به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، با اعلام معاون استاندار تهران مبنی ‌بر اعمال محدودیت‌های یک هفته‌ای در پایتخت برای کنترل شیوع ویروس کرونا و عبور از وضعیت قرمز، کلیه سالن‌های سینما و تئاتر در تهران، تا تاریخ ۱۸ مهرماه تعطیل خواهد بود. تعطیلی دوباره مراکز فرهنگی مجدداً وضعیت پرنوسان و غیرقابل پیش بینی اکران را در صدر موضوعات نگران کننده در حوزه فرهنگ و هنر قرار داده است. اتفاقی که ممکن است در نیمه دوم سال به دلیل اوج گیری مجدد بیماری بارها شاهد آن باشیم.

از اواخر سال گذشته و با شیوع کرونا چراغ سینماها کم کم رو به خاموشی رفت تا این که اکران فیلم ها طی چندین بازه زمانی در سالن های سینمایی متوقف شد و حتی پس از بازگشایی و با وجود اکران فیلم های مطرحی که شانس خوبی در بازگرداندن مخاطب به سالن ها داشتند، اما آنطور که باید و شاید استقبال خوبی از این بازگشایی صورت نگرفت و حتی صاحبان برخی فیلم ها مانند «شنای پروانه» از اکران خداحافظی کرده و نمایش مفصل تر خود را به زمان بهتری موکول کردند.

چراغ سبز اکران آنلاین به سینماگران

به موازات کش و قوس های اکران فیلم در سالن های سینمایی، در همان ماه های ابتدایی سال، اکران آنلاین کار خود را با «خروج» حاتمی کیا کلید زد و به میدان آمد. اتفاقی که شاید باعث جلب اعتماد و تشویق دیگر صاحبان آثار برای ورود به این شیوه از اکران شد.

از آن زمان تاکنون نزدیک به ۲۰ فیلم سینمایی راهی پلتفرم های نمایش آنلاین شدند و بسیاری از فیلم ها پس از چند هفته اکران در سالن ها نیز همزمان به نمایش خود به صورت آنلاین هم ادامه دادند.

شاید در ابتدا نسبت به نمایش آنلاین فیلم ها که اتفاق بی سابقه ای در سینمای ایران بود کمی گارد وجود داشت اما کم کم مخاطب هم خود را با این شیوه فیلم دیدن سازگار کرد تا جایی که بسیاری از سینماداران نگران این هستند که با اکران همزمان فیلم ها در پلتفرم های آنلاین، اقبال مردم به حضور در سالن های سینما کمرنگ شود.

علیرغم همه ضعف و کاستی ها و انتقاداتی که به باز یا بسته بودن سینماها و نقاط ضعف و قوت اکران می شود و بالطبع هرکدام نیز مخالفان و موافقانی هم دارد اما به نظر می رسد در شرایط فعلی و با توجه به این که حداقل تا چندین ماه آینده درگیر کرونا خواهیم بود، دو راه پیش روی سینماست که اتفاقا هردوی آنها هم در حال اجراست و کم و بیش نتایجی هم از آن حاصل شده است.

نخست این که به زعم بسیاری از فیلمسازان، سینماداران و اهالی سینما چه در بخش های تولید، تدارکات و ... باید همه تلاش و همت خود را برای فعالیت سینماها به کار گرفت و نباید اجازه داد چراغ سینما رو به افول برود. چرا که هرچقدر هم در فضای آنلاین امکان نمایش فیلم داشته و مخاطب هم از آن استقبال کند باز هم فیلم سینمایی در سالن سینما و با همه مختصات ویژه خود از جمله پرده عریض، صدا، نور، همنشینی مخاطبان در یک محیط واحد و ... تعریف می شود.

آیا سینما به روزهای اوجش بازمی گردد؟

این در حالی است که سجاد نوروزی، مدیر پردیس سینما آزادی درباره میزان استقبال مردم از سینماها می گوید: در حال حاضر میزان استقبال از سینما با در نظر گرفتن فاصله‌گذاری اجتماعی تقریباً ۵۰ درصد ظرفیت‌های قابل استفاده است و از سویی دیگر هزینه‌ها نیز بیش از گذشته شده است.

