قدس آنلاین: دولت آقای روحانی از ابتدای سال که شیوع بیماری کرونا  بر تحریم‌های نفتی و بانکی ایران افزوده شد، یکی از موفقیت‌های خود را عدم‌خام‌فروشی نفت یا عبور از وابستگی به درآمدهای نفتی عنوان می‌کند در حالی که از نظر کارشناسی و آماری این مسئله به شدت نفی می‌شود.

با وجود اینکه دولت بر این موضوع تأکید می‌کند که از اقتصاد نفتی عبور کرده، اما آمار صادرات نفت کشور که به صورت رسمی و غیررسمی نزدیک به ۵٠٠ هزار بشکه است، این مسئله نشان می‌دهد دولت مجبور است و نمی‌تواند بیش از این نفت بفروشد. اگر تحریم نفتی سدی مقابل دولت قرار نمی‌داد، قطعاً دولت تا جای ممکن نفت می‌فروخت؛ بنابراین عبور از خام‌فروشی نفت یک مطلب و ادعای غیرواقعی و کذب است که دولت روی آن مانور می‌دهد تا این موضوع را یکی از دستاوردهای خود ذکر کند.

متأسفانه مدیرانی که در دوره آقای روحانی مدیریت اقتصاد کشور را بر عهده داشتند همان مدیرانی هستند که  تقریباً کشور را  نزدیک به ۳۰ سال اداره کرده‌اند. مدیرانی که دائم در حال تصمیم‌گیری برای اقتصاد کشور بوده‌اند، اما خروجی خوبی در اقتصاد به جا نگذاشته‌اند؛ بنابراین آنچه امروز در اقتصاد ایران رخ داده  ماحصل سیاست‌گذاری‌های وزیران و مدیرانی است که سال‌ها در رأس اقتصاد کشور بوده‌اند.

قطعاً کسانی که در ۳۰ سال گذشته اقتصاد کشور را به این شکل خسارت‌ بار اداره کرده‌اند نباید یک بار دیگر روی کار می‌آمدند؛ چرا که مشخص است همان روش‌های قدیمی را به کار می‌گیرند و ایده جدیدی برای اقتصاد ندارند.

تغییر مدیران و شایسته‌سالاری، حلقه‌مفقوده اقتصاد ماست. اگر به جای مدیرانی که طرح‌های آن‌ها نخ‌نما شده مدیران جوان و شایسته با ایده‌ها و طرح‌های جدید و آشنا به اهم فعالیت‌های توسعه‌ای در اقتصادهای جهان و آشنا به ظرفیت‌های ملی اقتصاد ایران روی کار می‌آمدند، امروز نگران کاهش درآمدهای نفتی نبودیم، ضمن اینکه دشمن از این محل نمی‌توانست ما را تحت‌فشار قرار دهد.

به هر حال دولت همچنان علاقه‌مند به فروش نفت خام و درآمدهای نفتی است و چون درآمد دولت از این محل کاهش یافته متأسفانه دولت از چاپ پول، استقراض از بانک مرکزی و فعالیت‌های غیرمولد به دنبال درآمدزایی است، هر چند به قیمت افزایش تورم به مردم. اگر دولت راهکارهای کارشناسی چون اخذ مالیات از درآمدهای بالا، مالیات از سفته‌بازی و مالیات بر عایدی سرمایه را دنبال کند، علاوه بر تأمین بودجه خود، انگیزه دلالی را از بین می‌برد و با هدایت سرمایه‌ها به سمت تولید و حمایت از تولید، بخش زیادی از اقتصاد کشور از موج تورمی و فشارهای مختلف به  شکل کارشناسی و حرفه‌ای فاصله می‌گیرد، بنابراین در این زمان دولت می‌تواند اعلام کند از وابستگی به درآمدهای نفتی فاصله گرفته‌ایم.