قدس آنلاین-گروه استان ها: شهرستان تاکستان به مرکزیت شهری به همین نام در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی قزوین و در محور ترانزیتی قزوین –همدان و قزوین –زنجان واقع شده است.
مردم تاکستان در چنین روزی با بستن راه ها و مسیرهای ارتباطی از تردد یک تیپ نظامی رژیم پهلوی که از همدان قصد رفتن به تهران و برخورد با مبارزان انقلابی را داشت، جلوگیری کردند.
این حرکت خودجوش، ایثارگرانه و انقلابی را باید برگ زرینی در کارنامه پرافتخار مردم این خطه از استان قزوین و همچنین تاریخ انقلاب اسلامی دانست و به همین دلیل این روز به عنوان روز تاکستان نام گذاری شده است.
اگر این حرکت مردمی صورت نمی گرفت و یگان های نظامی خود را به تهران می رساندند، سرنوشت انقلاب مشخص نبود.
هفتم دی ماه ۵۷ نگینی درخشان
۴۲ سال است که یاد و خاطره کشتار وحشیانه خبرنگار، دانش آموزان و مردم قزوین در دی سال ۵۷ ، در اذهان مردم این شهر نقش بسته و رنگ فراموشی به خود نمی گیرد.
همزمان با اوج گیری مبارزه با رژیم پهلوی در شهرهای کشور، مأموران ساواک، ژاندارمری و ارتش بی محابا به مقابله با مردم و کشتار بی رحمانه آنان برخاستند و ماه های پایانی منجر به پیروزی انقلاب اسلامی، تظاهرات جدید در هر شهری، مصادف با مراسم یادبود شهدای شهر دیگری برگزار می شد.
ریشه این رخداد به واقعه ۱۷ شهریور و کشتار مردم در میدان ژاله تهران برمی گشت که با فشار شاه و با مصوبه دولت وقت، در ۱۱ شهر کشور از جمله قزوین حکومت نظامی و منع عبور و مرور اعلام شد و مردم انقلابی نیز با خون خود به این فشارها، واکنش نشان دادند.
شهادت خبرنگار روزنامه اطلاعات در قزوین
با شروع زمزمه‌های انقلاب اسلامی از سال ۱۳۴۱ مردم قزوین نیز نقش پررنگی در تاریخ مبارزات انقلابی ایفا کردند. با این حال اوج درگیری‌های مردم قزوین به ششم تا یازدهم دی‌ماه سال ۵۷ برمی گردد. در این روزها، دژخیمان رژیم پهلوی، خوی استبدادی خود را به مردم قزوین نشان دادند و تعداد زیادی از مردم این شهر را به شهادت رساندند.
بر اساس اسناد ساواک، بستن شیرهای نفت بر روی مردم قزوین در سرمای زمستان سال ۵۷ یکی از دلایل عمده تظاهرات گسترده مردم محسوب می شود تا جایی که نعمت‌الله معتمدی، فرماندار نظامی قزوین خطاب به ریاست ستاد ارتش در اعلامیه شماره ۱۳ فرمانداری نظامی درباره این شهر می نویسد: «اخلالگران چپ و افراطیون سیاه و سایر شبکه های زیرزمینی همه مشکلات را به دولت شاهنشاهی تغییر جهت میدهند و مکرر درجه داران لشگر ۱۶ تهدید شده اند که یا باید شیرهای نفت را باز کنند و یا خانه های آنها منهدم خواهد شد.»
همچنین در نامه پنج بندی از قزوین به زنجان درباره وضعیت بازار و شهر به این نکته اشاره شده است که «کلیه بازار و مغازه خیابان ها تعطیل بوده، ضمناً به علت کمبود شدید نفت در منطقه، نارضایتی و نگرانی قابل توجهی با در نظر گرفتن در پیش بودن زمستان در بین توده مردم احساس می شود.»
