قدس آنلاین: این فیلمساز به این کشور بالتیک رفته بود تا خانه‌ای آنجا بخرد و مجوز سکونت دریافت کند. او امروز صبح (جمعه ۲۱ آذر) در بیمارستانی که در آن به خاطر کووید -۱۹ تحت درمان بود، درگذشت.

کیم کی-دوک که در سال ۱۹۶۰ در بونگوا واقع در کره‌جنوبی به دنیا آمده بود، خودش را به عنوان سازنده فیلم‌های هنری درجه یک و اغلب تیره و بحث‌برانگیز جا انداخته بود که در فستیوال‌های بین‌المللی بسیاری دیده شدند.

نخستین ساخته این کارگردان، فیلم «کروکودیل»، محصول سال ۱۹۹۶ بود که در کره با واکنش‌های خوبی مواجه شد و در فستیوال‌های اروپایی به نمایش درآمد.

فیلم «جزیره» او در سال ۲۰۰۰، به خاطر خشونت شدید و محتوای تیره‌اش شناخته شد. این روند در تمام آثار او دیده می‌شود و در این فیلم هم این کارگردان از صحنه‌هایی از خشونت علیه حیوانات که به گفته خودش واقعی بودند، استفاده کرده است. این فیلم در کره با واکنش‌های منفی مواجه شد اما در سطح بین‌المللی سر و صدا کرد و مخصوصاً در فستیوال ونیز باعث شد حال چند نفر به هم بخورد و غش کنند. این فیلم در فستیوال‌های تورنتو و ساندنس هم پخش شد و در سطح بین‌المللی توزیع شد. البته این فیلم به خاطر طبیعت محتوایش، نتوانست در بریتانیا اجازه پخش بگیرد.

اما شاید فیلمی که بیشتر از همه به‌خوبی از آن یاد می‌شود، «بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار» محصول سال ۲۰۰۳ باشد که داستان یک صومعه بودیست‌ها را تعریف می‌کند که در جنگلی آرام روی یک دریاچه شناور است. این فیلم نقدهای بسیار درخشانی دریافت کرد و در آمریکا هم روی پرده رفت.

فیلم «دختر بخشنده» او، در سال ۲۰۰۴ در برلیناله نمایش داده شد و توانست جایزه خرس طلایی را از آن خود کند. در همان سال فیلم «۳- آهن» این کارگردان جایزه شیر نقره‌ای ونیز را از آن خود کرد.

کیم همچنین در کن به موفقیت دست پیدا کرد و پس از نمایش فیلم «نفس» در سال ۲۰۰۷ در بخش رقابتی، او توانست با فیلم «آریرانگ» در سال ۲۰۱۱، برنده جایزه نگاه ویژه این فستیوال شود. او در سال ۲۰۱۲ به ونیز برگشت و جایزه شیر طلایی را برای «پیتا» به خود اختصاص داد.

۵۷۵۷