در یکی از خبرها آمده است ۳۰ پزشک، داروساز و پرستار به صورت داوطلب هر هفته در حاشیه شهر مشهد به ویزیت و غربالگری بیماران می‌پردازند و به طور متوسط ۱۶۰ بیمار را ویزیت کرده و دارو تجویز می‌کنند.
شاید یک ویزیت ساده برای بسیاری از ما مسئله مهمی نباشد اما وقتی بدانیم افرادی هستند که شاید از آخرین باری که به پزشک مراجعه کرده‌اند سال‌ها می‌گذرد و به سبب نداشتن پوشش بیمه‌ای و فقر مالی تهیه پول همین ویزیت ساده هم برایشان ناممکن است آن وقت ارزش همین همکلام شدن چند دقیقه‌ای آن‌ها با یک پزشک را بهتر درک می‌کنیم.
گزارش دیگر حاکی از فراگیر شدن پویش مسجد سنگر سلامت است که به گفته متولیان استانی در قالب این پویش تاکنون نزدیک به ۳۰ هزار نفر در حدود ۲هزار و ۵۰۰ مسجد در استان سازماندهی شده‌اند و خدمات مختلفی از جمله مشاوره تلفنی به شهروندان و شناسایی مبتلایان به کرونا تا کمک‌های معیشتی به این افراد در دوره قرنطینه را ارائه می‌دهند.
آن گونه که در اسناد تاریخی آمده مهرورزی از جمله آیین‌های رسمی ایران زمین بوده و همواره ایرانیان به مهربانی شهره بوده و هستند و تنها بهانه‌ای کافی است تا مهربانی خود را هدیه کنند و هر گاه در مواقع بحرانی تصمیم به ورود مردم برای کمک و امدادرسانی گرفته شده شاهد اتفاق‌های شیرینی بوده‌ایم که هیچ گاه از طریق دستورات دولتی و سازمانی قابل تجربه کردن نیستند.
با این اوصاف در کنار تمام تلخی‌های شیوع ویروس کرونا یک بار دیگر به ما یادآوری شد که با هم بودن و برای هم نگران شدن قدرتی می‌دهد که حس واقعی یک ملت بودن را بهتر از هر زمان دیگری برایمان ملموس می‌کند از همین رو این روزها گروه‌های جهادی بهانه‌ای شده تا عده‌ای روحشان سرمست مفید بودن شود و با دعای خالصانه و ساده یک پیرزن یا شخص نیازمندی در حاشیه شهر غرق در حظی روحانی شوند.
خلاصه اینکه این روزها مانند تمام موارد بحرانی کمک‌رسانی و به فکر یکدیگر بودن چه به صورت سازمانی و تحت عناوین شناخته شده و چه به صورت خودجوش و بی نام و نشان مانند نسیمی امیدبخش همه جا می‌وزد و هر روز قدرتمندتر و شفابخش‌تر می‌شود.همچنان که در ابتدای مطلب هم اشاره کردیم قدردان تک تک آدم‌هایی هستیم که بی‌بهانه و از سر ذوق عضو همین گروه‌های جهادی شده‌اند اما یک
ای کاش کوچک در ذهنمان هست که ای کاش متولیان و تصمیم‌سازان ابتدای شیوع ویروس کرونا از این ظرفیت‌ها برای آموزش مردم استفاده می‌کردند.
به راستی اگر اواخر سال گذشته یا اوایل سال جاری گروه‌های جهادی در گوشه و کنار شهرها و یا در همین مساجد آموزش و آگاهی‌رسانی درباره موضوعات مرتبط با این بیماری را در دستور کار خود قرار می‌دادند امروز در چه وضعیتی بودیم آیا آمار مرگ و میرها باز هم بالا بود.ای کاش آن روزها که ذهن شهروندان درگیر تهیه دستکش بود و همه چیز نایاب شده بود آموزش صحیح می‌دادند که رفتارهای مخاطره‌آمیزمان کمتر می‌شد و ناخواسته ناقل این ویروس نمی‌شدیم.
کلام آخر اینکه براساس همان اصل همیشگی پیشگیری بهتر از درمان است ای کاش از توان مردمی و گروه‌های جهادی برای آموزش همگانی استفاده می‌شد تا امروز انرژی همه صرف مبارزه با ویروس در گوشه و کنار شهر نشود.
گروه جهادی شهید حججی دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با حضور در مناطق محروم به ویزیت رایگان و غربالگری بیماران پرداختند.
۳۰ پزشک، داروساز و پرستار به صورت داوطلب هر هفته در حاشیه شهر مشهد به ویزیت و غربالگری بیماران می‌پردازند و به طور متوسط ۱۶۰ بیمار را ویزیت کرده و دارو تجویز می‌کنند.
نظر شما