به گزارش قدس آنلاین،به باب الجواد(ع) که می‌رسیم گام‌هایمان را آرام برمی‌داریم و اذن دخول می‌خوانیم. می‌خواهیم گره‌گشای عالمیان، عمیق‌تر نگاهمان کند، زیرا که امروز روز مراد است. زائران و مجاوران هر کدام با شاخه گل‌هایی در دست، برای تبریک و شادباش به محضر امام رضا(ع) وارد حرم می‌شوند.

نگاهشان را به گنبد طلا می‌اندازند و هر یک در دل حاجتی را مطرح می‌کنند و یاد می‌کنند تمام مریضان را، تمام درگذشتگانی که امروز در جمع‌شان نیستند، اما پایشان که به حرم می‌رسد نام‌شان در ذهن‌ها حک می‌شود.

 قرار ما باب الجواد(ع)

به محض ورود به صحن می‌ایستند و اذن دخول می‌خوانند. همان ابتدای ورود مداحی که چند ورق کاغذ در دست دارد با صوت زیبایش دل‌ها را روانه کاظمین و آن دو گنبد طلایش می‌کند؛ و اشک‌هایی که به عنوان صله تقدیم محضرش می‌شود و دل‌هایی که از جوار بارگاه هشتمین خورشید طوس به ضریح گره گشایش در کاظمین گره می‌خورد.

بعد از سلام و اذن دخول راهی می‌شوند به سمت رواق دارالهدایه. اجتماعی از زنان و مردانی که صاحب این صحن‌وسرا خریدار دل‌های شکسته‌شان شده است.

اشک شوق و آرامشی که در چهره‌هاست، وصف ناشدنی است. یکی بغضش می‌ترکد و اشک‌هایش جاری می‌شود و دیگری زیارت‌نامه را روبه‌رویش باز کرده و خط‌به‌خط می‌خواند. دیگری ۲ رکعت نماز حاجت برای همه حاجت‌مندان می‌خواند و آن یکی روی زمین نشسته و زانوها را بغل کرده و به آیینه‌های نقره‌ای خیره شده است.

هرکس به‌گونه‌ای با امام‌رضا(ع) خلوت کرده است و حرف‌های دلش را می‌گوید، این کار هر روزشان است. ماه رجب که می‌شود هر روز صبح بعد از اقامه نماز، راهی حرم می‌شوند.

آقا نورمحمد نظری، روحانی و امام جماعت مسجد منتظر(عج) محله طبرسی امام‌رضا(ع)، مردی میان سال که پای تمام نمازهای صبح حرم بوده است، می‌گوید: در ماه رجب هر روز بعد از اقامه نماز صبح در مسجد، پای پیاده از انتهای بلوار طبرسی دسته جمعی و با سایر نمازگزاران مساجد به زیارت می‌آییم. بسم الله می‌گوئیم و راهی می‌شویم. خدا را شکر هیچ روزی تا امروز از این قافله جا نماندم.

او می‌افزاید: ماه رجب ارزش و شرافت بسیار بالایی دارد و این شرافت و ارزش به این دلیل است که این ماه یکی از ماه‌های حرام و البته یکی از ماه‌های زیارتی حضرت رضا(ع) است. از زمانی که این حرکت رقم خورد فقط با نیت احیا کردن زیارت امام رضا(ع) در ماه رجب این کاروان شکل گرفت تا همگانی شود و همه نمازگزاران در این مسیر همراه ما شوند. ۱۸ سال است که کار ما شده همین. ما چشم به گنبد می‌دوزیم و او عنایت می‌کند.

بیتی را که آقا نورمحمد می‌خواند، می‌شناسم. مطلع شعری است از شهریار مُلک سخن

تا تو نگاه می‌کنی کار من آه کردن است‌/ ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

مبارک‌ترین مولود

«این تنها راهی است که افتادن در مسیرش خسته‌ات نمی‌کند بلکه شوقی است که لحظه به لحظه در حال لبریز شدن است.»

این را آقای نظری می‌گوید و ادامه می‌دهد: خدا را شکر این طرح برکات بسیاری داشته است. چه مریض‌ها که شفا نگرفته‌اند و چه حاجت‌مندانی که به مراد دل نرسیده‌اند. این‌ها همه از لطف و عنایت اوست.

