با اجرایی شدن این طرح، بخشی از فناوری هسته‌ای کشور به حالت پیش از اجرای برجام برمی‌گردد، اما در حال حاضر دولت عدم صلاحیت مجلس در راستای بررسی و تصویب این طرح را مطرح می‌کند و آن را در حیطه اختیارات شورای عالی امنیت ملی می‌داند.
گرچه از ابتدای بررسی پرونده هسته‌ای تا سال 92، شورای عالی امنیت مسئول پرونده هسته‌ای بود، اما پس از آن خواست دولت فعلی بود که پرونده هسته‌ای به وزارت خارجه سپرده شود و در اختیار وزیر خارجه قرار بگیرد. در واقع تمام مذاکرات هسته‌ای در وزارت خارجه صورت گرفت و پس از آن هم برای بررسی و تصویب به مجلس شورای اسلامی رفت. درنهایت این مصوبه که 27 شرط برای آن از سوی مجلس، شورای عالی امنیت و رهبری درنظر گرفته بودند، تأیید نهایی شد و به تصویب کل نظام رسید. این در حالی است که از سال 92 به بعد، دولت تمامی پیگیری‌ها، مذاکرات و روند اقدام‌های مربوط به برجام را برعهده وزارت خارجه گذاشت. باتوجه به این شرایط، حال باید پرسید که چرا مجلس را از بررسی و ارائه مصوبه‌ای درباره کاهش تعهدات هسته‌ای منع می‌کنند؟
مجلس این حق را دارد در تمامی مسائل و امور کشور اقدام به قانون‌گذاری و نظارت کند؛ بنابراین اقدام‌های آن درباره وضعیت برجام و تعهدات هسته‌ای دخالت در سایر دستگاه‌های اجرایی محسوب نمی‌شود. این مطالبه عمومی از مجلس است که اقدامی مناسب در راستای جبران خسارات، فعال‌سازی فناوری هسته‌ای کشور و حرکت در مسیر توسعه و دستاوردهای آن انجام دهد و در این مورد هم استثنایی وجود ندارد. در نتیجه هر کسی در جهت توقف یا تعلیق برنامه هسته‌ای کشور گام برمی‌دارد، پاسخگوی مردم و نسل‌های آینده خواهد بود.
فناوری هسته‌ای بر اساس نظر سازمان ملل، نیاز واقعی ملت‌ها در دوران حاضر است و هر کشوری که در دهه‌های آینده فناوری‌های نوین به ویژه فناوری هسته‌ای را نداشته باشد، اساساً حرفی برای گفتن در دنیا ندارد و ناچار است تحت سیطره و دنباله رو قدرت‌های بزرگ باشد. با این تفاسیر، تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها که به احیای صنعت هسته‌ای می‌پردازد، گرچه دیر هنگام بود اما آغاز مسیر سازنده‌ای برای کشور است. از سویی هم، بازه‌های زمانی مشخص شده در قانون، فرصت مناسبی را در اختیار طرف‌های برجامی برای نشان دادن حسن نیت و اثبات تلاششان برای حفظ توافق هسته‌ای خواهد گذاشت. اگر دولت می‌خواهد به نفع مردم کار کند، باید تعهدات هسته‌ای را کاهش بدهد و از برجامیزه کردن کشور منصرف شود.
مسئله دیگر درباره مکانیسم ماشه مطرح است. کلید خوردن مکانیسم ماشه مراحلی دارد و به یکباره صورت نمی‌گیرد و براساس برجام نیز بستر حقوقی و بازه زمانی مشخصی برای آن درنظر گرفته شده است. بنابراین اینکه برخی عنوان می‌کنند تصویب و اجرایی شدن قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها بهانه را برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه فراهم می‌کند، غیر واقعی است. این در حالی است که با اقدام‌های تحریمی که غربی‌ها علیه کشور اعمال کرده اند، مکانیسم ماشه نه به‌صورت رسمی، بلکه به‌صورت عملی اتفاق افتاده و دیگر تحریم چندانی برای اعمال علیه ایران باقی نمانده است. در نهایت اینکه توقف و کوتاه آمدن‌ها در برابر غرب موجب شده که اقدام تروریستی علیه دانشمندان هسته‌ای رقم بخورد و به شهادت شهید فخری‌زاده منجر شود. در شرایطی که دشمنان آشکارا به ترور و حذف فیزیکی دانشمندان هسته‌ای کشور می‌پردازند، باید به جایگاه واقعی خودمان برگردیم و به مسیر احیا و توسعه دستاوردهای خودمان ادامه دهیم.
نظر شما