وی همچنین نسبت به وضعیت سینما هشدار داده و می گوید: اگر در این یکی و دو ماه پیش رو دولت و مجموعه حاکمیت فکری به حال صنعت سینمای کشور نکند این صنعت به طور کامل نابود خواهد شد و حداقل سه سال زمان می‌برد تا دوباره سرپا شود و باز به نقطه اولش بازگردد.

از طرفی دیگر اگر قرار است بخش عمده سرمایه گذاری ها برای نمایش فیلم در اکران آنلاین انجام شود، بحث حفاظت و صیانت از فیلم ها موضوع غیرقابل انکاری است که باید فکری به حال آن شود. با توجه به این که ممکن است حتی در ماه های آتی تمرکز روی پخش آنلاین بیش از قبل شود اما هنوز فکری برای امنیت فیلم ها نشده و این آثار تنها به فاصله چند روز پس از آغاز نمایش سر از شبکه های ماهواره ای درمی آورند.

ضمن اینکه نباید فراموش کرد وضعیت فعلی ناخودآگاه ما را به سمت برپایی آنلاین برخی از جشنواره های سینمایی کشانده است و اتفاقی که برای فیلم های پخش شده در فضای آنلاین می افتد، تهدیدی جدی برای آثار متقاضی در جشنواره ها نیز محسوب می شود.

سینمایی که این روزها تنهاست

نکته عجیب و قابل تامل بی تفاوتی صدا و سیما و شهرداری در حمایت از آثار سینمایی است. تا همین چند ماه گذشته بسیاری از مردم از اکران فیلم ها به صورت آنلاین یا بازگشایی محدود سینماها خبر نداشتند و عملاً این عدم آگاهی را ناشی از اطلاع رسانی ضعیف تلویزیون دانستند. این که تلویزیون برای پخش تیزرهای فیلم ها خست به خرج می دهد و همچون گذشته رفتار مشابهی با آثار سینمایی و تبلیغ آنها ندارد، آن هم در شرایطی که همه برای رونق سینما باید یکصدا باشند جای تعجب دارد! از سویی دیگر شهرداری که امکانات قابل توجهی در اختصاص بلیبوردهای تبلیغاتی و فضاهای شهری برای معرفی فیلم ها دارد نیز منفعل تر از گذشته عمل می کند و شاید بتوان گفت در این شرایط طاقت فرسا سینما یک تنه به مدد تلاش سینماداران و همراهی صاحبان فیلم با اکران در فضای آنلاین و سالن های نمایش به حیات خود ادامه می دهد.

شاید در این شرایط و سبک زندگی تازه ای که کرونا با محدودیت هایش به جامعه تحمیل کرده است، باید نوع سیاست ها و انتظارات را تغییر داد و از طرفی دیگر شیوه عملکرد را مبتنی بر نقشه جدیدی که با آن روبرو شده ایم، تنظیم و برآورد کرد. در وضعیت فعلی الویت بر فروش قابل توجه فیلم ها نیست، بلکه باید تاکید بر امنیت فیلم ها در اکران آنلاین و ایجاد فضای امن برای این آثار و به موازات آن حفظ سینماها و ضرورت اکران فیلم ها در سالن های نمایش باشد که این دو میسر نخواهد شد مگر با برنامه ریزی و حمایت های اصناف سینمایی، وزارت ارشاد و دولت.

باید به این روند یعنی حمایت آثار در نمایش آنلاین و در نظر گرفتن تمهیداتی برای حفاظت از فیلم ها و از طرفی دیگر اکران فیلم ها در سالن ها سینما با حمایت و همراهی دولت ادامه داد و باید کاری کرد سینما راه جدیدش را در وضعیت گریزناپذیر فعلی بشناسد و به مسیرش ادامه دهد. چرا که هنوز مشخص نیست با یک مسکن موقتی برای تسکین این درد روبرو هستیم یا یک راه جایگزین و ورود به دنیایی تازه در عالم سینما!

انتهای پیام/