قدس آنلاین-گروه استان ها: از هنگامی‌که کرونا بر شهرهای ایران سایه انداخته و کاروکاسبی بسیاری از مشاغل را راکد کرده است بسیاری از روستائیان با بازگشت به روستاها حالا شغلی به‌جز قاچاق چوب، تهیه زغال با بلوط‌های زاگرس و همچنین کشاورزی برایشان نمانده و لذا این موضوع بیش از گذشته بر داغ زاگرس افزوده است.
آن‌هایی که نان و معیشت خود را در همین طبیعت تاکنون جست‌وجو کرده‌اند درختان و جنگل‌ها را به آتش می‌کشند تا درختانش را به زغال تبدیل کنند و آن‌وقت بقای این درختان هزارساله را برای تزئین قلیان شهرنشینان و یا تهیه جوجه‌کباب به بهای ناچیزی به فروش برسانند.
سوخت‌وساز روستائیان
استفاده بیش‌ازاندازه جنگل نشینان از چوب درختان بلوط برای تولید انرژی و تولید زغال بلوط این روزها تبدیل به یکی از عوامل اصلی تخریب جنگل‌های بلوط چهارمحال و بختیاری شده است.
در میان جنگل‌های این استان روستاهای کوچک بسیاری وجود دارد که جنگل نشینان به علت سخت گذر بودن محل روستایشان، امکان داشتن گاز طبیعی را ندارند و به‌راحتی نمی‌توان به این روستاها گازرسانی کرد؛ بیشتر این مردم از درختان جنگل برای مصارف خود مانند آشپزی، گرم کردن آب و استحمام و... استفاده می‌کنند.
تغییر شگردهای قاچاق
مردادماه امسال بود که محمدی مقدم مدیرکل سابق منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری گفت: به دلیل تدابیر شدید حفاظتی در چهارمحال و بختیاری محیط استان برای تولیدکنندگان غیرمجاز زغال ناامن شده و به همین دلیل شگردهای خود را تغییر داده‌اند.
وی افزود: قبلاً با خودروهای سنگین مانند کامیون یا وانت زغال و چوب حمل می‌کردند، اما الآن برای مخفی ماندن از دید مأموران با خودروهای سواری یا خودروهای یخچال دار حمل مواد غذایی، قاچاق می‌کنند.
مرگ دسته‌جمعی
حال پس‌ازاین همه مصیبت شنیدن خشکیدگی توده‌ای پنج هزار هکتار از جنگل‌های بلوط چهارمحال و بختیاری بیش از گذشته بر دغدغه دوستداران محیط‌زیست افزوده است.
امینی رئیس اداره جنگل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری می‌گوید: خشکیدگی جنگل‌های بلوط در زاگرس از اواخر دهه ۸۰ به‌صورت تک پایه‌ای شروع‌شده؛ اما اکنون به شکل توده‌ای جنگل‌های استان را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است.
وی ابراز می‌کند: علت خشکیدگی مشخص نیست؛ اما عوامل انسانی و اقلیمی این امر را تشدید می‌کند.
بنا بر گفته کارشناسان ایجاد مزارع کشاورزی در زمین‌های پایین‌دست جنگل‌ها را یکی دیگر از عوامل تخریب جنگل‌های این استان است که بسیاری از روستائیان این زمین را برای پیوست به اراضی خود خشک می‌کنند.
این موضوع موجب شده تا زراعت در زمین‌های پایین‌دست منتهی به جنگل‌های زاگرسی بلوط، منجر به ناتوانی درختان جنگلی در رشد بیشتر و همچنین جلوگیری از به ثمر رسیدن دانه‌های گیاهی شود موضوعی که می‌توان آن را در جنگل‌های چند پایه‌ای بلوط در شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری مشاهده کرد.
دست‌خالی محیط بانان
اما در میان این‌همه مصیبت وقتی می‌شنویم دست محیط بانان خالی است و تعداد آن‌ها برای حفاظت تناسبی با جنگل‌های استان دارد بیش از همیشه نگران می‌شنویم.
مدیرکل سابق منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری پیش از این با بیان اینکه تنها ۹۰ نفر جنگلبان حفاظت از عرصه‌های جنگلی استان را بر عهده‌دارند در این راستا اظهار کرد: بر اساس میانگین جهانی ۲ هزار هکتار جنگل یک نفر جنگلبان باید وجود داشته باشد ولی ما در این استان به‌طور تقریبی به ازای هر ۱۰ هزار هکتار یک نفر قرقبان داریم که البته بعضی جاها مساحت زیرپوشش یک قرقبان بیش از این میزان است.
علی محمدی مقدم با اشاره به اینکه همه این نیروها به‌صورت شرکتی مشغول به کار هستند بیان کرد: نیروهای ما بازنشسته شدند و هیچ نیرویی جایگزین آن‌ها نشدند.
وی افزود: این موضوع یکی از ضعف‌های دولت است چراکه طبق قانون امور استخدامی کشور در مشاغل خدماتی به ازای هر سه نفر بازنشسته باید یک نفر جایگزین شود و برای مشاغل حاکمیتی مانند جنگلبانی باید به ازای هر یک نفر بازنشسته یک نفر استخدام شود ولی متأسفانه این قانون در کشور اجرانشده است و جایگزینی برای این موضوع به سرانجام نرسید.
نظر شما