انیس نقاش اسطوره بزرگ مقاومت اسلامی و یکی از جنجالی ترین رهبران مقاومت اسلامی لبنان و فلسطین روز دوشنبه چهارم اسفند ماه بر اثر بیماری کرونا در بیمارستان "هشام سنان " سوریه در دمشق دار فانی را وداع گفت.

انیس نقاش در سال ۱۹۵۱ در بیروت متولد شد و در سن ۱۳ سالگی اولین تجربه مبارزاتی خود را در سال ۱۹۶۴با پیوستن به هسته‌های مقاومت فلسطین موسوم به "خلیه المقاصد" آغاز کرد.

زندگی انیس نقاش در دو بخش خلاصه می‌شود و هر دو بخش نیز با چالش‌هایی همراه بود.

بخش اول دوران جوانی انیس نقاش در مبارزه علیه رژیم صهیونیستی گذشت، تا جایی که همراه با برخی از مبارزان نسل اول فلسطین مانند "ودیع حداد"، "جرج حبش" و نیز "کارلوس" مبارز سر شناس ونزوئلایی در عملیات "وین" شرکت کرد.

این عملیات که در ۲۱ دسامبر ۱۹۷۵ انجام شد ورهبری آن را "کارلوس" مبارز نام‌آور بین‌المللی به عهده داشت به بزرگترین عملیات هواپیما ربایی تاریخ تبدیل شد.

این عملیات منجر به گروگان‌گیری شماری از وزرای عضو سازمان نفتی  اوپک از جمله  جمشید آموزگار وزیر دارائی وقت ایران شد که به عنوان نماینده ایران در اجلاس اوپک در وین شرکت کرده بود.

وی همچنین جزء مؤسسان جنبش فتح بود، هر چند بعدا به جبهه خلق برای آزادی فلسطین پیوست اما در نهایت به این نتیجه رسید که باید در کانون مبارزه علیه قدرت‌های استکباری الگوهای اسلامی مورد توجه قرار گیرد.

انیس نقاش در دوران مبارزات خود چه در لبنان و چه در حمله به شهرک‌های یهودی نشین در اراضی اشغالی و چه در جنگ داخلی لبنان حداقل ۴ بار به شدت مجروح شد اما بصورت معجزه‌آسائی از مرگ نجات یافت.

نقش او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به یک نقش محوری در لبنان و منطقه تبدیل شد تا جائی که در ایجاد حلقه اتصال بین ایران و رزمندگان فلسطینی نقش او کاملاً آشکار بود.

او در سال۱۹۸۰به صورتی داوطلبانه و با هدف تقابل با رهبران فراری ضد انقلاب که کانون حضور آنان در این کشور بود به پاریس عزیمت کرد.

او در سال ۱۹۸۰ تلاش کرد تا شاپور بختیار آخرین نخست وزیر رژیم ستمشاهی را که با تکیه بر امکانات غرب قصد سازماندهی جریان‌های ضد انقلاب را داشت، ترور کند اما این ترور نا کام ماند.

انیس نقاش در فرانسه دستگیر و به حبس ابد محکوم شد اما پس از ده سال با وساطت، ایران، سوریه، لبنان و لیبی مورد عفو فرانسوا میتران رئیس جمهوری وقت فرانسه قرار گرفت و از زندان آزاد شد.

از آن زمان زندگی انیس نقاش وارد مرحله جدیدی شد و برنامه ریزی راهبردی را برای تقویت محور مقاومت و تشکیل یک حلقه مبارزاتی از لبنان، سوریه و فلسطین آغاز کرد.

انیس نقاش از یک مبارز خستگی ناپذیر میدانی به یک نظریه پرداز سیاسی و رسانه‌ای تبدیل شد و در کنار محور مقاومت تجربه‌های میدانی و سیاسی خود را در اختیار رزمندگان فلسطینی و لبنانی قرار داد.

از سال ۱۹۹۲ انیس نقاش به عنوان یک متفکر و تحلیلگر رسانه‌های بین‌المللی به شدت از انقلاب اسلامی و محور مقاومت دفاع می‌کرد زیرا صادقانه معتقد بود که مبارزه با استعمارگران و رژیم صهیونیستی بدون محوریت ایران محکوم

به شکست خواهد بود.

او توانست ارتباط منسجمی با رهبران حماس، حزب الله، جهاد اسلامی، جنبش فتح و همچنین رهبران انتفاضه فلسطین بر قرار کند.

وی از رهگذر تشکیل مرکز پژوهش‌های راهبردی "امان " جهت‌گیری‌های سیاسی محور مقاومت را به لحاظ سیاسی و رسانه‌ای سازماندهی کرد و در بسیاری از برنامه‌های سیاسی شبکه‌های خارجی به دفاع از ایران و محور مقاومت می‌پرداخت.

با مرگ این مبارز لبنانی  که بیش از ۵۵ سال از عمر خود را صرف مبارزه با رژیم صهیونیستی کرده بود و بدون هیچگونه چشمداشتی از انقلاب اسلامی ایران خالصانه دفاع کرد، محور مقاومت یکی از تأثیرگذارترین نظریه پردازان خود را از دست داد.