به گزارش قدس آنلاین، انگار در همه فصل های زندگی کره زمین، در پاییزش ایستاده ایم! آدم های دوروبرمان مثل برگ های پاییز یک به یک از درخت زندگی می افتند و ما رهگذرانی هستیم که کاری جز دیدن این جدایی نداریم و نوبت مان را انتظار می کشیم. زندگی این روزها بوی مرگ می دهد . چقدر باید دلمان تنگ شود برای آدم هایی که دیگر نیستند و انگار در یک برهه تاریخی، قرار رفتن، گذاشته اند. این بار خبر درگذشت استاد چنگیز جلیلوند داغدارمان کرد. دوبلور و بازیگر پیشکسوت که به دلیل شدت یافتن بیماری کرونا در بیمارستان بستری بود روز گذشته دوم آذرماه در آغوش مرگ آرام گرفت.
مرد بزرگ خاطره ساز
چنگیز جلیلوند نیاز به معرفی ندارد. بزرگ مردی بود که برای چند نسل، خاطره ساخت. آدم های زیادی با صدای «مرد حنجره طلا» روزگار جوانی شان را گذراندند . دلباختگان مارلون براندو، پل نیومن، کلینت ایستوود، برت لنکستر، ماکسیمیلیان شل، ریچارد برتون، پیتر اوتول، یول براینر، ، دین مارتین با صدای او به دنیای جذاب سینما می رفتند و بر می گشتند.
استاد هنر دوبله همچنین به جای رابرت دنیرو، کوین اسپیسی، سیلوستر استالونه، هیو جکمن و… گویندگی کرده است نه فقط شخصیت های خارجی که در فیلم‌های سینمایی ایرانی هم صداهای ماندگاری از او به جای مانده است در ادامه هنرنمایی هایش قرار بود در نقش «اسقف» سریال «سلمان فارسی» داود میرباقری نقش آفرینی کند که مرگ امان نداد.
چنگیز جلیلوند 6 آبان 1319 در شیراز به دنیا آمد. فعالیت هنری‌اش را در سال 1336 و با تئاتر به همراه ابوالحسن تهامی آغاز کرد. پس از انقلاب اسلامی سال 1357 ایران مدت 20 سال را در آمریکا به سر برد. اما سرانجام به کشور بازگشت و کار دوبله را از سال 1377 از سر گرفت. او در چند مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمایی هم بازی کرده است.
صدای او قابلیت گویندگی به جای شخصیت‌های نقش اول با صلابت و تأثیرگذار سینمایی را فراهم کرد.
جلیلوند در گویندگی‌هایش قابلیت تیپ‌سازی را داشت و می توانست صداهای مختلفی به وجود آورد و با تیپ‌سازی خلاقانه خود گوینده اصلی نقش‌های مارلون براندو (ستایش شده‌ترین بازیگر تاریخ سینما) بود.
در میان دوبلورها به «مرد حنجره طلایی» معروف شد. از او در مقاله‌ای معتبر در سال 1357 به عنوان یک دوبلور نمونه جهانی نام برده شد.
گویندگی نقش منفی را انتخاب نمی کردم
در گفتگویی اشاره کرده اولین فیلمی که او را به سمت هنر دوبله کشانده است، ، فیلم «فاتح» بوده. « البته نه اینکه با این فیلم به سمت کار دوبله کشیده بشوم، ولی این فیلم خیلی مرا جذب کرد. در این فیلم جان وین بازی می‌کرد و زنده یاد محتشم به جای او صحبت می‌کرد. چون محتشم صدایی شاهانه و سردار گونه داشت، آن حالت مرا گرفت. فکر می‌کردم چه خوب است آدم جای سردار حرف بزند! فکر نمی‌کردم خوب است که نقش سردار را بازی کنم. نه! دوست داشتم سردار گونه صحبت کنم! در خانه ادای او درمی‌آوردم.»
او اینچنین علاقه خود را یافت و گویندگی را با فیلم‌های خارجی شروع کرد. زمانی که تهیه‌کنندگان یا کارگردانان فیلم‌های ایرانی، گویندگی او را در فیلم‌های خارجی می‌دیدند، برای گویندگی بازیگران ایرانی هم دعوتش کردند.
صحبت کردن به جای شخصیت پل نیومن در فیلم «یک نفر آن بالا مرا دوست دارد» سبب شد که برای گویندگی به جای فردین دعوت به کار شود.
قرار بود فردین هم نقشی مشابه داشته باشد و این چنین بود که جلیلوند دعوت شد تا به جای او در فیلم «گنج قارون» صحبت کند.
برخلاف تعدادی از بازیگران که نقش‌های منفی را دوست می‌دارند، آقای دوبلور به جای هیچ شخصیت منفی صحبت نکرده است: « وقتی قهرمان داستان مثبت است، چرا نقش منفی را بگویم. برای گویندگی نقش منفی نه انتخاب می‌شدم و نه انتخاب می‌کردم.»
صدایی که جاودانه شد
استاد بزرگ دوبله از دو عشق مهم زندگی‌اش صحبت کرده است. «در این دنیا دو چیز را دوست دارم؛ یکی عشقم و دیگری کارم که عشق دیگر من است . کارم برای من، کسی است که به آن عشق می‌ورزم، به آن ایمان دارم و نسبت به آن حساسیت دارم.»
حساسیت‌های او در کار گویندگی این چنین بود که اگر بخشی از کار مورد پسندش نبود ، آنقدر آن را تکرار می‌کرد تا به نتیجه دلخواهش می رسید.
در همه دوران کاری از «دوبله» به عنوان «هنر» یاد کرد و به «هنر دوبله» اعتقاد داشت. در ادامه بخشی از گفته های او را درین باره بخوانیم:« بعضی‌ها می‌گویند دوبله هنر نیست در صورتی که اگر نبود، همه می‌توانستند دوبله کنند. بعضی‌ها هم می‌گویند دوبله جنایت و خیانت است!. شما که الان از «بیلیاردباز» پل نیومن خاطره دارید به راستی آیا اگر این فیلم دوبله نمی‌شد و شما آنرا می‌دیدید اینقدر از آن خاطره داشتید؟ از هر کسی می‌پرسیم می‌گویند، می‌گویند پل نیومن را به خاطر صدا و دیالوگی که رویش بود دوست داریم، همینطور مارلون برانو.خیلی‌ها هم آمدند، دوبله کردند رفتند ولی هیچ اسمی از آنها نیست.»
نظر شما