یکی از خالقان آثار هنری و به ویژه معرق‌های چشمنواز حرم، زنده‌یاد حبیب‌الله بنّای رضوی است؛ معرق‌کار، معمار و خادم آستان‌قدس رضوی که در سال ۱۲۵۵ خورشیدی، در شهر کاشان دیده به جهان گشود. از استاد حبیب‌الله، آثاری زیبا، چه در قالب ایجاد و چه در قالب مرمت، در حرم رضوی باقی است که نمونه‌ای از آن‌ها را می‌توان در گلدان معرق پایه‌های ایوان ساعت در صحن انقلاب مشاهده کرد. هنر در خاندان استاد حبیب‌الله موروثی بود. اصولاً کاشان شهری هنرپرور است و در آن، هنرمند قدر می‌بیند و بر صدر می‌نشیند. کافی است در زمره نام کاشانی‌های هنرمند، چشممان به اسم کمال‌الملک بیفتد تا بفهمیم که هنر در کاشان چه گوهرهای درخشانی را به اسلام و ایران تقدیم کرده است.
ورود به مشهد در ۱۶ سالگی
میرزا حبیب‌الله هنر معرق‌کاری را از پدرش فرا گرفت و در ۱۶ سالگی، به هوای زیارت و خدمت در حرم رضوی، به مشهد آمد. به دلیل کم سن و سالی، در ابتدای کار او را برای کار در حرم استخدام نمی‌کردند؛ این بود که با کلی زحمت و تلاش، توانست به عنوان کارگر، کار موقتی را در اماکن متبرکه دست و پا کند. مدتی پس از شروع به فعالیت بود که همه فهمیدند این نوجوان کاشانی چه در چنته دارد و از هر انگشت او، هنری می‌بارد. به این ترتیب، استاد حبیب‌الله به عنوان معرق‌کار به خدمت آستان قدس رضوی درآمد و کارهایی کرد، کارستان. او که تا پیش از اجباری شدن نام‌خانوادگی، به نام استاد حبیب‌الله کاشانی معروف بود، به پاس خدماتش در آستان قدس رضوی، نام‌خانوادگی «بنّای رضوی» را برگزید. استاد حبیب‌الله تا هنگام درگذشت در سال ۱۳۵۵ خورشیدی و در سن حدود ۱۰۰ سالگی، حدود ۸۵ سال را به خدمت در روضه منوره رضوی پرداخت. مهم‌ترین آثار معرق‌کاری وی را می‌توان در صحن‌های آزادی و انقلاب مشاهده کرد. پیکر این خادم حرم مطهر امام رضا(ع)، پس از تشییع در ۱۵ مهر سال ۱۳۵۵، در ضلع شمالی صحن انقلاب، روبه‌روی پنجره فولاد به خاک سپرده شد.
نظر شما