قدس آنلاین: امیر عابدزاده در گفت و گو با برنامه استودیو فوتبال فدراسیون، درباره نقش الگویی خود در فوتبال ایران عنوان کرد: من خودم خیلی انگیزه می‌گیرم، وقتی می‌توانم الهام بخش فرد دیگری باشد و وقتی به من در این مورد پیام می‌دهند، دلگرمی زیاد می‌گیرم.

وی درباره رفتارش در اردوهای تیم ملی گفت: من سعی می‌کنم بیرون از زمین فوتبال با همه راحت باشم و با همه بگوبخند داشته باشم. به موقع اما در زمین تمرین جدیت را دارم.

عابدزاده درباره اینکه الگویش در زندگی حرفه‌ای چه کسی بوده اظهار داشت: وقتی الان به سختی‌های مسیر بر می‌گردم، متوجه می‌شوم، تمام آن لذت بوده است. من از مسیرم همواره لذت برده‌ام و اگر به موفقیتی رسیده‌ام، به این دلیل است که سعی می‌کنم از هر روزم لذت ببرم. هر روز دوست دارم به تجربیاتم استفاده کنم. نمی‌توانم بگویم که باید سختی کشید و به موفقیت رسید. کسی زورم نکرده که تمرین اضافه کنم ولی این کار را می‌کنم. در مورد الگو هم پدرم همیشه الگویم بوده است. یکی از دلایل اصلی ام برای موفقیت این است که پدرم و خانواده ام را خوشحال کنم. البته سعی می‌کنم از دروازه‌بان‌های دیگر و منابع مختلف برای بهتر شدن استفاده کنم. سعی می‌کنم از همه یاد بگیرم. البته اول باید به خودشناسی رسید و بدانیم چه می‌خواهیم. در مجموع الگوی اصلی‌ام پدرم بوده و خواهد بود.

او درباره خنده‌های احمدرضا عابدزاده گفت: خنده‌های پدرم از ته قلب و وجودش بود و هنوز آن خنده‌ها یادم است. هنوز خنده‌هایش به من انرژی می‌دهد. داستان‌های زندگی پدرم و سخت کوشی‌اش اینقدر از طرف دیگران برایم تعریف شده که دیگر وارد ضمیر ناخودآگاهم شده است. اعتماد به مهارت‌های خودش را می‌بینم در وجود خودم. اینکه مثل رباط بود. او روزی ۴، ۵ ساعت تمرین می‌کند که راحت نیست. بله این چیزها را از پدرم یاد می‌گیرم. الان هم در مورد نکات دروازه بانی صحبت می‌کنیم.

عابدزاده درباره رویا و هدف نهایی اش در فوتبال توضیح داد: همیشه گفته‌ام دوست دارم در تیم بزرگ باشم. همیشه گفته‌ام که رئال مادرید. الان در تمام اوقات در حال یادگیری هستم. انسان باید مراحل تکاملی را طی کند و الان می‌فهمم مقصدی وجود ندارد و مسیر مهم است. الان من از تک تک بازی‌هایی که انجام می‌دهیم و می‌بریم، لذت می‌برم. می‌خواهم این حس را هر روز تکرار کنم تا به مقصدی که می‌خواهم برسم. شک ندارم خدا به من کمک خواهد کرد.

دروازه بان ملی پوش ایرانی درباره حضورش در فوتبال انگلیس گفت: من در تاتنهام اصول حرفه‌ای‌گری را شناختم. وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، حس می‌کنم تجربیاتش باعث شد به فوتبال اروپا برگردم. من آن مقطع به دلیل نداشتن ویزا و پاسپورت نتوانستم در انگلیس بمانم ولی الان شرایط بازی در انگلیس فراهم است. به نظرم باید هدف مشخص باشد و در مسیر حتی اگر شکست خوردید هم تسلیم نشوید.

وی درباره اهمیت یادگیری زبان انگلیسی در پیشرفت عنوان کرد: ما سال گذشته یک بازیکن ژاپنی داشتیم که خیلی خوب بود ولی نمی‌توانست خوب صحبت کند. وقتی نمی‌توانی ارتباط بگیری، کارت سخت می‌شود. البته کسانی هم هستند که نگذاشته‌اند خوب صحبت نکردن، باعث عدم پیشرفتشان شود. نمی‌توان گفت حتماً باید باشد ولی اگر زبان انگلیسی را خوب بلد باشی، کارت خیلی راحت تر می‌شود. من خودم زبان یاد گرفتن را دوست دارم و علاوه بر انگلیسی، پرتغالی هم صحبت می‌کنم. مثلاً علیرضا جهانبخش هم هلندی را یاد گرفت و انگلیسی را هم بلد بود. به هر حال باید تلاش کرد و همینطور نمی‌شود.