آن روزها قزوین به یک شهر جنگ زده درآمده بود و سخت گیری نظامیان به اوج خود رسیده بود، به طوری که در کمتر شهری از کشور چنین وضعیتی به وجود آمد و همین موضوع باعث همدردی مردم سایر شهرها با اهالی قزوین شد. در اسناد ساواک آمده است که «گفته می شود که در شهرستان های دیگر شایع است که قزوین توسط نظامیان از بین رفته و غذا برای اهالی نیست و به همین سبب ساعت ۱۴ روز جاری دو کامیون مواد غذایی وارد قزوین گردید.»
اسناد ساواک نشان می دهد که در دی ماه سال ۱۳۵۷ اوضاع قزوین کاملاً بحرانی بوده و خیابان ها و میادین شهر حالت کاملاً جنگی به خود گرفته است و اصطلاحاً «شهر به یک پارچه آتش مبدل» شده بود. تعداد شهدا و زخمی ها در این ماه افزایش یافت و فقط در روز ۱۳۵۷/۱۰/۰۲ سه نفر به شهادت رسیدند.
روزنامه اطلاعات نیز همان روزها نوشت: «ششم دی ماه، هزاران نفر از مردم قزوین در خیابان ها به تظاهرات پرداختند. در جریان این تظاهرات چند مغازه در آتش سوخت و سه نفر کشته و دو نفر مجروح شدند.
محمدحسین محمودیان ۲۱ ساله که از چند ماه پیش همکاری خود را با روزنامه اطلاعات آغاز کرده بود روز چهارشنبه ششم دی ماه در حالی که همراه دو پسر عمویش دوربین عکاسی خود را در دست گرفته بود و قصد داشت از جریان وقایع و تظاهرات آن روز قزوین برای روزنامه اطلاعات عکس بگیرد، مورد اصابت گلوله قرار گرفت. دو پسر عموی او نیز هدف گلوله مأموران فرمانداری نظامی قرار گرفتند و شهید شدند.»
در این روز غم بار، پنج تن از جوانان قزوینی به نام‌های «عباس بالو»، «ناصر کاکوند»، ابوالفضل و احمد محمودیان ( دو برادر )و محمدحسین محمودیان پسر عموی ابوالفضل و احمد به شهادت رسیدند.
شهید محمدحسین محمودیان شهید خبرنگار قزوین است. وی که خبرنگار روزنامه اطلاعات بود، در هنگام عکاسی از تظاهرات مردمی این شهر در روز ششم دی ماه در خیابان طالقانی قزوین بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.
در راهپیمایی هفتم دی ماه ۵۷ تعدادی از دانش آموزان مدرسه بابک واقع در خیابان پادگان قزوین، تصمیم گرفتند که همراه با سایر قشرهای مردم برای تشییع پنج تن از شهدای ششم دی ماه شهر قزوین به مقصد امام زاده حسین(ع) با شعار مرگ بر شاه، حضوری فعال داشته باشند.
گذشته از تیراندازی مستقیم به مردم انقلابی در حوالی خیابان سپه ( شهدای فعلی ) یکی از درجه داران ارتش که با خودرو نظامی به سمت پادگان لشگر ۱۶ زرهی در حرکت بود به ناگاه و به قصد ترساندن مردمی که در صف نفت ایستاده بودند، به سوی آنان حرکت کرد و در حرکات مارپیچ ۹ دانش آموز را زیر گرفت که با این حمله وحشیانه، چهار دانش آموز به نام های «زهرا کلانتری یکتا»، «افسر عباسی شهرکی»، «حمید اعرابی» و «امیر اَره ساز» شهید و پنج دانش آموز دیگر نیز به شدت مجروح و به بیمارستان اعزام شدند.
دانش آموزان شهید واقعه هفتم دی، از سوی جمعیت زیادی از مردم شهر قزوین تشییع و در حیاط امام زاده حسین(ع) به خاک سپرده شدند.
نظر شما