به گزارش قدس آنلاین، مالیات یک هزینه اجتماعی است که مردم هر جامعه بسته به تمکن مالی خود برای استفاده از امکانات، خدمات و منابع کشور موظف به پرداخت آن هستند. پرداخت مالیات به صورت عادلانه، کشور را به سمت استقلال از نفت و توسعه یکسان امکانات برای مردم پیش می‌برد. مشاغل و اصناف مختلفی در کشور وظیفه پرداخت مالیات دارند. در این میان مشاغلی مثل کارمندان دولتی، معلمان و بعضی مهندسان باوجود دریافت حقوق‌های متوسط و بعضاً شرایط کاری سخت، مالیات آن‌ها پیش از پرداخت حقوق کسر می‌شود.
از جمله گروه‌های دیگری که در کشور از آن‌ها انتظار مالیات می‌رود جامعه بیش از ۱۰۰ هزار نفری پزشکان است. پزشکان از جمله اقشار دلسوز، پرتلاش و زحمتکشی هستند که نقش مهمی در حوزه سلامت و بهداشت عمومی جامعه دارند. با این‌حال تخمین‌ها و مطالعات آماری نشان می‌دهد برخی پزشکان آگاهانه یا از روی غفلت زیر بار این وظیفه اجتماعی خود نمی‌روند. در شرایطی که دولت برای تحقق درآمدهای مالیاتی حتی از حقوق کارمندان خود هم چشمپوشی نمی‌کند؛ اطمینان از پرداخت مالیات پزشکان و جلوگیری از فرار مالیاتی این قشر که بعضاً حقوقی معادل حقوق چند سال یک کارمند دولت را در یک ماه بدست می‌آورند ضرورتی انکارناپذیر است.
براساس محاسبات حسین بانکی، پژوهشگر حوزه شفافیت سلامت، هزینه نظام سلامت در سال ۱۳۹۴ یعنی آخرین سالی که منتشر شد، حدود ۱۱۰ هزار میلیارد تومان بوده است. ۷۰ درصد این هزینه ۷۷ هزار میلیارد تومان خواهد شد. با فرض اینکه ۵۰ درصد این رقم به پزشکان تعلق بگیرد میزان تقریبی درآمد سالیانه پزشکان رقم ۳۸ هزار میلیارد تومان می‌شود. با در نظر گرفتن متوسط ۲۰ درصد ضریب علی‌الرأسی برای تعیین درآمد مشمول مالیات پزشکان عدد ۷ هزار و۶۰۰ میلیارد تومان بدست می‌آید.
رئیس سازمان امور مالیاتی کشور هم سال گذشته رقم مالیاتی قشر پزشکان غیردولتی را حدود یک هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان عنوان کرده و گفته بود: «حدود ۲۰۰ میلیارد تومان از این رقم پرداخت می‌شود و بقیه را می‌توان فرار مالیاتی محسوب کرد».
دکتر سید مجید حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران از منتقدان این موضوع است که حرف‌هایی برای گفتن دارد، در ادامه گفت‌وگوی ما با ایشان را می‌خوانید.
بحث تحقق عدالت اجتماعی، موضوع فراگیری است که تنها متوجه یک گروه خاص نیست؛ اما چرا این موضوع در انتقادهای شما بیش از همه متوجه پزشکان است؟
به هیچ وجه اینچنین نیست و نقدهای من شامل سه بخش آموزش، پزشکی و درمان و همچنین مسکن است که این سه اصل پایه عدالت اجتماعی در همه جوامع محسوب می‌شود. بیشترین نقدی که تاکنون داشته‌ام مربوط به آموزش بوده است که شامل مافیای کنکور، پولی شدن آموزش، خصوصی‌سازی و معلمان خرید خدمت و پس از آن حوزه پزشکی و درمان و سپس مسکن و مافیای مسکن می‌شود؛ اگر این سه حوزه در کشور ساماندهی شود به طورحتم همه مردم به آسانی می‌توانند به سایر حوزه‌های عدالت اجتماعی دست پیدا کنند. اما تا زمانی که مشکلات حوزه‌های آموزش، درمان و مسکن که حیاتی‌ترین موضوعات زندگی مردم است رفع نشود، مشکلات مردم در سایر حوزه‌ها نیز به قوت خود باقی خواهد ماند.
