اوایل ژانویه ۲۰۲۱، دولت کره شمالی در هشتمین کنگره حزب کارگر برای برنامه‌ریزی سیاسی کشور، ایالات متحده را به عنوان دشمن اصلی خود قلمداد کرد و طی آن، کیم جونگ اون اعلام کرد کشورش زور را با شدت و خوبی را با مهربانی پاسخ خواهد داد.پیام این اقدامات به واشنگتن، آمادگی کره شمالی در بازدارندگی از طریق توسعه سلاح هسته‌ای علیه اقدامات خصمانه این کشور است. رهبران کره‌شمالی خواهان آن هستند که کشورشان به عنوان یک قدرت هسته‌ای شناخته شده و تحریم‌های اقتصادی به طور کامل برچیده شود. اما پس از آنکه دولت دونالد ترامپ جمهوری‌خواه نتوانست از طریق مذاکرات مستقیم با کیم جونگ اون به مصالحه دست یابد، اکنون نوبت به بایدن دموکرات رسیده تا شانس خود را امتحان کند. گفته شده پیونگ یانگ بیشتر تمایل داشته دولت ترامپ مجدد به قدرت برسد. حزب جمهوری‌خواه حساسیت کمتری روی مسائل حقوق بشری و همچنین شخص ترامپ علاقه زیادی به خودنمایی با حل یکی از مهم‌ترین معضلات پیش روی آمریکا یعنی کره شمالی داشته است. از نظر مقامات پیونگ یانگ، این موارد محرک‌های خوبی در راه حصول توافق به حساب می‌آمدند. اما حزب دموکرات که به سخت‌گیری و استفاده از مسائل حقوق بشری معروف است، روی کاغذ امکان توافق را سخت‌تر می‌نماید. بنا بر نظر برخی اندیشکده‌های آمریکایی، دولت بایدن باید به طور محرمانه به ایجاد ارتباطات از طریق کانال‌های بلندپایه با رهبری کره شمالی مبادرت ورزد و از آن در شرایط بحرانی استفاده کند. او باید دوباره از در همان «اعلامیه سنگاپور سال ۲۰۱۸» که به واسطه ترامپ ایجاد شد، وارد شده و طالب صلح و عادی‌سازی رابطه کشورش با پیونگ یانگ باشد. دونالد ترامپ به مقامات کره شمالی قول داده بود از برگزاری رزمایش‌های مشترک و تحریک‌آمیز در نزدیکی شبه جزیره کره جلوگیری کند. خبری که کشورهای منطقه از جمله ژاپن و کره جنوبی را نگران کرد. اما احتمال می‌رود بایدن به احیای رزمایش‌های نظامی و استفاده از سیاست چماق تمایل بیشتری نشان دهد. مقامات آمریکایی بر آن خواهند بود تا جای ممکن و به طور تدریجی، از راه مذاکره، تهدیدات مشترک و تنش‌های نظامی را کمتر کرده و قدم به قدم تهدید هسته‌ای کره شمالی را هم کاهش دهند. حتی پیشنهاد شده توافقی هسته‌ای تقریباً مشابه آنچه با دولت ایران به امضا رسید، روی میز رئیس جمهور جدید ایالات متحده قرار گیرد. تدبیر دیگر دولت بایدن برای کنترل کره شمالی، می‌تواند مذاکره با مقامات پکن باشد. شاید بازگرداندن امتیازات از دست رفته چین در دولت ترامپ و همچنین رفع برخی تحریم‌ها بتواند موجب اقناع و کوتاه آمدن پکن در برخی مواضع خود در حمایت از کره شمالی شده و ایالات متحده از راه اعمال شدیدتر تحریم‌های اقتصادی، اهرم فشار قوی‌تری در برابر پیونگ یانگ داشته باشد. به طور کلی به نظر می‌رسد تا زمانی که امکان اعتمادسازی میان دو طرف وجود نداشته باشد، مذاکرات برای حل مسئله شبه جزیره کره راه به جایی نخواهد برد.