این روزها دائم می شنویم که مردم درباره رای آوردن ترامپ و بایدن حرف می زنند. حتی دراتوبوس و تاکسی هم این حرف زیاد گفته می‌شود. آیا واقعا کدام رئیس جمهور برای ایران وضعیت بهتری ایجاد خواهد کرد؟

در این خصوص باید گفت تجربه گذشته نشان میدهد روسای جمهور آمریکا چندان تفاوتی در سیاست کلی با یکدیگر ندارند و اتفاقا گاهی اوقات دموکراتها فشارهای بیشتری به کشور ما وارد کرده‌اند اما در کل در آمریکا همیشه دموکرات ها به‌حمایت بیشتر از مهاجران یا تلاش برای تاثیرگذاری نرم بر دیگر کشورها مشهور بوده اند. همچنین صنایعی که در اقتصاد در اختیار دارند نیز به دودسته تقسیم شده و جالب آنکه بیشتره صنایع نظامی در اختیار جمهوری خواهان است.

معمولا قشر تحصیل کرده یا همان نخبگان یا دانشگاهیان به سمت دموکرات ها گرایش دارند، مهاجران آسیایی و آفریقایی هم بیشتر در حزب دموکرات فعالیت کرده یا به آن متمایل هستند. اما سفید پوستها و قشر کمتر تحصیل کرده بیشتر به سمت جمهوری خواهان متمایل هستند و به همین دلیل هم الان ترامپ طرفدارانی در میان سفید پوستان دارد که اسلحه به دست در خیابان ها قدم می زنند و برای سخنان نژادپرستانه او هورا می کشند.

حزب دموکرات حقوق بیشتری برای همجنسگرایان قائل است از  آنها حمایت کرده و به برابری در ازدواج آنها پافشاری می کند. دموکرات‌ها همچنین دخالت دولت در امر سقط جنین را قطع کردند و باعث آزادی بیشتر افراد در انجام این عمل شدند. و این همان چیزی است که جمهوری خواهان با آن مخالفند و اتفاقا جمهوری خواهان نمای مذهبی بیشتری به خود می گیرند. مسیحیان راست گرا ارتباط بیشتری با جمهوری خواهان دارند. ایالت‌های جنوبی موسوم به کمربند انجیلی پایگاه اصلی و دژ قدرتمند مسیحیان راستگرا به‌شمار می‌آیند. این جناح روابط دوستانه‌ای با محافل یهودی در داخل و خارج از آمریکا دارد و به همین دلیل از آنان به عنوان مسیحیان صهیونیست یاد می‌شود.

در عرصه سیاست خارجی؛ جمهوریخواهان طرفدار افزایش بودجه نظامی کشور و طرفدار اقداماتی هستند که به بزرگ‌تر و قدرتمندتر شدن ارتش بیفزاید. جمهوریخواهان، بخصوص آن‌هایی که جزء نئومحافظه کاران هستند، معتقدند آمریکا باید در عرصه خارجی سیاست‌های تهاجمی ای را دنبال کند و با کشورهایی که مزاحم منافع این کشورند، به شدت برخورد کنند. سه رئیس‌جمهور جمهوریخواه آمریکا در سه دهه اخیر، رونالد ریگان، جورج بوش (پدر) و جورج بوش (پسر)، به روشنی نشان دادند که ایده جمهوریخواهان در سیاست خارجی، تهاجمی تر و جنگ طلبانه است.

اما با این احوال ترامپ بر خلاف مشی همیشگی جمهوری خواهان که گسترش آمریکا را فریاد می زدند بیشتر از درون آمریکا و خروج نیروهایش از کشورهای دیگر حرف زد هرچند هیچ گاه این کار را نکرد و عملا همان منش قدیمی آمریکاییها در فشار بیرونی را ادامه داد.

در طول دوران گذشته هم رفتار دو حزب اصلی آمریکا با کشورهای دیگر تقریبا یکسان بوده و همگی در زیر چتر زیاده خواهی آمریکا انجام شده است که نمونه آن رفتار با لیبی بود لذا باید گفت نه تنها برای ایران که برای همه کشورها، بایدن یا ترامپ یا بهتر بگوییم جمهوری خواه و دموکرات تفاوتی ندارد و همه آنها گرایش خاصی به صهیونیست ها به دلیل پایگاهشان در غرب آسیا دارند و کاملا متوجه جلوگیری از گسترش نفوذ ایران و کشورهای رغیب خود حتی در اروپا هستند.