به گزارش قدس آنلاین، این اندیشمند و استاد فلسفه در پیام خود آورده است: «بزرگ قافله و قبیله هنر معاصر ایران، استاد محمدرضا شجریان، پس از تحمل یک دوره طولانی درد و رنج از ورطه عالم خاک رست و به جهان پاک پیوست.
شجریان در زمره هنرمندانی بود که قدر هنر را می­‌شناخت و با دقت از هنر خود مواظبت می­‌کرد. همه پیشه­‌ها و بخصوص پیشه­‌های قلمرو دانایی و هنر به وفاداری و مواظبت نیاز دارند و گاهی در این مواظبت است که به جایگاه هنر در زندگی و نسبت آن با مردم پی می‌برند و صدای مردم را می‌شنوند. شجریان در زمره آنانی بود که این صدا را می‌شنید و آن را با لحن آسمانی خود بازمی‌­خواند. مردمی هم که صدای اعماق روح قوم و قبیله و تاریخ خود را در آواز او می‌شنیدند، عزیزش می­‌داشتند و در ماتم مرگ او جامه عزا بر تن کردند.
شجریان تنها استاد آواز نبود. او موسیقی­‌شناس بود و مخصوصاً درک عمیقی از پیوند شعر و موسیقی داشت. دردا و دریغا که او دیگر برای ما نمی‌خواند. اما هنر نحوی سکنی­ گزیدن در زمان است و به همین جهت ماندگار می­‌شود. آثار شجریان هم می­‌ماند و دل و جان نسل­‌های امروز و فردا را صفا و جلا می­‌دهد.»

انتهای پیام/