت و قیام نرفتند ولی وجود نازنین حضرت زینب(س) اولین شخصیتی است که پس از کشته شدن یک ولی الله با ملامت کردن مردم توبه اجتماعی را بین مردم باب و آنها را متوجه اشتباه و گناهی که مرتکب شدند کرد.

حجت الاسلام رجبی به تبیین موضوع بنیاد قیام پرداخت و گفت: پس از توبه اجتماعی ناخواسته قیام ایجاد می‌شود یعنی وقتی این فهم اجتماعی ایجاد شود که اشتباه کرده‌اند قطعا! قیام هم صورت خواهد گرفت. اگر ما قیام توابینی می‌بینیم، اگر شاهد قیام مختار هستیم، اگر شاهد قیام‌های مختلف هستیم این سخنرانی‌های حضرت زینب(س) بود که جرقه توبه اجتماعی و آگاه سازی مردم نسبت به قیام را زد، وگرنه چه پیش از عاشورا و چه پس از آن سابقه اینگونه قیام‌ها و خونخواهی‌ها برای دیگر ائمه را نداریم. بنابراین تمام حرکت‌ها و قیام‌های پس از عاشورا به برکت سخنرانی‌های حضرت زینب(س) بوده است.

کارشناس امور دینی اضافه کرد: چهارمین کار مؤثر حضرت زینب(س) سست کردن پایه‌های حکومت اموی است؛ عباسیان تقریباً همه همت خود را براین موضوع متمرکز کرده بودند که امویان را به خاطر جریان عاشورا محکوم کنند تا خودشان به قدرت برسند و اساساً شعار خود را "الرضا من آل محمد" قرار داده بودند، یعنی ای بنی امیه شما کاری کردید که اهل بیت پیامبر(ص) را به غضب آوردید حالا ما می خواهیم رضایت آنها را جلب کنیم. این عاشورا و سخنرانی های حضرت زینب(س) سبب انقراض بنی امیه شد. براین اساس حضرت زینب(س) با این چهار کار پیام عاشورا را به نسل‌های بعد منتقل کردند و اگر ما امروز شاهد برگزاری این مراسم و مجالس هستیم همه نتیجه کارهای ایشان است.

وی در ادامه فداکاری حضرت زینب(س) در راه حفظ جان امام(ع) را تشریح کرد و گفت: حضرت زینب(س) یکبار در روز عاشورا که سپاهیان یزید به خیمه ها حمله کردند و قصد به شهادت رساندن امام سجاد(ع) را داشتند مانع از آنها شد، یکبار هم در مجلس یزید هنگامی که او قصد کشتن امام را داشت، حضرت زینب خود را به روی برادرزاده انداختند و مانع شدند و دیگر بارهم هنگام به شهادت رسیدن حضرت علی اکبر بود که اگر حضرت زینب(س) نبودند، امام حسین از شدت مصیبت جان می‌دادند. بنابراین ایشان در سه جا جان امام(ع) را حفظ کردند.

حجت الاسلام عیسی رجبی افزود: یکی دیگر از کارهای مهم حضرت زینب(س) معرفی امام(ع) بود. معرفی امام باید کاملاً نامحسوس انجام می‌شد زیرا اگر متوجه می‌شدند که چه کسی امام است قطعاً امام سجاد(ع) را هم به شهادت می‌رساندند لذا در کل مسیر امامت و رهبری ظاهری جریان با حضرت زینب(س) است تا اینکه به کاخ و قصر یزید می‌رسند. در کاخ یزید حضرت زینب مقابل مردم شام که کاملا به دور از معرفت امامت هستند و چهل سال تحت سیطره معاویه بودند، معاویه‌ای که صدو ده هزار شیعه علی را کشته و سب و لعن بر امیرالمؤمنین(ع) را باب کرده بود و چنان تبلیغات مسمومی را علیه علویان در شام انجام داده بود که وقتی حضرت علی در محراب نماز به شهادت رسید یک فرد شامی گفت مگر علی نماز می‌ خواند، حضرت زینب(س) در جمع آنها آنچنان سخنرانی کرد که اولا یزید را به زانو در می آورند و ثانیا برای معرفی امام زمینه سازی می کنند. یعنی ایشان کاری کرد که یزید مجبور شد تریبون و منبر را در اختیار امام سجاد(ع) قرار دهد و امام(ع) به گونه‌ای سخنرانی کردند که یزید همان لحظه حس کرد که حکومت از دستش گرفته شد، آن هم در شامی که همه ضد ائمه هستند. یزید دید کلا ورق برگشته و افرادی که به عنوان اسیر وارد قصر شده بودند دارند عزیز می‌شوند، سریع به مؤذن گفت اذان بگو، وقتی مؤذن به نام مقدس رسوالله(ص) رسید، اینجا امام سجاد(ع) تیر خلاص را به یزید زدند و فرمودند این پیامبری که در مأذنه‌ها نامش برده می‌شود جد من است یا جد تو؟ سخنرانی حضرت زینب(س) به گونه ای اثرگذار بود که منجر به سخنرانی حضرت سجاد(ع) شد و سخنرانی ایشان چنان تاثیرگذار بود که آن روز یزید به عنوان امام جماعت در محراب عبادت ایستاد برای اقامه نماز، از تمام آن جمعیتی که هر روز پشت سر او نماز می خواندند، آن روز یک نفر پشت سرش به نماز نایستاد و همه رفتند. این حرکتی است که زینب(س) آغاز، هدایت و به سرانجام رساندند و امام(ع) را معرفی کردند.

کارشناس امور دینی در پایان تأکید کرد: حضرت زینب(س) تمام این کارهای مهم را با سخنرانی‌های خود انجام دادند؛ به یقین از پدر و مادری چنان فصیح و بلیغ که سخنان شیوایی همچون نهج البلاغه و خطبه فدکیه دارند چنین دختری خطیب، سخنور، بلیغ و فصیح بعید نیست. خوانندگان عزیز حتما مروری بر خطبه حضرت زینب(س) در مسیر اسارت و کاخ یزید داشته باشند تا به خوبی آشنا شوند که ایشان با اینکه یک زن کاملا باتقوا و در حجاب از نامحرمان بوده اند، چگونه در قالب یک سیاستمدارعالم، عارف، ولایتمدار و سخنور جامع و کامل ظاهر می شوند و به تعبیری یک تافته جدا بافته هستند.  

انتهای پیام/