هر از گاه که صدای ناله‌ای از بخش بلند می‌شود با شتاب بر بالین بیمار حاضر می‌شوند و برای چندمین بار علائم بالینی‌اش را چک می‌کنند. هنوز به ایستگاه پرستاری نرسیده بیمار دیگری وارد بخش می‌شود، خانواده بیمار بدحال و همراهانش از نگرانی بی‌تابی می‌کنند و باز پرستارها با نگرانی تمامی که بیش از همه در چهره آن‌ها هویدا و قطرات عرقی که بر گونه‌هایشان جاری است همچنان به کارشان ادامه می‌دهند.

با خودم تصور می‌کنم اگر قرار باشد روزی جای آن‌ها را با روبات‌هایی از جنس آهن و پولاد پر کنند، آیا می‌توان قلب‌هایی از جنس مهربانی آن‌ها را هم درونشان کاشت تا به بار بنشیند و غنچه‌های امید را به بیماران هدیه دهد؟

خودمان را موظف به خدمت‌رسانی می‌دانیم

آمارهای رسمی از ابتلای 45 هزار پرستار در سراسر کشور به کرونا تاکنون حکایت می‌کند. این در حالی است که بسیاری از پرستاران باوجود دریافت دستمزدهای پایین همچنان در چندین شیفت در مراکز درمان کرونا حضور دارند. کمبود نیروی پرستاری بیداد می‌کند و طبق آمارها، گاهی مسئولیت مراقبت از 10 بیمار مبتلا به کرونا به یک پرستار سپرده می‌شود.

معصـومه رحــمــانی؛ سرپرستار بخش آی سی یو- کووید بیمارستان قائم (عج) با اینکه باردار و در انتظار تولد فرزندش است، در شیفت‌های متغیر هفت هشت و حتی دوازده ساعته مشغول خدمت به بیماران و نجات جان آن هاست. او می‌گوید: ما با هر شرایطی که داریم خودمان را موظف به خدمت‌رسانی به بیماران و نجات جان آن‌ها می‌دانیم؛ برخی از همکاران ما باردار هستند، برخی نوزاد شیرخوار دارند و عده‌ای هم با وجود ضعف سیستم ایمنی، به دلیل کمبود نیروی پرستاری سرکار می‌آیند و با عشق و علاقه و بر حسب وظیفه به بیماران خدمت می‌کنند. با این‌حال وقتی می‌بینیم مردم نسبت به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بی‌توجه هستند این خستگی‌ها برای ما آزاردهنده می‌شود.

رحمانی با اشاره به اینکه در 10 ماه گذشته او و همکارانش همه توان خود را صرف خدمت به بیماران مبتلا به کرونا کرده‌اند، می‌گوید:در این مدت بسیاری از همکاران ما به دلیل تماس مستقیم با بیماران به کووید 19 مبتلا شده‌اند که این مسئله بر سلامت خانواده آن‌ها نیز تأثیرگذار بوده، اگر طی این مدت همکاری خانواده‌هایمان با ما نبود قطعاً نمی‌توانستیم این شرایط دشوار را ادامه دهیم.

دستکش نداریم!

هاله شاد، پرستار بخش «آی سی یو- کووید 19بیمارستان قائم(عج)» مشهد هم می‌گوید: بیشتر بیمارانی که با تشخیص کووید 19 به این بخش منتقل می‌شوند، بیمارانی بسیار بدحال و نیازمند رسیدگی بیشتری هستند، بنابراین باید کادر درمان در شیفت کاری با لباس‌های محافظتی که از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است و گرمای زیادی تولید می‌کند – در واقع داخل این پوشش محافظتی آب‌پز می‌شویم - کار کنند که این مسئله دشواری‌های کار را چند برابر می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: کمبود امکانات یکی دیگر از مشکلاتی است که کادر درمان در این شرایط دشوار با آن مواجه‌اند. به عنوان نمونه دستکش یکی از تجهیزات اولیه و ضروری برای کادر درمان به‌ویژه پرستاران است، اما متأسفانه به دلیل کمبودهای موجود، کادر درمان بدون استفاده از دستکش کار می‌کنند، حالا در این شرایط دشوار همراهان بیماران نیز انتظار دارند ماسک و دستکش به آن‌ها بدهیم و هرچه برای آن‌ها توضیح می‌دهیم ما خودمان هم نداریم متوجه نمی‌شوند.

شاد می‌افزاید: سختی کار پرستاری در شرایط فعلی محدودیت‌های زیادی برای ارتباط با فرزندانمان ایجاد کرده است به طوری که بیشتر پرستاران مدت‌هاست فرزندان خود را در آغوش نگرفته‌اند و برای رسیدگی به آموزش و نظارت بر عملکرد تحصیلی آن‌ها زمان زیادی ندارند، با این حال بعضی از مردم هنوز مسئله را جدی نمی‌گیرند و در کمال تعجب از ما می‌پرسند واقعاً کرونا جدی است و یا اینکه واقعاً این آمار مرگ و میر به دلیل کروناست؟!

