به گزارش قدس آنلاین، حجت‌الاسلام و المسلمین سیدابراهیم حسینی‌لواسانی با اشاره به فضیلت ماه رجب،  اظهار کرد: ماه رجب افضل ماه‌های هجری قمری است و حتی ماه مبارک رمضان نیز به فضیلت آن نمی‌رسد. به گونه‌ای که ماه مبارک رمضان دارای فضیلتی است که خداوند سفره‌اش را به روی همه می‌گشاید، اما ماه رجب سفره‌ای است تا خواص از آن بهره ببرند. ماه رجب با میلاد امام محمد باقر(ع)، امام هادی(ع) و امام جواد(ع) شروع می‌شود تا به سیزدهم رجب که میلاد امیرالمومنین(ع) است،  می‌رسد.

لواسانی در خصوص زندگی و امامت امام جواد(ع)، بیان کرد: امام رضا(ع) در کتاب بحارالانوار این‌چنین فرزند خود را توصیف می‌کند که «این مولودی است که در اسلام به وجود نیامده و متولد نشده که بزرگ‌تر از او در برکت و عظمت وجود داشته باشد». امام رضا(ع) به طور مکرر امامت امام جواد(ع) را بشارت داده بودند و اشاره کرده بودند که بعد از میلادش امام خواهد شد و ایشان در همان سال‌های ابتدای زندگی‌ -در سه سالگی- به مقام امامت رسیدند.

وی تصریح کرد: در روایتی آمده که رسول خدا(ص) به سبیکه -مادر امام جواد(ع) -  که از کنیزان ستم‌کشیده‌ای بودند و رنج‌های بسیاری را متحمل شده بودند اشاره کردند که ایشان به خاطر تحمل این رنج‌ها به مقام مادری آن حضرت رسیدند.

این کارشناس مذهبی با اشاره به این‌که «امام جواد(ع) رنج‌های بسیاری را پس از به شهادت رسیدن پدرشان تحمل کردند»، خاطرنشان کرد: شیعیان گرفتاری‌های بسیاری از جمله پس از پذیرش امامت امام جواد(ع) بعد از به شهادت رسیدن امام رضا(ع) داشتند. در آن زمان مأمون عباسی حتی اظهار تشیع و ابراز وفا به امام جواد(ع) کرد، زیرا او می‌دانست آن حضرت در محافل علمی و روحانی زمام امور مردم را در دست گرفته‌اند و اعجازگونه زنگ خطر را برای تمام ادیان و صاحبان فکر به صدا در آورده‌اند.  این موضوع شیعیان را وارد گرداب‌های دشواری می‌کرد که برایشان سخت‌تر از جهاد بود. مأمون یکبار پس از شهادت امام رضا(ع) حکومت خود را از مشهد به بغداد منتقل کرد، برای این‌که اولاً امام جواد(ع) در دسترس حکومت خودش قرار دهد و ثانیاً آن حضرت را در برابر دانشمندان به‌نام آن زمان خوار و ذلیل کند. مأمون هم‌چنین دختر خود را به همسری امام جواد(ع) درآورد، اما حضرت مطلقاً از دختر مأمون فرزندی نیاوردند و امام هادی(ع) از همسر دیگر ایشان به نام سمانه مغربیه به دنیا آمده‌اند.

وی اضافه کرد: امام جواد(ع) ۱۷ سال امامت کردند و در این دوران به تربیت شاگردان خصوصی و شیعیان به طور عمومی پرداختند. ایشان بیش از ۱۰ معجزه از خود نشان ندادند، زیرا می‌خواستند مردم از درون و باطن خود ایمان بیاورند و معتقد بودند معجزه مانند سدی در مقابل ایمان قلبی قد علم خواهد کرد.

منبع: ایسنا

انتهای خبر/