سرما و خستگی و نفس نفس زدن بشت ماسک‌های چند لایه روی هیچکدام‌شان تاثیری ندارد. آن‌قدر دل‌هایشان در این صحن‌وسرا قُرص و محکم شده که این موضوع به چشم نمی‌آید. همسایگان امام رضا(ع) فقط می‌خواهند هر روز یک دل سیر زیارت کنند. از پیرمرد ۸۰ ساله که با عصا همراهی‌شان می‌کند تا نوجوان ۱۰- ۱۲ ساله.

 آقای نظری روحانی و مدیر این گروه تاکید می‌کند: این دعا و تربیت صحیح مادرهاست. کم پیدا می‌شود جوانی که نماز صبح همت کند و بیدار شود و بعد ۲-۳ کیلومتر مسیر را پیاده بپیماید. این جوانان آماده‌اند تا حاجت‌های خود را در روز میلاد امام جواد(ع) بگیرند و این بسیار ارزشمند است که دل‌های جوانان نیز بند دل میوه دل امام رضا(ع) است. آدم به امید زنده است و چه امیدی بهتر از اهل بیت (ع).

دل‌هایی که هر روز بی‌قرارتر می‌شوند

خانم دهقان، ماسک به صورت زده و دستکش در دست دارد. چادر را روی صورتش انداخته و همان‌طور که زیارت‌نامه می‌خواند می‌گوید: من همیشه هفته‌ای یک یا دو بار برای زیارت به حرم می‌آیم، اما حقیقتا زیارت صبح زود حال دیگری دارد. با اینکه همسایه امام رضایم، اما هربار که صحن‌وسرا را در قاب تلویزیون می‌بینم، دلم برای حرم تنگ می‌شود. خوبی مجاورت با امام رضا(ع) همین است، هر موقع اراده کنی خود را داخل حرم می‌بینی. قربان امام‌رضا(ع) که پناه همه است.

او ادامه می‌دهد: اصالتا سبزواری‌ام و ۲۰ سالی می‌شود که مقیم مشهد هستم. ۱۰ سال است که همراه کاروان صبح‌های ماه رجب هر روز به حرم می‌آیم. کرونا که آمد و درهای حرم بسته شد، خیلی دلم گرفت. کار ما شده بود روی پشت بام رفتن و از راه دور به آقا سلام دادن. اما خداروشکر اکنون به لطف امام رضا(ع) شرایط کمی بهتر شده و خوشحالم که می‌توانیم دوباره به زیارت بیاییم.

حاج آقا پناهی با آن کلاه مشکی دست باف و شکل دوست‌داشتنی‌اش که به قول خودش ۷۰ سال اولش را رد کرده و وارد جوانی شده، دست بر روی سینه گذاشته و سلام آخر را می‌دهد. از حال‌وهوای زیارتش که می‌پرسم با لهجه غلیظ مشهدی می‌گوید: «عالیوم، عالی. بهتر ازی نِمره»

همان‌طور که تسبیح را در دست می‌چرخاند، می‌گوید: «از صبح که آمدوم اینجی در پوست خودم نُموگونجم. انگار سری اوّله که میام زیارت.»

حال خوش همسایگان امام رضا(ع)

بعد از مدیحه سرایی و قرائت زیارت امین الله نوبت به سخنران می‌شود. حجت الاسلام مهدی شریعتی تبار چه زیبا حق مطلب را ادا می‌کند. می‌گوید: امام رضا (ع) حدیثی درباره ولادت امام جواد (ع) دارند که فرمودند: «این فرزندم مولودی است که در شیعیان ما مولودی به این برکت به دنیا نیامده است». یعنی ایشان را به عنوان با برکت‌ترین مولود جهان برای شیعیان معرفی کردند و سعی کردن به بعد بخشندگی و جود و سخاوت امام اشاره کنند.

خوشبختانه نکات بهداشتی که آستان قدس رضوی پیش‌بینی کرده است، از همان ابتدای ورود زائران به رواق، لحاظ می‌شود. زائران زیارت‌نامه اختصاصی دریافت می‌کنند. هر ۲ نفر بر روی یک فرش و با فاصله می‌نشینند و مهرها نیز بسته‌بندی شده است. هر چه هست تلاش این خادمان است تا زائران و مجاورانی که از راه دور و یا از مجاورت امام رضا(ع) به زیارت مشرف می‌شود با حفظ بهداشت و با آرامش به زیارت بپردازد. هر چند که اینجا دارالشفای عالم آل محمد(ع) است و باید با طیب خاطر داخل شد که امام رضا(ع) طبیب الأطباست.

منبع: آستان نیوز

انتهای پیام/