سیزدهمین جایزه ادبی جلال‌آل‌احمد  در تاریخ  دوشنبه ۱۵ دی ماه به دلیل شیوع گسترده بیماری کرونا در قالب برنامه «شب روایت» از سری برنامه‌های شب‌های هنر شبکه چهار که به کتاب و کتاب‌خوانی اختصاص دارد، به صورت بسیار محدود برگزار شد. واگیری بیماری کرونا در عمل موجب شد تا شیوه برگزاری مراسم اختتامیه تغییر کند.  در این ارتباط برخی منتقدان ماجرای صرف هزینه‌ها را پیش کشیده‌اند تا شاید روزنه‌ای برای حاشیه‌سازی ایجاد شود. در چنین اوضاع و احوالی اگر دست‌اندرکاران  جشنواره مراسمی را طبق سال‌های گذشته به راه می‌انداختند باز هم مورد هجمه قرار می‌گرفتند که چرا در این ایام مراسم برگزار می‌شود.بی‌شک برپایی مراسم در یک شبکه تلویزیونی به مراتب بهتر از برگزاری آنلاین در شبکه‌های مجازی بود که مشخص نبود بیننده دارد یا خیر. در این مراسم محسن جوادی؛ معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرتضی اراضی‌جلالی؛ دبیر اجرایی و ابراهیم حسن‌بیگی؛ دبیر علمی جایزه جلال‌آل‌احمد، حاضران این برنامه بودند. گمان می‌رود سیزدهمین جایزه جلال با نقش‌آفرینی دبیر اجرایی؛ مرتضی اراضی‌جلالی و دبیرعلمی؛ ابراهیم حسن‌بیگی، روند طبیعی و قانونی خود را به خوبی طی کرده است و در بخش‌های مختلف داوری هیچ گونه اما و اگر و شائبه‌ای به وجود نیامده است. تنها در بخش ویژه این جشنواره ادبی  که به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع‌مقدس برگزار شد، پرسش‌ها و انتقادهایی مطرح است. پژوهش و نقد ادبی تأثیر بسیار زیادی در روند شکل‌گیری ادبیات دفاع‌مقدس دارد که متأسفانه و در کمال ناباوری نادیده انگاشته شده ‌است. توجه به این مسئله ضروری است که در هر جشنواره‌ای به هر حال حواشی ایجاد می‌شود و نمی‌توان توقع داشت یک جایزه بی‌نقص و عاری از اشتباه باشد. در نهایت در بخش‌های اصلی جایزه جلال هیچ نقص ماجرایی وجود ندارد، خاصه در بخش«نقد ادبی» که اینجانب مستقیماً در روند داوری آن حضور داشته‌ام. در بخش نقد ادبی، هیئت داوران متشکل از حمیدرضا شعیری، محمدرضا سنگری و کامران پارسی‌نژاد، به داوری ۷۶ عنوان کتاب ارسالی به دبیرخانه، اقدام ورزیدند. قابل ذکر است؛ در میان آثار ارسال شده، داوران به آثار قابل تعمق و ارزشمند بسیاری  برخورد کردند. این نشان می‌دهد با وجود  تمام مشکلات و مصائبی که درباره خلق آثار نقد و پژوهش در ایران وجود دارد و دستگاه‌های دولتی این وادی را مورد لطف و عنایت خود قرار نداده و نمی‌دهند، آثار شاخص و ارزشمندی تولید شده است. در تمام دنیا به نقش محوری و تأثیرگذار پژوهش و نقد به عنوان جریان تأثیرگذار اشراف دارند. متأسفانه در ایران هیچ حرکتی در راستای حمایت و ارزش‌گذاری در این حوزه نشده است. روند داوری انتخاب پنج نامزد کار بسیار سختی بود، چون آثار ارزشمند خلق شده بی‌شمار بودند و انتخاب نامزدها با برگزاری جلسات عدیده‌ای صورت گرفت. در نهایت، اسطوره‌کاوی عشق در فرهنگ ایرانی نوشته بهمن نامورمطلق (انتشارات سخن‌)؛  تاریخ بدن در ادبیات نوشته سیدمهدی زرقانی (با همکاری: زهرا آقابابایی خوزانی، امید ایزانلو، فاطمه جهانپور، حمید خادمی، محسن شرفایی و فرزانه فرخ‌فر)، (انتشارات سخن)؛ حماسه مسیب‌نامه به تصحیح و تحقیق میلاد جعفرپور(انتشارات دکتر محمود افشار با همکاری انتشارات سخن)؛  روایت‌شناسی درام نوشته پرستو محبی ( نشر جام زرین) و فلسفه داستان نوشته احمد شاکری (پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی) به عنوان نامزدهای جایزه شناخته شده‌اند. در نهایت کتاب کم‌نقص و ارزشمند«تاریخ بدن در ادبیات» به قلم سیدمهدی زرقانی (با همکاری: زهرا آقابابایی خوزانی، امید ایزانلو، فاطمه جهانپور، حمیدخادمی، محسن شرفایی و فرزانه فرخ‌فر) از نشر سخن شایسته تقدیر شناخته شد. بدیع بودن موضوع، انسجام در ساختار، رعایت  اصول و قوانین نگارش نقد، داشتن ارجاع‌های دقیق و مهم...از جمله ویژگی‌هایی است که موجب شد این اثر  شایسته تقدیر شناخته بشود. نکته قابل تعمق،  حضور تعدادی پژوهشگر و منتقد در خلق این اثر است. متأسفانه روحیه جمع‌گرایی در این حوزه کمتر دیده‌ می‌شود‍ و هر منتقدی ترجیح می‌دهد منفرد عمل کند، در حالی که در دنیای ادبیات در غرب  رسم بر این است که کارهای پژوهشی گروهی انجام شود.