حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی رفیع پور استاد فقه حوزه علمیه به مناسبت سالروز درگذشت آیت الله العظمی محمدعلی شاه آبادی عالم بزرگ شیعی و استاد امام خمینی(ره) در گفت‌وگو با خبرنگار قدس آنلاین تصریح کرد: سوم آذر سالروز ارتحال مرجع و عارف بزرگ مرحوم آیت الله العظمی حاج میرزا محمدعلی شاه آبادی است. ایشان سال ۱۲۵۳ در خانواده ای از اهل علم و فضیلت به دنیا آمدند و تحصیلات عالیه و ممتاز خودشان را در حوزه علمیه نجف اشرف به پایان رساندند و با اخذ تصدیق اجتهاد از بزرگان حوزه علمیه نجف به ایران بازگشتند و مدتی را در تهران و مدتی را در قم اقامت گزیدند و منشأ خدمات و فعالیت های اجتماعی بودند.

حجت الاسلام رفیع پور افزود: آن چیزی که ما از این فقیه بزرگ و عارف ربانی می توانیم استفاده کنیم و درس بگیریم، علاوه بر توجه ایشان به مسائل علمی و فکری، اهتمام و توجه ایشان به مسائل اجتماعی و سیاسی دوران خودشان است. آیت الله شاه آبادی استاد مسلم عرفان اسلامی بودند و امام خمینی(ره) در سال‌هایی که در قم اقامت داشتند در خدمت ایشان متون اصلی عرفان اسلامی را فراگرفتند و ارادت زیادی نسبت به آیت الله شاه آبادی داشتند.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: با وجود اینکه مرحوم آقای شاه آبادی عارف و استاد این حوزه بودند، اما این باعث نشد که برخلاف رفتار و سلوک برخی که اهل عرفان هستند، در انزوای اجتماعی باشند و نسبت به فعالیت‌های عمومی و دینی بی‌تفاوت باشند. از جمله فعالیت‌های ایشان می‌توان به مبارزاتی که با رضاخان داشتند اشاره کرد. آیت الله شاه آبادی نسبت به حکومت رضاخان حساس بودند و آنگونه که نقل شده چند مورد اصطکاک جدی با حکومت داشته‌اند و در برابر آن دیکتاتور مستنبد موضع قاطعی را اتخاذ کردند.

وی در مورد اساتید و آثار به جا مانده از آیت الله شاه آبادی نیز توضیح داد: استاد اصلی مرحوم آقای شاه آبادی در نجف اشرف، فقیه و اصولی بزرگ شیعه مرحوم آخوند خراسانی صاحب کتاب کفایة الاصول بودند. ازجمله آثار ایشان نیز می‌توان به کتاب شذرات المعارف، رشحات البحار، مفتاح السعاده فی احکام العباده، حاشیه نجاة العباد، منازل السالکین و همچنین برخی از رساله‌های فقهی و اصولی که از ایشان به یادگار مانده است اشاره کرد. شاگردان علمی آیت الله شاه آبادی، غیر از حضرت امام(ره)، مرحوم آیت الله میرزا هاشم آملی، مرحوم آیت الله مرعشی نجفی، مرحوم آقای دکتر صادقی تهرانی و مرحوم آیت الله حق شناس رحمت الله علیهم بودند.

حجت الاسلام رفیع پور تاکید کرد: مرحوم آقای شاه آبادی جدای از بحث تربیت طلبه و پرداختن به دروس حوزوی، اهتمام خاصی به منبر رفتن و مردمی بودن داشتند. این هم موضوعی است که ما باید از آن درس بگیریم. خیلی از زرگان ما وقتی به درجات و مراتب عالی علمی می‌رسند، یک حالت انزوا را پیشه می‌کنند و فقط با نخبگان و خواص مصاحبت دارند ولی مرحوم آیت الله شاه آبادی این روش را نداشتند و می‌کوشیدند تا در کنار بحث ‌های تخصصی و نخبه پروری، نسبت به تربیت عمومی و اخلاق اجتماعی هم اهتمام داشته باشند و وقت صرف کنند.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: نکته جالب این است که ایشان معارف بلند عرفانی را به بیان ساده در قالب سخنرانی‌های خودشان منعکس می‌کردند و توجه داشتند که مردم هم با معارف و حقایق توحیدی و معنوی آشنا شوند. اینگونه نبود که ایشان برای مردم فقط از احکام شرعی و مسائل ابتدایی دینی سخن بگویند، بلکه سبک تربیتی آیت الله شاه آبادی به گونه‌ای بود که سعی داشتند همه جامعه و افراد را با عرفان و حقیقت آن که توحید است آشنا کنند.

وی در پایان  تصریح کرد: ضروری است که فضلا، اندیشمندان، نخبگان و علاقمندان معارف اسلامی شخصیت این بزرگ مرد شیعی را بیش از گذشته مورد مطالعه قرار دهند و ما نیز انشالله بتوانیم در مسیر بندگی، عبادت، تقوا و دانش گامی ولو کوچک برداریم.

انتهای پیام/