چندی پیش مهندس عزت‌الله ضرغامی از جمله رئیسان سابق صداوسیما-رسانه ملی جمهوری اسلامی- در گفت‌وگویی ویدئویی که فضای مجازی را درنوردید، گفتند: «کیارستمی بابت پخش «طعم گیلاس» هیچ پولی از ما نگرفت.  اگر فیلم یکی از بچه‌حزب‌اللهی‌ها بود و ۱۰میلیون قیمت داشت تا ۵۰ میلیون نمی‌گرفت ول نمی‌کرد».

کیارستمی، هنرمند بزرگی بوده و هست، ولی «طعم گیلاس» فیلمی تلخ و سیاه و با موضوع خودکشی بود که مخاطب خارجی را در اولویت خود قرار داده بود. در سرتا سر فیلم کسی که در جمهوری اسلامی قصد خودکشی دارد در به در دنبال کسی است که پس از خودکشی او را خاک کند. امثال آقای ضرغامی اگر در جایگاه خود از سواد رسانه‌ای لازم و کافی برخوردار بودند و قدرت تحلیل گفتمان فیلم‌هایی چون طعم گیلاس را داشتند، بازی کیارسمتی را نمی‌خوردند. کیارستمی در صورتی که ارزش مادی فیلمش ۵۰ میلیون بود، اگر ۵۰ میلیارد هم می‌داد تا فیلم تلخ و سیاهش از صدا و سیما پخش شود، برنده بازی بود. آقای ضرغامی شک نکنید مرحوم کیارستمی با این کار کلاه‌گشادی بر سر شما به نمایندگی از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران گذاشته است. حتماً این ضرب‌المثل را شنیده‌اید که پنیر مجانی فقط در تله‌موش پیدا می‌شود.هر بذل و بخششی برای رضای خدا نیست و هرگز هیچ گربه‌ای به خاطر مرضات‌الله موش شکار نمی‌کند. صادقانه و صمیمانه به شما عرض می‌کنم که هرچند به قصد خیر و با نیت قربت دست به این شبه‌افشاگری زده‌اید ولی از آن رو که قاعده «اعتراف العقلا علی انفسهم جائز» در این مقام بر شما منطبق است، به راحتی مچ پوچ ساختار مدیریت رسانه‌ای خود را باز و در معرض قضاوت قرار داده‌اید. از آن طرف ناجوانمردانه به پاره‌ای دیگر از هنرمندان این آب و خاک تاخته‌اید و گرد وخاک وا بیت‌المالا به پا کرده‌اید. هر چند برای آقای کیارستمی که هنرمند باکیاستی بود این امکان دریغ شده است، اما شما فرصت بازگشت، توبه و جبران‌مافات، با عدم‌دخالت در عرصه‌هایی که عدم‌شایستگی‌تان در آن‌ها به اثبات رسیده است را دارید.

خدا رحمتش کند و مورد غفران خود قرارش دهد.