قدس آنلاین: سرانجام پس از حدود سه ماه رایزنی‌های فشرده داخلی و بین‌المللی از دوران پساانفجار بندر بیروت، لبنان دولت و نخست‌وزیر به خود می‌بیند. سعدالدین حریری که پیش از این در مقاطعی طی سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ کرسی نخست‌وزیری این کشور را در اختیار داشت، یک آبان بار دیگر با ۶۴ رأی از حدود ۱۲۰ عضو پارلمان لبنان، مأمور تشکیل کابینه شد. انتخاب حریری برای نخست‌وزیری حائز چند مطلب ضروری است.

یک. سعدالحریری این بار آرای جریان المستقبل، امل (جریان نبیه بری)، سوسیالیست ترقی‌خواه (وابسته به جنبلاط) و برخی گروه‌های کوچک مسیحی را در اختیار داشت. در مقابل، نمایندگان جریان ملی آزاد (جبران باسیل) با او مخالفت کرده و نمایندگان جنبش حزب‌الله نیز به او رأی منفی ندادند، اما حامی علنی او هم نبوده و ابراز نظر ممتنع کردند. گروه پارلمانی وابسته به سمیر جعجع نیز به وی رأی منفی داد. بنابراین استنباط گزاره‌های فوق این است که حزب‌الله مانع نخست وزیری سعد الحریری نشد تا دولت لبنان تشکیل شده و امور داخلی و روابط خارجی سر و سامان یابد و به امور عقب‌مانده زیادی رسیدگی شود، ولی به او رأی مثبت نیز نداد؛ چرا که نمی‌خواست هزینه اقدام‌های آینده حریری به پای حزب‌الله نوشته شود.

دو. سعدالحریری پس از مکلف شدن برای ریاست وزرای لبنان، اعلام کرد به دنبال اجرایی کردن طرح امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه است که طی دو سفر خود به بیروت آن را اعلام کرد. در اینجا لازم است توجه داشته باشیم که حریری همزمان دارای تابعیت لبنانی، عربستان سعودی و فرانسوی است؛ اما پس از گروگان گرفته شدن او توسط محمد بن سلمان در چهارم نوامبر ۲۰۱۷ در ریاض، تلاش خود را معطوف به نزدیکی به فرانسه کرده و در سمت مقابل، امانوئل مکرون با کمک‌های خود به او، سعد جوان را وامدار خود نمود. حریری همچنین در سال‌های اخیر به‌تدریج اموال کلانش را از عربستان سعودی به بورس‌های مطرح پاریس منتقل کرده تا وابستگی خود به سعودی را به حداقل رسانده و تبعات مالی شخصی هر نوع واگرایی با خاندان آل‌سعود را به حداقل برساند. خاطرنشان می‌شود در چند سال گذشته ولیعهد سعودی تلاش بسیاری کرد تا حزب المستقبل را تحت فرمان پسر بزرگ رفیق حریری یعنی بهاء در بیاورد اما این کوشش‌ها ناکام ماند و همین تلاش‌ها موجب شد سعد در تصمیم خود درزمینه نزدیکی به فرانسه جدی‌تر شده و به آغوش پاریس پناه ببرد.

سه. فرانسه به طور کلی از یک قرن گذشته خود را پدرخوانده لبنان می‌داند و دخالت بازیگران خارجی در این کشور چه عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران و چه حتی ایالات متحده آمریکا را برخلاف منافع خویش تعریف می‌کند. به همین علت امانوئل مکرون چند سال تلاش کرد سعد الحریری را از عربستان جدا کرده و به متحد خود مبدل کند. در این میان، اشتباه‌های فراوان و همیشگی محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان نیز نهایت کمک را به او کرده و به اصطلاح مزید بر علت شده است.

اینک فرانسه با کارت سعد الحریری در صحنه داخلی لبنان مشغول بازیگری بوده و ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی را به حاشیه رانده است. نکته مهم در این است که سعودی، متحد اصلی خود در لبنان یعنی جریان المستقبل را از کف رفته می‌بیند و باید گفت اشتباه‌های محمد بن سلمان در قبال نخست وزیر جوان لبنان، به قیمت از دست رفتن نفوذ این پادشاهی در عروس خاورمیانه تمام شده است.