در موضوع مالیات پزشکان بیش از همه کم‌کاری و قصور متوجه کدام دستگاه نظارتی است؟
مالیات پزشکان موضوع بسیار پیچیده‌ای است که ابعاد مختلفی دارد. بعد نخست مربوط به نمایندگان مجلس شورای اسلامی در کمیسیون بهداشت می‌شود که اغلب این نمایندگان پزشک هستند و به نوعی ذی نفع محسوب می‌شوند. به طوری چندی پیش کلیپی از کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی منتشر شد که در آن عنوان شده بود پزشکان موتور پولساز بیمارستان‌ها هستند و نباید اجازه داد این موتور دچار ضعف شود. از این رو مجلس با معافیت‌هایی که برای پزشکان در نظر گرفته نخستین دستگاه نظارتی است که در این حوزه کم کاری کرده است؛ پس از آن سازمان امور مالیاتی کشور مقصر است که تفاهم‌نامه‌های بسیار ضعیفی با اصناف پزشکی برای نصب کارتخوان در مطب پزشکان به منظور دریافت مالیات می‌بندد و رقم کمی را به عنوان درآمد پزشکان قائل است؛ بخش سوم نیز دستگاه قضایی است که باید به درخواست سازمان امور مالیاتی، فرار مالیاتی پزشکان را پیگیری کند، اما متأسفانه این مهم اتفاق نمی‌افتد، چرا که سازمان امور مالیاتی گزارش جدی برای پیگیری قضایی نمی‌دهد و این موجب شده مالیات دقیقی از پزشکان دریافت نشود.
آیا این انتقادها طرفدارانی هم در بین خود پزشکان و گروه‌های پزشکی دارد؟
بله. به طور حتم در همه گروه‌های اجتماعی افراد عدالتخواه و طرفدار برابری اجتماعی وجود دارد، اما در سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت به دلیل اختلاف طبقاتی عمیقی که بین پزشکان وجود دارد، موجب شده تعداد معدودی منابع بزرگ درآمدی را کسب کنند و تعداد زیادی از پزشکان عمومی، پزشکان اورژانس و رزیدنت‌ها سهمی از این درآمد عظیم نمی‌برند، به همین دلیل بخش بزرگی از جامعه پزشکی طرفدار انتقادهای معطوف به عدالت و تنها بخش کوچکی از جامعه پزشکی مخالف پرداخت مالیات هستند که ما فقط این تعداد اندک را به عنوان مافیای پزشکی می‌شناسیم.
آیا آماری از فرار مالیاتی حوزه پزشکی دارید؟
متأسفانه از سال ۱۳۹۵ آمارهای ملی سلامت منتشر نشده است، اما در آن سال برآورد درآمد پزشکان ۵۰ هزار میلیارد تومان و مالیات اخذ شده از پزشکان ۱۵۰میلیارد تومان بوده که بسیار کمتر از سطح مالیاتی بوده است. در سال‌های اخیر وزارت بهداشت به دلیل تعارض منافع، آمار ملی سلامت را اعلام نکرده بنابراین نمی‌توان آمار دقیقی از فرار مالیاتی پزشکان ارائه داد.
چطور می‌توان با فرار مالیاتی پزشکان به بهانه دریافت پول نقد توسط برخی از مدیران ارشد وزارتخانه مقابله کرد؟
متأسفانه اکنون اغلب مدیران ارشد وزارتخانه پزشک هستند و این بهانه‌ها به دلیل تعارض منافع آن‌هاست و تا زمانی که این ساختار مدیریتی ادامه داشته باشد نمی‌توان امیدی به بهبود شرایط داشت، اما امیدواریم در آینده مدیریت بخش‌های مختلف وزارت بهداشت به مدیران حوزه سلامت واگذار شود تا بدون در نظر گرفتن منافع، قوانین را وضع کنند.
عده‌ای معتقدند طرح این‌گونه انتقادها در شرایط فعلی و خدمت صادقانه و جهاد خستگی‌ناپذیر کرونا این قشر را خسته و ناامید می‌کند. آیا بهتر نیست این انتقادها را به پس از این اتفاق موکول کنیم؟
اگر امروز بتوانیم حجم درآمد عظیم مالیاتی که از فرار مالیاتی برخی از پزشکان از دست می‌رود را برای درمان بیماران کرونایی هزینه کنیم با این آمار کشتار مواجه نمی‌شویم. البته تخلف، ارتباطی به کرونا ندارد چرا که آن دسته از پزشکانی که امروز در خط مقدم مبارزه با کرونا خدمت می‌کنند همان پزشکانی هستند که به برابری اجتماعی اعتقاد دارند. بنابراین از هر زمانی که با این بی‌عدالتی‌ها و نابرابری‌ها مقابله شود، وضعیت درمانی کشور بهبود می‌یابد که این مهم به نفع جهادگران واقعی حوزه سلامت نیز خواهد بود.
منبع: روزنامه قدس
نظر شما