قدس آنلاین: حجت الاسلام مرتضی ادیب یزدی گفت: مرحوم آیت الله حسینی زابلی یک روحانی انقلابی، متعهد، ولایتمدار و به شدت اخلاق مدار بود به گونه ای که اگر کسی با وی حشر و نشر پیدا می کرد، شیفته اخلاق، زهد، تقوا و زبان بلیغ وی می شد.

وی افزود: مرحوم زابلی چه در سخنرانی ها و چه در صحبت های کوتاه خود همواره دفاع فوق العاده از ولایت فقیه و رهبر معظم انقلاب داشت. یعنی در جلسه یا نشست یک ساعته یا محاوره یک دقیقه ای با همه وجود از رهبر انقلاب دفاع می کرد و نکاتی را از رهبر برمی شمرد.

ادیب یزدی ادامه داد: زابلی متوجه نعمت بزرگ ولایت بود و می دانست نعمتی که علاوه بر نظم بخشیدن به امور دنیوی و ظاهری، امور آخرتی انسان را نیز تامین می کند. چون مصداق بارز حاکم عدل است و در روایتی آمده است هر کسی در روزگار حاکم عدل باشد و به او گرایش داشته باشد خدا از گناهان او می گذرد و به برکت حاکم عدل او را مورد بخشش قرار می دهد.

وی افزود: از خصوصیات زابلی نفوذ کلام وی بود و در مقابل جریان هایی که به روح انسان عارض می شد، ساکت نبود. یعنی متوجه معایب مخاطب و همنشینانش می شد و راهکار برای رفع آن نگرانی ها و تردیدها می داد. لذا کسانی که به وی نزدیک بودند بعد از مدتی تغییری در رفتار و افکار خود متوجه می شدند که به سمت کمال و سازندگی و ایمان عمیق تر بود.

ادیب یزدی تاکید کرد: اگر پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) به مجالست با علما و نشست و برخاست با آنان دعوت می کردند، مقصود پیامبر و علی این بود که بر اثر این مجالست ها تاثیر واقع شود. یعنی مخاطبان علما تحت تاثیر آن عالم قرار بگیرند و زابلی مصداق بارز این موضوع بود.

وی اضافه کرد: پدر وی از علمای بسیار والامقام بود که همنیشین آیت الله آقا سیدجمال الدین گلپایگانی بود که از مشاهیر عرفا و از علمای نورانی قرن گذشته و از عجایب روزگار بود. پدر مرحوم زابلی با سید جمال بسیار مانوس بود و حقایق معنوی را کرده بود لذا وی در دامان چنین پدری معارف را آموخت و مدتی در نجف پای درس بزرگانی همچون آیت الله خویی خاتم الفقهاء و المجتهدین می رفت و بسیاری از مباحث فقه را فرا گرفته بود.

ادیب یزدی از مرحوم زابلی به عنوان یکی از خوبان روزگار و نمونه های ماندگار یا کرد و گفت: درس اخلاق وی و عمق نگاه وی از نکاتی بود که خدا به وی عطا کرده بود و من در وادی خطابه و منبر از ۲۸ سال پیش با وی آشنا شدم.

وی افزود: البته مرحوم زابلی در میان هیئتی ها که گوهرشناس هستند، مطرح بود و برخی تلاش داشتند تا از وی بهره ببرند ولی زابلی اهل شهرت نبود و به خاطر روحیه زهد و تقوا که از پدر خود فراگرفته بود، به دنبال گوشه نشینی بود ولی این گوشه نشینی هرگز وی را از درخشندگی و جذابیت غافل نکرد و می توان گفت جمع اضداد بود.

آیت الله سیدمحمدحسین حسینی زابلی استاد اخلاق و از شاگردان امام خمینی (ره) جمعه شب اول اسفندماه به دلیل عارضه قلبی در جوار رحمت الهی آرام گرفت. وی از وعاظ برجسته تهران بود، در ۲۰ سالگی در شهر قم به کسوت روحانیت در آمد. زابلی در نجف و از اساتیدی همچون امام خمینی (ره)، آیت الله سید ابوالقاسم خویی (ره)، آیت الله سید علی سیستانی، آیت‌الله سید رضا بهاءالدینی، آیت‌الله شیخ حسن علی نجابت و آیت‌الله حسین فاطمی توشه برگرفت.

انتهای پیام/