عابدزاده درباره حضور بازیکنان ایرانی دیگر در پرتغال گفت: من و علی علیپور شرایط خوبی در تیم داریم. علی یکی دو هفته‌ای مصدوم بود که خدا را شکر برگشته و بازی خیلی خوبی هم کرد. وقتی آمد خوب تیم حریف را پِرس کردیم و گل زدیم. من هم شرایط خیلی خوبی دارم. مهدی (طارمی) هم که عالی بوده است و کار را به قول معروف در پورتو گرفته است. شهریار (مغانلو) را مستقیم با او صحبت نکردم ولی با سرمربی آنها که ۲ سال در ماریتیمو بود حرف زده‌ام. شهریار همان بحث زبان را دارد و در حال یادگیری است. او هم خدا را شکر گل زد و خدا را شکر همه بازیکنان تیم ملی خوب هستند و من واقعاً به آنها افتخار می‌کنم.

عابدزاده درباره شرایط تیم ملی گفت: خب نتایج همه چیز را نشان می‌دهد. ما دو بازی خیلی خوب داشتیم. تیم شرایط خوبی دارد و همه با هم رفیق هستند و همه همدیگر را در یک سطح می‌بینند؛ چه قدیمی‌ها و چه جدیدترها. آقای اسکوچیچ انرژی جدیدی را به تیم وارد کرد. دو نتیجه خوب کسب کردیم و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد.

وی درباره تناسب شدت تمرینات با سبک زندگی بود و او در واکنش به این سال عنوان کرد: خواب، تغذیه و تمرین یک مثلث است که اگر هر کدام شدت بیشتر یا کمتری داشته باشند، تعادل به هم می‌ریزد و نتیجه مورد نیاز را نمی‌گیرید. بنابراین همه اینها باید تعادل داشته باشد. باز برمی گردیم به موضوع خودشناسی. باید هر کسی بدن خودش را بشناسد. هر بدنی شرایط متفاوتی دارد. مثلاً آیا من به عنوان امیر عابدزاده می‌توانم پس از تمرین تیمی، تمرین انفرادی کنم یا نه؟ اینها به خودشناسی برمی گردد. مثلاً من عادت به هشت ساعت خواب دارم. اگر به این ساعت خواب نرسیده باشم، خیلی فشار نمی آورم و سعی می‌کنم بعد از استراحت کافی با تمرین فردی جبران کنم.

عابدزاده درباره تغذیه با اشاره به اینکه مدتی گیاه خوار بوده است، افزود: من سعی می‌کنم همه چیز را تجربه کنم. چیزهای جدید یاد بگیرم و به خاطر همین ۸، ۹ ماه گیاه خوار شدم. هم به خاطر عملکردی که بدن دارد و التهاب را پایین می‌آورد و هم به خاطر حمایت از حیوانات. این کار را کردم. سعی می‌کنم همیشه چیزهای متفاوتی را تجربه کنم. وقتی چیزی را می‌خواهید، خدا شما را در مسیرش قرار می‌دهد. من با یک متخصص تغذیه آشنا شدم که متخصص تغذیه «جوکوویچ» است و جالب اینکه ایرانی است. او توصیه‌هایی به من داشته که در حال انجام آنها هستم و منتظرم ببینم چه می‌شود. در مجموع باید بین سه موضوعی که در موردش صحبت کردیم، تعادل وجود داشته باشد.

امیر عابدزاده درباره نزدیک ترین دوستش در اردوی تیم ملی و غیب شدن غذاهای روی میز (شیطنت سامان قدوس) پرسیده شد. دروازه بان ماریتیمو با خنده حرف‌هایش را از سر گرفت و گفت: الان که گفتید در اردو غذاها یک مرتبه از روی میز غیب می‌شد، منظورتان این بود که من پرخوری می‌کنم (با خنده) … ولی خب شما هم می‌دانید که دوست صمیمی من سامان بوده است. در مجموع اما همه بچه‌های تیم ملی گل هستند و از همین جا به آنها سلام می‌کنم.

دروازه بان تیم ملی سپس در واکنش به این سوال که آخرین کتابی که خوانده چه بوده، بیان کرد: کتابی در مورد ذهنیت مایکل جردن بوده. الان هم کتابی در مورد تجسم کردن (تصویرسازی) می‌خوانم. کتاب آسانی است و توصیه می‌کنم بخوانید.

وی در ادامه درباره اهمیت تصویرسازی ذهنی برای بازیکنان پرداخت و افزود: من خودم بازی با پورتو پنالتی «الکس تلس» را گرفتم. در طول هفته تصویرسازی می‌کردم. نمی دانم چرا؟ یک جورهایی به من الهام شده بود. تلس هم قبل از اینکه به منچستر برود، پنالتی زن اول تیمش بود. وقتی پنالتی شد، خنده ام گرفت. چون اصلاً هم نبود. داور برای آنها گرفت. خنده ام گرفت و گفتم چه با حال؛ قرار است پنالتی تلس را بگیرم. البته باید حسی که پس از موفقیت دارید را تجسم کنید. من این کار را کرده بودم. وقتی در بازی پنالتی شد، با خودم گفتم که این کار را کردم و دیده‌ام و چیز خاصی نیست. ولی گاهی هم شده که تجسم سازی کرده‌ام ولی به اندازه کافی قوی نبوده و موفق نشده‌ام.

عابدزاده درباره اینکه از پدرش خبر دارد یا نه گفت: من هم دلم برایش تنگ شده است؛ خیلی وقت است که ندیدمش. به امید خدا در اردوی فرودین ماه می‌نشینیم و یک قهوه می زنیم و گپ می زنیم.

انتهای پیام/