به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، مستند «هجده هزار پا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی شامحمدی محصول مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است و با مشارکت مؤسسه روایت فتح تولید شده است.

«هجده هزار پا» روایتگر زنده نگاه داشتن امید در روزهای تاریک محاصره است و داستان «احمد شیخ ۲۴ ساله را بیان می کند که بعد از ۲ سال زندگی در شرایط بسیار سخت موفق می‌شود همراه با نیمی از افراد خانواده از محاصره شهرش «فوعه» در سوریه خارج شود. حال او بیرون از محاصره تلاش می‌کند که به نیم دیگر افراد خانواده و مردم شهرش آب و غذا برساند و ...»

این فیلم، منتخب بخش مسابقه ملی مستندهای بلند و جایزه شهید آوینی چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» است و در بخش ملی موفق شد نامزد بخش‌های مختلفی اعم از بهترین کارگردانی فیلم‌ مستند بلند، بهترین موسیقی و بهترین فیلم شود و رتبه دوم بهترین فیلم از نگاه مخاطب را تاکنون به خود اختصاص داده است.

امروز چهارشنبه برای آخرین بار در سایت هاشور بخش خانه جشنواره اکران می‌شود.

در ادامه گفت‌وگوی ما با کارگردان و تهیه کننده این اثر را می خوانید.

شامحمدی درباره ایده شکل گیری ساخت این مستند عنوان کرد: داستان این مستند واقعی است و مطلقاً هیچ دخل و تصرفی در آن صورت نگرفته است. ماجرا از سال ۹۶ آغاز شد و آن زمان امکانی به وجود آمد که بتوانم در سوریه حضور داشته باشم و از پیش می‌دانستم که دو شهر شیعه‌نشین در استان ادلب در محاصره بودند و من اخباری درباره آن شنیده بودم و می‌دانستم که از طریق بارریزی هوایی حیات دارند و غذا، سوخت، دارو و ... را با هواپیما برای آنها می‌فرستند.

وی در ادامه افزود: استان ادلب سال‌هاست در اختیار جبهه النصره است و پیش از آن هم داعش آنجا حضور داشت و این سوال همواره ذهن من را درگیر کرده بود که مردم این دو شهر در محاصره چه می‌کنند و چطور روزگار خود را می‌گذرانند. این موضوع باعث شد که وقتی به سوریه رسیدم این سوژه را پیگیری کنم و متوجه شدم بارریزی هوایی داستان بسیار پیچیده و بسیار شنیدنی دارد.

شامحمدی تاکید کرد: حالا باید یک نخ تسبیح برای روایت قصه آنها پیدا می‌کردیم که با یکی از اهالی این اتفاق افتاد و احمد شیخ را انتخاب کردیم و به بهانه قصه زندگی احمد شیخ، داستان فوعه را می‌شنویم و همزمان در جریان موضوع بارریزی‌های هوایی هم قرار می‌گیریم.

وی ادامه داد: این مستند یک کار بسیار پیچیده، عجیب و هیجان انگیز بود. مردم این دو شهر پنج سال در محاصره بودند و در این بین گاهی پیش می‌آمد که تعدادی از آنها با تبادل اسرا از شهر بیرون بیایند. کسانی که از محاصره بیرون می‌آمدند و از کودکی در این شرایط بودند به طور مثال قبل از ۷ یا ۹ سالگی‌اشان را به خاطر نمی‌آوردند و همه آنها پوکی استخوان داشتند و حتی نمی‌دانستند پرتقال چیست و در عمرشان شکلات ندیده بودند و این بسیار اتفاق عجیبی در عصر حاضر است.

وی با اشاره به این که در ساخت این مستند از منایع آرشیوی هم استفاده کرده، گفت: در این کار از آرشیو هم استفاده شده و کار خاصی که انجام شد این بود که به جز این که خودمان تصاویر هوایی موقع بارریزی‌ها و چه در سوریه بین مردمی که بیرون از محاصره هستند را می‌گرفتیم، توانستیم یک فیلمبردار داخل محاصره پیدا کنیم که از راه دور به گروه ما ملحق شد و تصاویری که نیاز داشتیم را برای ما ضبط و ارسال می‌کرد که البته آن هم در شرایط بسیار سختی اتفاق می‌افتاد و با اینترنت ضعیف ساعت‌ها طول می‌کشید تا ثانیه‌ها و دقایقی تصویر به دست ما برسد.

شامحمدی در بخش دیگری از سخنان خود درباره اهمیت پژوهش در تولید مستند اظهار کرد: مسئله پژوهش در فیلم مستند بسیار مهم است. زمانی که پژوهش یک کار ضعیف یا دم دستی باشد و یا این که پژوهش کامل و جامع و دقیقی انجام نشده باشد روی کلیت فیلم، کیفیت آن و فکت‌های تاریخی تاثیر دارد.

