قدس آنلاین: محبت یک نیاز درونی است که از فطرت تمام انسان‌ها نشأت می‌گیرد. محبتی که سبب می‌شود خارها تبدیل به گل شده و باعث تسخیر دل دیگران و افزایش صمیمیت و دوستی بین افراد می‌شود. در این بین بعضی از افراد در زندگی هستند که هر کاری کنیم محبت‌ها و زحمت هایشان جبران نخواهد شد. این افراد تاثیرگذار والدین و معلمان هستند، به گونه‌ای که ما در هر مقام و جایگاهی که هستیم نباید از تکریم و احترام ایشان غافل شویم چنان‌که امیر بیان علی(ع) احترام این دو گروه را لازم دانسته و فرموده است: به احترام پدر و معلمت از جای برخیز هر چند فرمانروا باشی.

این حدیث ارزشمند به تکریم پدر اشاره داشته است اما با توجه به سایر احادیث که تاکید فراوانی به تکریم پدر و مادر با هم داشته، می‌توان گفت والدین هر دو از جایگاهی والا برخوردار هستند از همین رو امام علی(ع) احترام به والدین را به عنوان تکلیف دانسته و می فرمایند: بزرگترین و مهمترین تکلیف الهی نیکی به پدر و مادر است.

والدین و آموزگاران، معلمان جسم و روح ما هستند که اصلی‌ترین سرمایه خود، عمرشان را در جهت هدایت ما به‌کار می‌گیرند، پس سزاوار است در هر جایگاهی که هستیم از تکریم آنان غافل نشویم.

قدردان موهبت‌های الهی باشیم

پدر و مادر، بهترین موهبت‌های الهی هستند که هر چه قدر تلاش کنیم نمی‌توانیم محبت‌های آنان را جبران کنیم. واژه محبت در مقابل عظمت اینان کم می آورد. درست می‌گویند تا زمانی که خودمان پدر و مادر نشویم قدر آنان را نخواهیم دانست. پدر که هر چه بیشتر تلاش می‌کند تا بتواند آرامش بیشتری برای خانواده خود تامین کند و مادری که مثل شمع می‌سوزد تا اعضای خانواده در کنار هم خوشحال باشند. والدین از والاترین جایگاه‌ها برخوردارند، شاید به همین علت باشد که خداوند متعال در آیه 83 سوره بقره بعد از توحید و خداپرستی، احترام به والدین را آورده است و فرموده است: جز خدا را نپرستید، و به پدر و مادر خود نیکی کنید. حتی در صورت پیری و سالخوردگی هم حق کوچک ترین بی‌احترامی در حق آنان نداریم چنان‌که در آیه 23 سوره اسراء می‌فرماید: پروردگار تو مقرر کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر خود احسان کنید. اگر یکی از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگی رسیدند به آنها «اوف» مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنی شایسته بگوی. آنان جوانی، زیبایی، عمر خودشان را فدای ما کردند، پس سزاوار نیست در موقع ناتوانی آنان، دستشان را رها کنیم. نگاه ما به والدین اگر از روی محبت باشد جزو عبادات شمرده می‌شود همان‌گونه که پیامبر اکرم حضرت محمد(ص)فرمود: نگاه کردن فرزند به پدر و مادرش از روی محبت عبادت محسوب می‌شود. بنابراین با محبت کردن نسبت به والدین، قطره‌ای از محبت‌های آنان را جبران کنیم.

معلمان؛ ادامه دهنده راه انبیاء

 تعلیم و تربیت از مهم ترین کارها در جوامع مختلف است که در اولویت قرار دارد و این وظیفه مهم بر دوش معلمان دلسوزی است که از تمام توان خود در جهت آموزش و هدایت دانش آموزان بهره می‌برند. اولین معلمان تاریخ، پیامبران بوده‌اند که به هدایت نسل بشر پرداختند، از همین رو در عظمت این حرفه و قشر، امام خمینی(ره) فرمود: «معلمی شغل انبیا است.» ارزش کار معلمی چنان بالا است که امام صادق(ع) در تفسیر آیه 32 سوره مائده که گفته است هر فردی، کسی را زنده بدارد، چنان است که گویی تمام مردم را زنده داشته است؛ فرمود: «تأویل اعظم و مفهوم بزرگتر آیه این است که دیگری را دعوت به سوی راه حق یا باطل کند و او دعوتش را بپذیرد.» یعنی اگر کسی فردی را به سوی راه حق هدایت کند مانند این است که همه مردم را هدایت کرده است، پس می‌توان گفت منظور از زنده کردن انسان‌ها، هدایت آنان است. امام سجاد(ع) در مورد جایگاه و عظمت این قشر زحمت کش فرموده است: حق آموزگار تو این است که او را تعظیم کنی و در مجلس محترم بداری و به نیکویی سخنانش را گوش کنی.