قدس آنلاین: پیامبر گرامی اسلامی حضرت محمد مصطفی صل الله علیه وآله وسلم سخنان گوهربار و توصیه های ارزشمندی دارند که عمل به آن انسان را از حضور در بسیاری از دو.ره های مهارت آموزی و کلاس های آموزشی بی نیاز می کند؛ زیرا در این سخنان، همه اصول اخلاقی و ادبی جمع شده و عهدی است برعهده تمام مسلمانان که باید به آن عمل کنند.

مهارت اول:

پیامبر اکرم(ص) می فرماید: « من کان یؤمن بالله والیوم الآخر، فلیقل خیراً أو لیصمت» هر کس به خدا و با روز قیامت ایمان دارد، سخن نیک بگوید یا خاموش باشد. این کلام گوهربار نگهداری و حفظ زبان را آموزش می دهد. معروف است که بسیاری از مشکلات ما از زبان بر می آید و لغزش‌های زبانی انسان را به تباهی می کشاند. بنابراین اگر سخن مفید و نیکی نداریم، بهتر است که سکوت کنیم تا از گزند زبان خود در امان باشیم.

مهارت دوم:

پیامبر گرامی اسلامی می‌فرماید: « من حسن إسلام المرء ترکه ما لا یعنیه» از نشانه های کمال مسلمانی، واگذشتن امور بیهوده و چیزی است که به او مربوط نیست. این یعنی خودداری از فضولی کردن در امور دیگران و اموری که به ما مربوط نمی‌شود. انسان عاقل و کامل در کاری که به او مربوط نیست دخالت نمی کند و در واقع آنچه را که به مصلحت دین و دنیا و مفید فایده او نیست وامی گذارد.

مهارت سوم:

فردی به پیامبر اکرم(ص) عرض کرد: اوصنی مرا نصیحتی کن، پیامبر(ص) فرمود: «لاتغضب» عصبانی مشو؛  آن فرد سؤال خود را چند بار تکرار کرد و پیامبر(ص) هربار فرمود: «لاتغضب». این یعنی داشتن مهارت خویشتن داری و کنترل بر روی خود. اگر انسان عصبانی نشود و خشم خود را فرو برد دچار مشکلات ناشی از آن و پشیمانی نخواهد شد.

مهارت چهارم:

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «لا یؤمن أحدکم حتی یحب لأخیه مایحب لنفسه» هیچ یک از شما ایمان نیاورده، مگر زمانی که آنچه را برای خود دوست می دارد برای برادر(دینی) خود نیز دوست بدارد. این یعنی مهارت داشتن قلب سلیم و طینت پاک. یعنی آنکه برای کسی بد نخواهیم، یعنی در مسیر رشد دیگران سنگ اندازی نکنیم، یعنی نسبت به اطرافیانمان حسد، بغض و کینه نداشته باشیم و خیر آنها را بخواهیم. انسان حسود دیگران را همیشه مغرور و ناپسنند می بیند، اما دوست انسان او را زیبا، نیکو و پسندیده می‌بیند.

از حکیمی پرسیدند: چگونه میزان دوستی برادرانمان را بسنجیم؟ حکیم گفت: دوست انسان، غصه او را دارد، از او احوال جویی می‌کند، عیب‌های او را می‌پوشاند، کمبودش را جبران می‌کند و او را به یاد خدا می‌اندازد. پرسیدند: وچگونه او را پاداش دهیم؟ گفت: در نبودش برای او دعا کنید.

امام محمد غزالی می‌گوید: مردی را در بادیه دیدم که ۱۲۰ سال داشت. از او درباره دلیل نشاطش در این سن پرسیدم، او در جواب گفت: "ترکت الحسد فبقی الجسد" حسادت به دیگران وا واگذاشتم، پس جسم من سالم ماند. این یعنی آنکه اگر انسان می خواهد عمری طولانی داشته باشد، باید حسد را واگذارد و برای همه خیر و خوبی بخواهد.

انتهای پیام/