به گزارش قدس آنلاین، نشست پرسش و پاسخ فیلم «خط فرضی» ساخته فرنوش صمدی با حضور کارگردان، سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، آزیتا حاجیان، امیر رضا رنجبران، آیرین جاهد (بازیگر)، میثم مولایی (تدوین‌گر)، سارا خالدی (طراح لباس)، سیامک کاری‌نژاد (طراح صحنه) و با اجرای محمود گبرلو بعد از ظهر امروز، شنبه ۱۸ بهمن ماه در مرکز همایش‌های برج میلاد شد.

فرنوش صمدی در ابتدا از اینکه اولین فیلم بلندش را در ایران و کنار هم‌زبانانش دیده، ابراز خوشحالی کرد.

پژمان جمشیدی، نیز درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان را تسلیت گفت و افزود: ابتلای من به کرونا شایعه بود و خدا را شاکرم که در سلامت کامل به سر می‌برم. گاهی فکر می‌کنم که خوابم و منتظرم از رویا بیدار شوم و ببینم همه چیز خوب است و به روال سابق بازگشته‌ایم.

آیلین جاهد، بازیگر  خردسال فیلم «خط فرضی» با ابراز خوشحالی از حضور در فیلم فرنوش صمدی گفت: قرار گرفتن کنار بازیگران این اثر سینمایی برای من افتخار بزرگی بود و امیدوارم که باز هم بتوانم با ایشان همکاری داشته باشم.

صمدی این فیلم را اولین اپیزود از سه گانه‌ای دانست که قصد دارد درباره دروغ بسازد و افزود: دروغ، پنهان‌کاری، عذاب وجدان و مکافاتی که انسان از دروغ دچارش می‌شود، از مضامینی هستند که قصد داشتم در این فیلم مطرح کنم. طرح فیلمنامه بعدی‌ام نیز درباره مردی‌ست که دروغ گفته اما بازهم با محوریت زنان است.

صمدی درباره داوری نشدن اثر خود در بخش کارگردانی گفت: من آدم بسیار خوش‌بینی هستم. در آیین‌نامه جشنواره نوشته شده بود کسانی که فیلم‌هایشان در جشنواره‌های خارجی حضور داشته در جشنواره فیلم فجر، به این دلیل که در حق باقی آثار اجحاف نشود، نمی‌توانند دراین رویداد شرکت کنند. این قانون جدید با رأی دبیر جشنواره پایه‌گذاری شد که فیلم‌ها حضور یافته در جشنواره‌های خارجی امکان حضور در جشنواره فجر را داشته باشند اما در دو بخش «بهترین کارگردانی» و «بهترین فیلم» داوری نشوند.

صمدی با اشاره به اینکه محوریت اصلی تمام آثار کوتاهش ناخواسته زنان و دروغ بوده است، افزود: مهم‌ترین بخشی که از فیلم‌های کوتاهم برای ساخت «خط فرضی» وام گرفتم همین محتوا و به تصویر کشیدن درام واقعی بود.

او در ادامه به این واقعیت اشاره کرد که فیلم کوتاه و بلند، دو دنیای خیلی متفاوت از یکدیگر هستند.
کارگردان «خط فرضی» گفت: متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا من خیلی نتوانستم با مخاطبانم برخورد رودررو داشته باشم. اما در اینستاگرام دیدم که مردم به نکاتی در فیلم دقت می‌کردند که حتی خود من شاید به آن‌ها توجه نکرده بودم.

صمدی درباره حضور «خط فرضی» در جشنواره «فیلم تورنتو» توضیح داد: این قانون برای این جشنواره وجود دارد که فیلمساز می‌تواند فیلمش را به صورت «راف‌کات» بفرستد. این اتفاق رایجی است که در همه جای دنیا رخ می‌دهد.

او درباره انتقادها به فیلمش گفت: هر کسی مجاز است که فیلم را نقد کند و اگر در وب‌سایت‌های خارجی که اثر را نقد کرده‌اند جست‌وجو کنید، می‌بینید حدود بیست منتقد بنام، برای این فیلم نقد نوشته‌اند.

صمدی در پاسخ به این سئوال که آیا می‌توان زندگی را با کسی که دروغ گفته است، ادامه داد گفت: این قصه برمبنای یک داستان واقعی است که برای یکی از دوستان من رخ داده است و من آن ماجرا را دراماتیزه کردم.

این کارگردان تصریح کرد: حرف من این بود که آدم‌ها بیشتر با یکدیگر صحبت کنند و این موضوع درباره همه مردم است. هرچه گفت‌وگو بیشتر شود، دروغ‌ها کمتر خواهد شد.

او قصه‌اش را جهانشمول عنوان کرد و افزود: من دوست ندارم چیزی را ایرانیزه کنم و به دنبال این هستم که تمام مردم جهان حرف من را بفهمند.

صمدی گفت: دروغ‌های فیلم ربطی به پایان‌بندی ندارد. پایان فیلم‌ها معمولا معضلات بزرگی هستند؛ اما برای من پایان «خط فرضی» به این شکل بود و پایان دیگری برایش متصور نبودم. در اپیزود بعدی نیز قصه سارا و حامد را تمام شده خواهید دید و من آن‌جا به آینده قصه اشاره می‌کنم.

جمشیدی درباره انتخاب این نقش گفت: من با نقش کمدی وارد عرصه سینما شدم و حضورم در نقش‌های جدی شاید برای مخاطب پذیرفته نباشد. به همین دلیل سعی کردم در نقش‌های جدی ولو کوچک حضور داشته باشم و دوست دارم کاراکترهایی را که فکر می‌کنم توانایی اجرایشان را دارم بازی کنم.

در ادامه حاجیان گفت: من در سنی هستم که نمی‌توانم در آثار سینمایی نقش محوری داشته باشم، برای همین ممکن است خیلی از نقش‌هایی که دوست ندارم را بپذیرم. به دنبال فیلم‌هایی هستم که حرفی برای گفتن داشته باشند.

جمشیدی در پاسخ به انتقاد یک خبرنگار که او را به «تلاش برای دیده شدن به هر قیمتی» متهم کرد، گفت: من نمی‌خواهم جواب این خبرنگار را بدهم. اما آنقدر که شما فکر می‌کنید دیده شدن برای من مهم نیست. 

او به نقد مثبتی که در یکی از رسانه‌ها درباره بازی‌اش در «شیشلیک» منتشر شده بود اشاره کرد و گفت: در این مطلب از بازی من تعریف شده بود ولی خبر بعدی درباره فوت علی انصاریان بود و... برای همین می‌خواهم بگویم که زندگی برای من آنقدر ارزشمند نیست که صرفا برای دیده شدن کار کنم و کار کردن من به این دلیل است که سرگرم باشم.