وی گفت: مسئله مهم‌تر این است که در این شرایط عادی‌ترین مخاطب می‌تواند باگ‌هایی را از واقعیت فیلم دربیاورد که کیفیت مستند بودنش را از دست می‌دهد و مهم‌ترین بخشی که در پیش تولید وجود دارد تاکید بر کیفیت بالایی است که باید برای بخش پژوهش قائل شد. این پژوهش باید دقیق و براساس درامی که قرار است به آن پرداخت شود شکل گیرد تا همه جزییات ثبت شده و در اختیار کارگردان و طراح فیلم قرار گیرد.

به گفته شامحمدی، ویژگی‌های شاخص مستند « هجده هزار پا» به عنوان اثری که در چندین بخش نامزد دریافت جایزه از این دوره جشنواره سینماحقیقت شده این است که، هرکسی که این مستند را می‌دید با اولین چیزی که مواجه می‌شد و به آن اشاره می‌کرد این بود که مشخص است چقدر برای این مستند وقت گذاشته شده است. متن‌های دقیق و اطلاع رسانی درست و به موقع، آرشیوهایی که برای پیدا کردنش بسیار زحمت کشیده شده و هرآن چیزی که ما درباره آن در این اثر حرف می‌زنیم آرشیو واقعی‌اش وجود دارد و فرم ساختاری، مونتاژ و روایت درست و خوب و .. از جمله مولفه‌هایی است که برایش وقت گذاشته شده که در نهایت اثر به کیفیت قابل دفاعی برسد. پس از آن هم مسائل فنی مطرح است که ما در تولید این فیلم کارهایی انجام دادیم که عموماً در ساخت مستند مرسوم و معمول نیست.

وی ادامه داد: فارغ از اینکه این فیلم چقدر بودجه دارد فقط به این فکر می‌کردم که کار را درست انجام بدهم و حتی هزینه‌های کار از بودجه آن بیشتر شد. در پیش تولید مرسوم نیست که هزینه زیادی انجام شود که فقط آرم‌های آرشیوها را حذف کنیم، یا این که برای آن اصلاح رنگ و نور حرفه ای انجام شود و یا محمد روح الامین لوگو و پوستر را طراحی کند، افشین عزیزی موسیقی بسازد، حسین قورچیان صداگذاری کند و ... همه این مسائل حرفه‌ای دست به دست هم داد و کیفیتی را  به وجود آورد که نتیجه‌اش این فیلم است و به نظر من قابل دفاع است.

وی در پایان درباره شیوه جدید برپایی جشنواره «سینماحقیقت» به صورت آنلاین و تجربه‌اش از این رویداد گفت: سینماحقیقت با همان پاتوق همیشگی‌اش در چارسو و نمایش فیلم‌ها در سالن زنده است. اگر حتی بحث نمایش استاندارد روی پرده را هم کنار بگذاریم سینماحقیقت با پاتوقش تعریف می‌شود اما امسال ناگزیر بوده که موقتاً آن را تعطیل کند و جشنواره به صورت آنلاین برگزار شود.

شامحمدی یادآور شد: نمایش با کیفیت پایین، اندازه قاب کوچک با صدای ضعیف قابل مقایسه با نمایش کیفیت خوب در سالن نیست، اما برپایی آنلاین باعث شده که بسیاری از مخاطبان در شهرستان‌ها هم فیلم‌ها را ببینند که در حالت معمولی هیچ کدام از آنها در شهرستان ها امکان دیدن فیلم‌های سینماحقیقت را نداشتند اما با توجه به آنلاین شدن جشنواره توانسته‌اند مخاطب بسیاری از این فیلم‌ها باشند.

وی در ادامه تاکید کرد: البته انتظار می‌رفت اطلاع رسانی در حدی باشد که تعداد مخاطبان یک فیلم چندین برابر شود اما این میزان آنقدر زیاد نبود.

این کارگردان درباره بازخورد مخاطبان از تماشای مستند «هجده هزار پا» گفت: بازخوردی که با آن مواجه شدم فوق العاده بود و تماس‌های زیادی دریافت کردم و در فضای مجازی هم نسبت به این تماشای این فیلم بسیار توصیه شده بود که برای خودم هم باعث تعجب  بود که چطور یک پسر ۱۶ ساله در بندر گناوه این مستند را دیده و تماشای آن را به دیگر پیشنهاد می‌کند.

شامحمدی در پایان گفت: ما چهار سال از وقتمان را برای ساخت این مستند گذاشتیم، برای این که روایتی از سوریه را بدهیم که فارغ از نگاه سیاسی باشد، ماندگار شود و هیچ خط کشی سیاسی و جناحی در آن وجود نداشته باشد و خوشبختانه از طرف مردم این جواب را گرفتیم که قشرهای مختلف که ممکن است به لحاظ اعتقادات سیاسی از یکدیگر خیلی فاصله داشته باشند از تماشای فیلم بسیار لذت بردند و این نخستین باری بود که من درباره فیلمی که پایه و اساس سیاسی دارد این را حس کردم و برای من یک موفقیت بزرگ است.  

انتهای پیام/