این پرستار می‌گوید: چند روز پیش برای گرفتن کارنامه فرزندم به مدرسه رفته بودم، اما متأسفانه بیشتر اولیا بدون ماسک و رعایت فاصله اجتماعی در مدرسه رفت و آمد می‌کردند و معتقد بودند کرونا نمی‌گیرند، غافل از اینکه ممکن است این بیماری را به عزیزانشان منتقل کنند. مدتی پیش خانم سالمندی در بخش ما بستری بود که از ابتدای اسفند سال گذشته از منزل خارج نشده بود اما به دلیل اینکه فرزندانش مسائل بهداشتی را رعایت نمی‌کردند و به منزل وی رفت و آمد داشتند، ایشان مبتلا و متأسفانه فوت شد. هنوز صدای این بیمار در گوشم است که می‌گفت من همه مسائل را رعایت کردم اما چون فرزندانم رعایت نمی‌کردند مبتلا شدم و از این بابت بسیار ناراحت بود.

«شاد» دورهمی‌های شب یلدا را یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خود و همکارانش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: همه نگرانی ما این است که اگر مردم از برگزاری و حضور در میهمانی‌های فامیلی خودداری نکنند و نسبت به پروتکل‌های بهداشتی بی توجه

باشند، پس از یلدا دوباره با پیک شدید بیماری و افزایش آمار مرگ و میر روبه‌رو می‌شویم. باور کنید ما از فوت بیماران ناراحت و دلشکسته‌ایم و دیگر تحمل دیدن مرگ این همه بیمار را نداریم.

اگر مردم رعایت نکنند...

مهدی فروغیان، عضو هیئت علمی گروه طب اورژانس و مسئول اورژانس کوهسنگی بیمارستان قائم(عج) هم می‌گوید: در 10 ماه گذشته ورودی بیماران به بیمارستان‌ها با هر زمان دیگری غیرقابل مقایسه است و با توجه به اینکه بیماران کرونایی علاوه بر موضوع درمان نیازمند مراقبت‌های روحی و روانی مضاعف هستند خدمات پرستاری در این مدت در مقایسه با سایر اعضای کادر درمان بسیار پررنگ‌تر است و مسئولیت آن‌ها را افزایش داده، چرا که اکنون علاوه بر کار پرستاری از بیمار، نقش حمایتی نیز دارند و در این شرایط دشوار فشار کاری آن‌ها چند برابر شده است، به طوری که تا کنون بیشتر پرستارانی که در بخش‌های کرونایی خدمت‌رسانی می‌کنند مبتلا شده‌اند.

دکتر فروغیان ادامه می‌دهد: کادر درمان به‌ویژه پرستاران باوجود همه مشکلات کاری با نگرانی‌های دیگری از جمله انتقال بیماری به خانواده خود، دوری از فرزندان و ناتوانی در انجام وظایف خانوادگی مواجه‌اند که به دلیل خستگی‌های کار، بر فشارهای روحی آن‌ها  می‌افزاید. امیدواریم مردم با درک درستی که از بیماری و سختی کار کادر درمان دارند بیش از پیش رعایت کنند تا قدری از فشار کاری کم شود.وی اضافه می‌کند: اکنون با محدودیت‌هایی که طی سه هفته گذشته اعمال شده کمی ورودی‌های بیمارستان‌ها کاهش یافته است، اما می‌ترسیم اگر مردم رعایت نکنند پس از شب یلدا دوباره با پیک شدید بیماری روبه‌رو شویم.

حقوق می‌گیرید که به بیماران خدمت کنید

امید رفیعی، یکی دیگر از پرستاران اورژانس کوهسنگی بیمارستان قائم(عج) می‌گوید: بزرگ‌ترین دغدغه و مشکل کادر درمان به‌ویژه نیروی پرستاری بی‌توجهی مردم به سلامت خود و رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی است. زیرا کادر درمان خدمت‌رسانی به بیماران را وظیفه خود می‌دانند و نجات جان بیماران را باوجود همه سختی‌هایی که دارد با جان و دل می‌پذیرند، اما سختی کار ما در مواجهه با بیماران کرونایی این است که در برخی مواقع هیچ تلاشی برای نجات جان بیمار به نتیجه نمی‌رسد و هر روز شاهد فوت بیماران متعددی هستیم.

وی ادامه می‌دهد: برخی از همراهان بیماران با ما همکاری می‌کنند و از آن‌ها سپاسگزاریم، اما متأسفانه در برخی مواقع بعضی از همراهان بیماران نه تنها همکاری نمی‌کنند و حتی در این محیط آلوده نسبت به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بی توجه‌اند بلکه با عصبانیت و پرخاشگری با کادر درمان رفتار می‌کنند و می‌گویند شما حقوق می‌گیرید و وظیفه دارید به بیماران خدمت کنید. درحالی که می‌دانیم وظیفه ما خدمت به بیماران است و با جان و دل این وظیفه را انجام می‌دهیم، اما باور کنید در این شرایط دشوار خیلی بیشتر از وظیفه و توانمان کار می‌کنیم و تنها انتظارمان از شما رعایت پروتکل‌های بهداشتی و همکاری با کادر درمان است.رفیعی که همسرش نیز پرستار است ادامه می‌دهد: ما فرزندی 1.5 ساله داریم که از ابتدای کرونا دو ماه او را ندیدیم و پس از آن نیز هنوز نتوانسته‌ایم با خیال آسوده او را در آغوش بگیریم و نوازش کنیم و در کنار سایر نگرانی‌ها، نگران رشد عاطفی فرزندمان هستیم، اما وقتی می‌بینیم مردم رعایت نمی‌کنند و حاضر نیستند به خاطر سلامت خود دست از میهمانی‌ها و سفرهای خود بردارند بسیار دلگیر می‌شویم.