قدس آنلاین: در این میان، متخصصان طب سنتی نیز تلاش خود را برای مقابله و بی‌اثر ساختن این ویروس به کار گرفته‌اند. حال نکته اساسی اینجاست که در شرایطی که هنوز روش‌های پزشکی نوین پاسخ‌های قاطع و روشنی را در خصوص چرایی شیوع و چگونگی درمان بیماری‌هایی اینچنین نیافته است، آیا طب سنتی قادر است به این پرسش‌ها و نیازهای درمانی پاسخ دهد؟

سید موسی‌الرضا حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفت‌وگو با ما ضمن ارائه نظرات خود در این خصوص، نتایج تحقیقاتش را در حوزه طب سنتی به‌ویژه در خصوص مقابله با بیماری کووید ۱۹ در اختیارمان قرار داده است.

دکتر حسینی که سال ۱۳۸۳ رتبه نخست آزمون فوق تخصص کشور را کسب کرده، از آبان ۱۳۸۵ به عنوان استادیار فوق تخصص گوارش و کبد در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به فعالیت بوده و علاوه بر فعالیت در پزشکی نوین، در طب سنتی هم فعالیت‌های ارزنده‌ای را انجام داده و یکی از اعضای فعال دانشکده طب سنتی است.

در ابتدا مایلیم نظرتان را به عنوان یک فوق تخصص گوارش درخصوص رابطه طب سنتی و طب مدرن در حوزه پزشکی بدانیم؟

اشتباهی که امروزه در حوزه پزشکی وجود دارد این است که طب‌ها به طب رایج، طب سنتی، طب اسلامی، طب همیوپاتی، طب سوزنی و... تقسیم شده که این تقسیم‌بندی اشتباه است، چون در واقع ما یک طب داریم و همه این روش‌ها لوازم طب محسوب می‌شوند. به عبارتی دیگر همان‌طور که پزشک تصمیم می‌گیرد برای تشخیص یک بیماری از چه روشی استفاده کند باید بتواند برای درمان بیماران هم از روش‌های مختلف بهره‌مند شود، چرا که روش‌های درمانی مختلف مکمل یکدیگر هستند و نباید با تقسیم‌بندی، آن‌ها را از یکدیگر مجزا دانست.

به اعتقاد من باید هم این روش‌های طبی در قالب واحدهای مختلف در دانشگاه تدریس شود و هم مانند حکمای قبلی از روش‌های مختلف برای درمان بیماران استفاده کنند، نباید در حوزه درمان هیچ روشی را رد کرد.

من سال ۸۵ که موفق به اخذ فوق تخصص گوارش شدم احساس کردم نقایص زیادی در حوزه درمان وجود دارد و نمی‌توان همه بیماری‌ها را با استفاده از طب امروزی درمان کرد، به همین دلیل دوره‌های مطالعاتی سایر روش‌های درمانی از جمله همیوپاتی و همچنین طب سنتی را گذراندم و اکنون از لوازم مختلف طب در درمان بیمارانم استفاده می‌کنم.

به اعتقاد من طب سنتی در جایگاه خود و نه در جایگاه طب امروزی، بسیار مفید است و پزشک باید بتواند از هر یک از این روش‌ها در جایگاه مناسب خود استفاده کند، چرا که در برخی مواقع طب سنتی پاسخگوی درمان نیست و بیمار نیازمند جراحی است و یا بیماری می‌تواند از روش‌های درمانی مختلف و البته زیر نظر پزشک معالج استفاده کند.

طب سنتی در درمان چه بیماری‌هایی می‌تواند مفید و مؤثر باشد؟

طب سنتی در درمان همه بیماری‌هایی که ریشه در اختلال مزاج دارند می‌تواند مفید باشد که البته تعداد این بیماری‌ها هم کم نیست و به دلیل مشکلات تغذیه‌ای در افراد مختلف مشاهده و در واقع منشأ سایر بیماری‌ها نیز محسوب می‌شود. به عنوان نمونه شایع‌ترین این بیماری‌ها «دیس پپسی» هایی است که در طب رایج مطرح است و در طب سنتی به آن «سوءهاضمه» می‌گویند.

ما در نگاه سنتی چهار هضم برای غذا قائل هستیم که نخستین هضم بر معده است و هضم‌های بعدی به ترتیب بر کبد، عروق و سلول‌هاست؛ اگر نخستین هضم دچار مشکل شود یعنی غذای نامناسب وارد معده شود سایر هضم‌ها نمی‌توانند هضم قبلی را جبران کنند و با مشکل مواجه خواهند شد. در طب رایج نیز این مسئله وجود دارد که اگر غذا خوب جویده نشود پس از مدتی ادامه هضم با مشکل مواجه و دردهای معده پدیدار می‌شود.

بنابراین در پاسخ به این پرسش شما باید بگویم طب سنتی در درمان بیماری‌های گوارشی، کبدی و کبد چرب، کلیوی و به‌ویژه درمان سنگ کلیه بسیار موفق بوده است و از نگاه طب سنتی می‌توان این بیماری‌ها را با کمک یک تغذیه مناسب درمان کرد و از تجویز داروهایی نظیر «رانیتیدین» و «فاموتیدین» -که اکنون ثابت شده مصرف طولانی مدت رانیتیدین منجر به سرطان‌های گوارشی ازجمله سرطان معده می‌شود- خودداری کرد. همچنین بیماری‌های کولیک و برخی از بیماری‌های پوستی نیز با کمک طب سنتی به عنوان طب مکمل قابل درمان است.

از تحقیقاتتان در حوزه طب سنتی برایمان بگویید.

خون‌ریزی‌های گوارشی یکی از شایع‌ترین علل مراجعه بیماران به پزشکان متخصص گوارش به شمار می‌رود. تولید داروی آن نقش مؤثری در کاهش هزینه‌های درمان دارد که می‌تواند خونریزی را با توجه به شدتی که دارد در مدت زمان بین ۵ تا ۳۰ ثانیه قطع کند، به‌طوری‌که تا کنون جان بسیاری از بیماران را نجات داده است.

این دارو به همت جمعی از اعضای هیئت علمی گروه طب سنتی و گوارش دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از یک ماده طبیعی ساخته شده و پس از طی مراحل تحقیقات آزمایشگاهی، بالینی و تأیید سازمان غذا و دارو با نام «هموستاز» به تولید انبوه رسیده و در نخستین جشنواره طب ایرانی نیز عنوان برگزیده در حوزه ثبت اختراعات را کسب کرده است.

داروی دیگری برای درمان یک نوع بیماری کبدی غیرقابل درمان در طب مدرن ساخته شده است که بیماری افراد با استفاده از این دارو درمان و یا کنترل می‌شود. دارویی نیز برای درمان بیماری IBS یا «سندرم روده تحریک‌پذیر» تولید و ثبت اختراع شده است. همچنین دارویی برای درمان سوختگی‌های درجه دو و سه تولید شده که افراد با استفاده از آن بدون نیاز به پیوند پوست درمان می‌شوند. دارویی نیز برای درمان بیماری «اچ پیلوری» (وجود نوعی باکتری در معده) تولید شده که با استفاده از این آن، بیماری در کمتر از دو هفته و بدون استفاده از آنتی بیوتیک درمان می‌شود.

این تحقیق‌ها تاکنون به صورت متفرقه انجام شده اما در نظر داریم از این پس به صورت پروپوزال انجام شود.

به اعتقاد من اگر همکاران ما در حوزه‌های مختلف پزشکی به جای رد کردن یکدیگر، دست به دست هم داده و از علوم یکدیگر استفاده کنند بسیاری از بیماری‌های لاعلاج قابل درمان خواهد شد.

گویا شما در خصوص بیماری کووید ۱۹ نیز مطالعاتی داشته‌اید؛ از دستاوردهایتان در این زمینه برایمان بگویید.

کرونا یک بیماری ویروسی است که تاکنون شناخته نشده است و هر روز ابعاد تازه‌ای از آن روشن می‌شود. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که کرونا با تولید خلط‌های بسیار چسبنده درون ریه، موجب «هیپوکسیمی» یا کاهش اکسیژن خون می‌شود. بنابراین ما باید به دنبال روشی برای خروج خلط‌ها از ریه‌ها باشیم و در کنار آن سیستم ایمنی بدن را با استفاده از تغذیه خوب و سالم قوی کنیم.

در طب سنتی می‌توان با استفاده از شربت ترکیبی آویشن، خلط‌ها را رقیق کرد تا از ریه‌ها خارج شوند که داروی مشابه آن در طب رایج  «برم هگزین» و همچنین «ناپروکسن» است که در بیمارستان‌ها تجویز می‌شود. همچنین ما در تحقیقاتی که انجام داده‌ایم از «کاپتوپریل» که داروی کاهش فشار خون است استفاده کرده و خوشبختانه نتیجه گرفته‌ایم. آنچه من در درمان کرونا برای بیمارانم تجویز می‌کنم سه قلم دارو شامل شربت ترکیبی آویشن، داروی برم هگزین و قرص کاپتوپریل است که تا کنون از ۱۳۰ بیمار ۱۲۴ نفر آن‌ها با استفاده از این داروها زیر نظر پزشک درمان شده‌اند و تنها ۶ نفر که به فاز غیرقابل برگشت رسیده بودند نتیجه نگرفتند.

اکنون این ترکیب دارویی در سایر کشورها از جمله آمریکا، انگلستان و فرانسه تأیید شده است که خوشبختانه ما قبل از آن‌ها به این روش درمانی رسیده بودیم و مقاله آن را به مجله‌های معتبر برای چاپ ارسال کرده‌ایم.